Black Market Karma - Easy Listening

Resmi web sitelerinde The Velvet Underground, Nirvana, The Brian Jonestown Massacre, Jesus & Mary Chain, My Bloody Valentine, Bob Dylan, The Beatles, Black Rebel Motorcycle Club, Jimmy Hendrix, Neil Young, The Rolling Stones, Spiritualized, Howlin' Wolf, Sonics, Leonard Cohen, Curtis Mayfield, Tom Waits gibi isimleri dinlemekten hoşlandıklarını söyleyen Londralı grup Black Market Karma, 2007'de kurulmuş bir grup. 2009 ve 2011 yıllarında iki EP yaptıktan sonra 2012 yılı içinde eşine az rastlanır biçimde tam 4 (dört) albüm çıkaran grup, bu saydıkları isimlerin birçoğundan maddi manevi etkiler taşıyor. Zaten yaptıkları müzik psychedelic rock ve shoegaze olarak tanımlanınca alaka kurmak daha da kolaylaşıyor. Sırasıyla Comatose (01-01-12), Cocoon (29-06-12), Easy Listening (07-09-12), Semper Fi (20-12-12) isimlerini taşıyan bu tuhaf albüm kariyerini Easy Listening'i dinledikten sonra farkettim. Zaten Easy Listening'i beğenmemiş olsam muhtemelen el sıkışıp ayrılırdım kendileriyle. Comatose ve Cocoon'un da 2012 yılına ait olduğunu öğrenip şaşırdıktan sonra yılın son ayında bir de Semper Fi çıkınca adamların enerji içeçeğinin gözüne vurduklarına kanaat getirdim.

Aslında fena halde sıkıcı Cocoon'u saymazsak kalan üç BMK albümünün birbirinden ayrılan keskin tarafları yok. Genelde 5-6 dakika arasında, bas ile desteklenmiş yoğun gitar içeren trip bestelerden oluşan bu albümler birbirinin devamı gibi sanki. Hiç öyle iş olsun diye de çıkarılmış değiller. Hani üşengeç bir grup olsa "zaten materyal bol, şu şarkıların birazını seneye, artanı da öbür seneye iteleriz" stratejisine başvurabilirdi. Mesela Easy Listening'i 2016'da çıkarsalar kim tutup da "tembel herifler bunlar" diye çıkışabilirdi? Pulling Shapes, Run Run Run, The Way It Was, Dee Dee gibi şarkılarıyla Comatose; I Am Life, Head Full Of Fuzz, Keep On Keep Your Light On gibi şarkılarıyla ve yoğun sitar katkılarıyla dikkat çeken Semper Fi pekala konsept bir albümün ikinci, üçüncü CD'sine benziyorlar. Easy Listening'de de bu albümlerden fazla ya da eksik birşeyler yok kanımca.

Uzun sayılabilecek şarkı süreleri ve mecbur kalmadıkça sağa sola sapmayan şarkı düzenleriyle tribal bir hava yakalayarak psychedelic kelimesinin yanına shoegaze kelimesini de ekliyorlar. Tüm bunları yaparken bazı şarkı girişleriyle "Oasis mi bu çalan" hissiyatı da yaratıyorlar. Mesela bu tanım doğrultusunda girişteki Jingle sanki bitmek bilmiyor ama bittiğinde iyi bir şarkı olduğu duygusunu verebiliyor dinleyiciye. Aynı şeyi Dancing On The Sun, Slow, G To C, Catsigh için de söylesek ayıp etmeyiz. Neghead biraz bunlardan farklı gelen (belki süresi dört dakika olduğu içindir!) bir diğer iyi beste. WW3 zaten bence 2012'nin en sağlam şarkılarından biri. Hatta 2012'de çıkan dört BMK albümündeki en sağlam şarkı bile diyebilirim. Onun da sebebi sanırım gubun genel karakteri gereği mesafeli rock anlayışının bu şarkıda biraz daha mainstream bir albümün ilk single'ı havası uyandırması. Yani diğer şarkılara göre daha karizmatik kılan tüm unsurları hem kendi içine sokabilmiş, hem de kendi dışına çıkarabilmiş basit bir zeka ürünü. Tabii bu son cümleyi Black Market Karma'nın kendisi için de kursak pek farketmezdi.

1. Jingle
2. WW3
3. Grand Theft Brain
4. G to C
5. Slow
6. Dancing On the Sun
7. Bloomer
8. Catsigh
9. Adrone
10. Stars and Stripes (Hammer and Sickle)
11. Neghead
12. Rough Idea