1963 Stockton, ABD doğumlu olan underground müzik adamı Grant-Lee Phillips, 90'ların en saygın isimlerinden biriydi. Hem underground olup, hem de popüler boyutlarda bir saygınlık edinebilmesi ayrı bir beceriydi. 1992'de kurduğu Grant Lee Buffalo ile Americana, indie rock, alt-country genlerini yansıtması sayesinde bu üretken ve hisli insanı tanıyabildik. İlk defa 1993 tarihli Fuzzy albümlerindeki (ki aynı zamanda ilk Grant Lee Buffalo albümüdür) Fuzzy şarkısıyla tanıdığım, ama nedense üzerine fazla düşme gereği duymadığım grup, bunun hesabını bir yıl sonra çıkardıkları Mighty Joe Moon ile sordular sanki. Grant Lee Buffalo'nun dört albümlük ömrü Haziran 1999'da sona erdi. Ve bu dörtlü içinde açık ara en iyi kabul ettiğim Mighty Joe Moon, kısa süren grunge çağının içinde filizlenmiş en ılık, tozlu, terli, tutkulu albümlerden biriydi. Hatta Americana, indie rock, alt-country türlerinden bahsedildiği vakit kefil olacağım ilk 5-10 albümden birisidir kesinlikle.
Mighty Joe Moon sadece grubun dört albümlük kariyerinin değil, aynı zamanda grubun dağılmasının hemen ardından 2000 yılında solo çalışmaya başlayan Grant-Lee Phillips'in 6 albümlük kariyerinin bile önünde bir çalışma bence. Tüm bu albümlerin bir noktadan sonra sıradanlaşmaya başlayan folk, country, gospel dokularını ustaca lehine çevirebilecek alternatif fikirleri olan, gerekli gördüğü yerlerde sertleşen, bu sertliği bilge bir akustiklikle yoğuran Mighty Joe Moon, herşeyden önce ruhu olan bir albüm. Çok geyik oldu belki ama her akustik-folk-country insanında bulunmayan bu ruh, müzik dinleme etkinliğini bir anda defalarca yaşanması gereken bir tecrübeye dönüştürebiliyor. Tamamını Phillips'in yazdığı 13 şarkı, tamamını bir an bile sıkılmadan dinlediğim, bazı anlarında zirveye çıkıp asılı kaldığım, düşerken de ağır çekimin dayanılmaz hafifliğine kapıldığım şahane bir albüm.
Grubu ilk defa dinleyenleri karşılayan Lone Star Song, sertliğiyle bir an "ben bunu dinlemek istemiyordum ki" duygusu yaşatma potansiyeline sahip olsa da, Mockingbirds ile buna hemen kurnazca yumuşatma potansiyelini de ekliyor. Aynı iklim It´s The Life'da daha olgunlaşmış şekilde sürerken birden açılıştaki sertliğe dönüş yaşatan Sing Along beliriyor. Fakat kendini bir şekilde akustik olarak dengelemiş Sing Along'un gerçek yüzü ve ruhu ikinci yarısında beliren nakaratında ortaya çıkıyor ki, şarkının tutkusu daha iyi anlaşılıyor o anda. Sadece bir dakika süren ve keşke extended version'u olsa dedirten Last Days Of Tecumseh, aslında Phillips'in benimki gibi dinleyici kaprislerini takmayıp kendi özgürlüğünü ve özgünlüğünü şarkılara akıtmayı sevdiğini gösteren işaretlerden. Demon Called Deception, Lady Godiva and Me, Drag gibi orta ve yavaş tempolu bestelerin alt. country koyuluğu paniğe yol açmasın. Artık dinleyici tarafından nasıl yapılıyorsa derinine inilmesi, bu şarkıların kendilerini kabul ettirebilecekleri gerçeğini de önlerine koyabiliyor.
Zaten albümün en iyilerinden biri olarak gördüğüm Happiness'ı uzun zaman önce House M.D'nin ilk sezon, 18. bölümünün finalinde (Babies and Bathwater) duyunca hissettiklerim, üzerine yeni şeyler eklenmiş duygu parçacıkları haline geldi. Ardından gelen Honey Don't Think de mutluluğu tuhaf bir hüzünle bütünleyip, sakince bir oraya bir buraya savuran türden serin bir şarkı. Tempolu Side By Side, sonuna sakladığı 1:40 dakikalık karanlık country outrosu ile bir başka güzellik. Ama finali yapan Rock Of Ages, işte o sözünü ettiğim ruhun en bariz yansımalarından biri. Kederini bu kadar ayakları yere basar şekilde yaşayan şarkılar yazabildiği için büyük bir müzisyen Grant-Lee Phillips... Tabiî basçı Paul Kimble ve baterist Joey Peters da kariyerlerindeki bu albümü torunlarına gururla bırakabilecekleri en önemli işlerden biri olarak görüyorlardır muhtemelen. Bilmeliler ki, böyle albümleri sadece onlar bırakmıyorlar torunlarına...
1. Lone Star Song
2. Mockingbirds
3. It's the Life
4. Sing Along
5. Mighty Joe Moon
6. Demon Called Deception
7. Lady Godiva and Me
8. Drag
9. Last Days of Tecumseh
10. Happiness
11. Honey Don't Think
12. Side by Side
13. Rock of Ages
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder