Issız Ada Radyosu Arşivi (Temmuz 2022)

Journey - Freedom

Yıl: 2022 ABD

Tür: AOR, Hard Rock, Pop Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Holding On"

Twen - One Stop Shop

Yıl: 2022 ABD

Tür: Indie Rock, Indie Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Fortune 500"

Maggie Rogers - Surrender

Yıl: 2022 ABD

Tür: Pop Rock, Singer/Songwriter

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Want Want"

Beyoncé - RENAISSANCE

Yıl: 2022 ABD

Tür: Pop, R&B, Soul

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "I'M THAT GIRL"

Heart Attack - Negative Sun

Yıl: 2022 Fransa

Tür: Trash Metal, Groove Metal

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Wings of Judgement"

Metric - Formentera

Yıl: 2022 Kanada

Tür: Indie Rock, Indie Pop, Indietronica

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "All Comes Crashing"

Adwaith - Bato Mato

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Dream Pop, Psychedelic Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Cuddio"

Organectomy - Nail Below Nail

Yıl: 2022 Yeni Zelanda

Tür: Death Metal

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Coerced Through Submersion"

Jeff Beck & Johnny Depp - 18

Yıl: 2022 ABD/İngiltere

Tür: Blues Rock, Hard Rock

"F" Rate: 4/10

I.A.R. tavsiyesi: "Venus in Furs"

King Gizzard & The Lizard Wizarrd - Demos Vol. 3 + Vol. 4

Yıl: 2022 Avustralya

Tür: Psychedelic Rock, Neo-Psychedelia

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Sleep Drifter (Demo 2)"

Σtella - The Break

Yıl: 2020 Yunanistan

Tür: Synthpop, Indie Pop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "I'm Alone"

Minions: The Rise of Gru OST

Yıl: 2022 ABD

Tür: Alternative Pop, Neo-Psychedelia

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: Diana Ross & Tame Impala - "Turn Up the Sunshine"

Placebo - Sleeping With Ghosts

Yıl: 2003 İngiltere

Tür: Alternative Rock

 "F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "English Summer Rain"

Dead Tired - Satan Will Follow You Home

Yıl: 2022 Kanada

Tür: Hardcore Punk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "New World Pigs"

Flyying Colours - Flyying Colours

Yıl: 2022 Avustralya

Tür: Shoegaze, Dream Pop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Feathers"

Fluke - Risotto

Yıl: 1997 İngiltere

Tür: Braeakbeat, Downtempo

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Absurd"

Mulberry Sky - Who's There

Yıl: 2022 Almanya

Tür: Hard Rock, Blues Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Imperfections"

Underground Lovers - Weekend

Yıl: 2013 Avustralya

Tür: Shoegaze, Dream Pop

"F Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Can for Now"

VA - Electronica: Full-On Big Beats

Yıl: 1997 ABD/İngiltere

Tür: Big Beat, Breakbeat, Techno, Trip Hop

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: Massive Attack - "Protection (The Eno Mix)"

Hooveriii - A Round of Applause

Yıl: 2022 ABD

Tür: Psychedelic Rock, Garage Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Out of My Time"

October Burns Black - Two Worlds Collide

 
Hangisinin grup ismi, hangisinin albüm ismi olduğunu bir müddet karıştırdıktan sonra diyoruz ki, October Burns Black adlı beşlinin Two Worlds Collide adlı debut albümü var önümüzde. 2022'nin ilk yarısı post-punk yönünden epey verimliydi. İkinci yarıya da October Burns Black (OBB) ile sıkı bir giriş yaptım kendi adıma. Deneysel olmayan, kendi kriterleri gereği gotik, coşkulu ama bu coşkuyu melankoliyle servis eden grup ve şarkıcıları pek severiz. Depeche Mode ve The Cure ile büyüdük. Bu ikonların izinden giden binlerce müzisyenden kimi silindi gitti, kimi de alttan alttan mütevazi istikrarlarını sürdürerek sessizce albümlerini çıkarmaktalar. Bazı kaynaklarda beşli değil, dörtlü olarak görünen, menşeileri "international" olarak, hatta bazı yerlerde Antartika olarak görünen OBB, 1-2 elemanı Amerikalı olduğundan kelli sıkça ABD kökenli kabul edilmekte. Bunun hiç önemi yok. Two Worlds Collide çok iyi bir debut ve bu bize yeter.

Fault Line (2018) ve Reflections (2019) adında iki EP'si oldukça beğeni kazanmış olan grup, 2022'ye kadar olan arada neler yaptı bilemiyoruz. Zaten araya pandemi girdi. 10 şarkılık Two Worlds Collide, kumaşını belli eden Divide and Conquer ile nefis bir açılış yaparak yine o karanlık post-punk diyarlarında gezineceğimizin sinyallerini veriyor. Black Veil, Tightrope, The Grand Leveller, Blind Faith, Condemned gibi favori şarkılarım da bol olunca albümle vakit geçirmek büyük keyif haline dönüşüyor. Tabii gotik bir atmosferden keyif alabilme seviyesi de önemli. Post-punk'a çok büyük yenilikler getirmemiş (getirmesi de niye beklensin ki!) bir ilk albüm olarak Two Worlds Collide, grubun profesyonel düzeyde bu türe olan hakimiyetini, iyi şarkı yazma kabiliyetini, sadece müzik olarak değil, sözlerindeki karanlık ve edebi ışığını da gösteren bir albüm. Solist Rod Hanna'nın karizmatik sesi, James Tramel'in melodik post-punk basları, Lars Kappeler'in oturmuş gitarı grubun her şarkısında uyum içinde. Bu uyum onların geleceklerine umutla bakmamızı sağlıyor. Gelecek de bir gün gelecek. Ama önce Two Worlds Collide'ın tadını bir çıkaralım.

1. Divide and Conquer

2. Black Veil

3. Tightrope

4. Regress

5. Fickle

6. The Grand Leveller

7. Blind Faith

8. Condemned

9. All I Never Wanted

10. Two Worlds Collide

Σtella & Redinho - Up and Away

Asıl adı Stella Chronopoulou olan Yunan şarkıcı Σtella, 2015'ten bu yana çıkardığı üç albümüyle 60, 70 ve 80'lerden referanslar taşıyan synthpop, indie pop, electropop, kısaca pop ve ondan türeyen bilumum yan dallarla haşir neşir olmuş bir insan. Bu üç albümü de çıktığı yıllarda dinlemiş biri olarak müziğini beğenmekle birlikte, bu albümlerde bulunan tek tük iyi bulduğum şarkılar haricinde bende iz bırakmış bir insan sayılmaz. Yine de solo albümleri dışında Fever Kids ve CHEST gibi yan uğraşları, Coti K., Sillyboy, Expert Medicine, My Wet Calvin, NTEIBINT ve Sad Disco gibi hiçbirini duymadığım isimlerle işbirlikleri nedeniyle çalışkanlığına saygı duymuşumdur. İşte bu işbirliklerinden biri olan Haziran 2022 tarihli Up and Away, Σtella'nın en sevdiğim albümü oldu. Albüme geçmeden evvel suç ortağı olan Redinho'yu da kısaca tanıyalım. Onun da asıl adı Tom Calvert olup İngilizdir kendisi. Heems ve aktör/müzisyen Riz Ahmed ile birlikte hip-hop/rap grubu Swet Shop Boys'un üç üyesinden biri. Şarkıcı, söz yazarı, yapımcı olan Calvert, Up and Away'in de yapımcılığını üstlenmiş. Bu dokunuş, önceki Σtella albümlerinden biraz daha farklı ve bence kaliteli sonuçlar vermiş.

Tom Calvert, Atina'da takılırken Σtella'nın konserlerinden birine denk gelmiş. Bir şekilde ona ulaşmış ve beraber takılmaya başlamışlar. Tabii iki müzisyenin takılması hep albümle sonuçlanacak değil ama her ikisinin de "kimya" olarak tanımladığı bu takılma, birlikte şarkı yapma fikrini kaçınılmaz hale getirmiş. Her ikisi de Σtella müziğinde bulunan vintage estetiğini daha da arttırmaya, başka bir yöne çekmeye niyetlenmiş. Calvert, albüme "sanki Atina'da bir plak kutusunda 60'lı yıllardan kalma nadir bir mücevhermiş gibi" şekil vermek istediğini söylüyor. Yıllandıkça mücevherliği daha da belirginleşecektir. Ama şu haliyle bile Atina'da bir plak kutusunda bulup dinlesek "yeni" olduğunu düşünmezdik belki de. Açılış şarkısı ve aynı zamanda albümün en iyilerinden olan Up and Away'e bakınca 2000'li yılların ergeni değil, belki 90'ların yetişkini olabileceğini hissediyorsunuz. Şarkı tam bir hit. Ama hangi zaman diliminin hiti olduğu konusundaki görüşler farklı farklı olacaktır sanırım.

Albümün bir başka hiti de, ne zaman dinlesem nakaratından 3 gün kurtulamadığım, şen şakrak olduğu kadar içinde coşkulu bir olgunluk da sezdiğim Another Nation. El çırpma seslerinin çakırkeyif buzuki melodilerine karışmasına oturarak eşlik etmenin güçlüğü ne kadar güzel anlaşılıyor. Enstrümantal Manéros, kıvrak hip-hop ritminin üstüne yine aynı kıvraklıkta raks eden buzukinin sürüklediği bir diğer lezzet. Dinlerken bizi de kendine uydurup dans etmeye zorluyor. Ama ortaya nasıl bir koreografi koyacağımızı biz de bilmiyoruz ki, bu da şahane bir belirsizlik. Nomad ve Charmed şarkılarında daha belirgin, başka şarkılarda da parça parça olmak üzere psychedelic funk rock, soul, dub grubu Khruangbin'in kulağını çınlatmak da gayet keyifli. Khruangbin'i tanımlamak için kullanılan bir diğer tanım da "exotica" ki, Up and Away'i tanımlamak için kullanılabilecek kelimeler arasında "egzotik" de çok şık durabilir. Zira işin içinde buzuki, kanun, eski püskü biçimde gözümüzde canlanmaya müsait keyboardlar bulunuyor.

Redinho ya da Tom Calvert yeni nesil müzisyen/yapımcılar arasında en sağlam isimlerden birisi. Swet Shop Boys'un altyapısında da çok iyi işler çıkarmış, grubun şimdilik ilk ve tek albümü olan Cahmere'i alelade bir hip-hop albümü olmaktan çıkarmış, egzotik sulara indirmişti. Vizyon sahibi olmanın gereklerinden biri de bence nostaljiye orijinal biçimlerde sahip çıkmak ki, Calvert bunu bilen bir adam. Üstüne bir de Yunanistan'a gidip Σtella ile tanışınca ortaya yine egzotik, hip-hop soslu, Yunan elementleriyle bezeli bir indie pop çıkmış. 5 şarkıda buzukisini coşturan Christos Skondras, son iki şarkı Who Cares ve Is It Over'da çaldığı kanunla bu normal şarkılara başka bir hava katan Sofia Labropoulou'nun katkıları da çok önemli. Mahkeme salonunda geçen çok şirin bir klibi olan The Truth Is'in verdiği o ılık Akdeniz havasını da araya sıkıştıralım. Zaten o coğrafyanın havası her şarkıyı almış götürmüş. Up and Away, kulaklığı takıp Mikonos sokaklarında gezerken fonda dinlemelik şahane bir albüm. Gidemesek de, göremesek de o fon bize hiç yabancı sayılmaz.

1. Up and Away

2. Nomad

3. Charmed

4. Manéros

5. Another Nation

6. Black and White

7. Titanic

8. The Truth Is

9. Who Cares

10. Is It Over

Cool Heat - Nowhere

 
Chicago'dan gelme bir post-punk grubu olan Cool Heat, iki EP ve bir sürü tekliden sonra debut albümü Nowhere ile aramıza katılmış bulunuyor. Grup dedim ama sanırım yine grup ismi taşıyan tek kişilik bir proje ile karşı karşıyayız. Sanırım dedim çünkü hakkında detaylı bilgi bulamadığım Cool Heat'in künyesinde sadece Eden Sierotnik ismi ve resmi görünüyor. Teknoloji alıp başını gittiğinden beri yatak odalarında grup müziği yapabilme konforuna sahip insanları seviyoruz. Her ne kadar grup bilinci, takım ruhu, canlı enstrüman tadı gibi bahanelerle bu insanları küçük gören bir zihniyet bulunsa da, içlerinde gerçekten iyi şarkılar yazan, bunları modern araç gereçlerle çok iyi buluşturan, bu iyi şarkılardan güçlü EP'ler, LP'ler yapanlar da var. Şayet Cool Heat de bu tek kişilik "bedroom pop" neferlerinden biriyse, o iyiler arasında rahatlıkla sayabiliriz. Post-punk'ın kanatları altında dream pop, coldwave, new wave, indie rock, goth, shoegaze, synthpop parçacıklarını tatmak, tüm bunların post-punk'a ne denli şık biçimde yedirildiğini görmek için Nowhere bir ilk albüme göre gayet uygun sayılabilir.

Bazı albümler vardır. Bütün olarak iyi olduğuna eminsinizdir. Ama bir daha kim bilir ne zaman ona tekrar dönerim dersiniz. Belki hemen dönersiniz, belki zaman alır ya da bir süre sonra unutulur Ama içinde mutlaka yanınıza alacağınız 1-2 şarkı bulunur. İşte Nowhere benim için tam da böyle bir albüm. Bol ekolu vokaller, o ekoya kendi yolunda eşlik eden şık gitar melodileri, gotik ile jangle arasında gidip gelen dengeli ve melankolik bir atmosfer, pamuk gibi bir post-punk, leziz bir dream pop...Tam da şu gece albümlerinden biri. Evet, bütün olarak iyi bir albüm ve 100 albümlük en iyiler listeme girer. Ama dediğim gibi yanıma iki şarkısını alırım ve belki zaman içinde bu iki şarkıyı dinlerken canım çekerse Nowhere'e geri dönerim. Bu şarkılardan ilki, muhtemelen Eden Sierotnik gibi kendine Midi Memory adını vermiş bir müzisyen kankasıyla beraber yaptığı Devotion. Diğeri ise albümün en iyisi saydığım Paranoid, ki bence Cool Heat'in şahane bir özeti. Goth ruhu, coldwave gizemi, sade bir kozmik pop, bir ilk albüm için iyi sonuçlar vermiş. Özellikle gece loş bir ortamda kırmızı şarapla daha derinine nüfuz edilebilir.

1. Bad Dream

2. Devotion (ft. Midi Memory)

3. Lately

4. Soft Glow

5. Slow Burn

6. Paranoid

7. Hours

8. No Plans

9. Slow Days