Kuzey Afrika'da Mali'nin Sahra Çölü dolaylarında yaşayan, ticaret ve hayvancılıkla uğraşan "Tuareg" adlı göçebe halka mensup müzisyenlerin 1979'da Libya'daki mülteci kamplarında temellerini attıkları
Tinariwen, çalkantılarla dolu bir tarihin içinden çıkan en değerli şeylerden biri. Tuaregler sadece Libya kamplarında bulunmuyorlardı elbette. 19. yüzyılın sonlarındaki Fransız sömürge politikalarına, 1960'larda Mali hükümetinin baskıcı tutumlarına karşı güçlü direnişler sergileyerek dünyada "isyan" kavramının pek de bilinmeyen önemli sözcülerinden biriydiler aslında. Bu isyanların ardından Sahra'da hala göçebe yaşam tarzını sürdürenler olduğu kadar, Kuzey Afrika'nın şehir ve kasabalarında yerleşik hayata geçenler de bulunmakta. Kamplarda gitarla tanışmaları kaçınılmaz biçimde
Bob Marley,
Bob Dylan ve
Jimi Hendrix etkilerine maruz kalmalarını da geciktirmedi. Böylece isyanın içinde doğmuş bir halkın bireyleri ile müzik tarihinin batı normlarında isyan bayrağını taşıyan üç efsane müzisyeninin ruhani buluşması gerçekleşmiş oldu.
Grubun kurucusu olan
Ibrahim Ag Alhabib daha 4 yaşındayken Tuareglerin 1963 Mali ayaklanması sırasında babasının öldürülmesine tanık olmuş. Küçükken bir filmde gördüğü gitar çalan kovboy imajı hiç gözünün önünden gitmemiş. Teneke kutu, sopa ve bisikletin fren kablolarından ilk gitarını yapmış. 70'lerin sonlarında kendisi gibi müzikle ilgilenen Tuareg topluluklarına katılıp Cezayir kökenli rai ile batının rock ve pop karışımından derlenen şarkılar çalıp söylemiş.
Marley,
Dylan,
Hendrix üçlüsü yanında
Santana,
Led Zeppelin,
Elvis hatta
Boney M gibi isimlerden de ilham almış. Sonra aralarında kardeşi
Leyya Ag Ablil'in de bulunduğu bir grup müzisyenle partilerde, düğünlerde çalmışlar. Kendilerine bir isim koymamışlar ama yöre halkı tarafından Tamashek'te (Tuareg dili) "
Çöl İnsanları" ya da "
The Desert Boys" gibi bir anlamı olan "
Kel Tinariwen" olarak anılmaya başlamışlar. Bazı kesimler ise "
Taghreft Tinariwen" yani "
Milletin Aydınlanışı" gibi bir ismi layık görmüşler onlara.
1980'de
Kaddafi, Sahra'da büyük bir askeri birlik oluşturmak ve civara hükmetmek için Libya'da yasadışı yaşayan Tuareg gençlerine çağrıda bulundu.
Ag Alhabib ve grup arkadaşları da bu çağrıya katılıp 9 ay askeri eğitim aldılar. 85'te bu defa Tuareg isyan hareketinin öncülerinden benzer bir çağrıya cevap verdiler. Orada tanıştıkları başka müzisyenlerle büyük birleşmeyi gerçekleştirip
Tinariwen (
Çöller) adıyla Tuareg halkının isyan bayrağını müzik alanında taşımaya başladılar. 1990'da Tuareg liderlerinden bazılarının Nijerya askerleri tarafından öldürülmesiyle tekrar savaş çıktı. Bazı
Tinariwen üyeleri de bu savaşa katıldı. Bir yıl kadar süren bu kaos sonunda anlaşmaya varıldı ve müzisyenler artık bu kez kendilerini tamamen müziğe adamak üzere gruba geri döndüler.
Ibrahim Ag Alhabib çektikleri bunca sıkıntıdan tüm dünyanın haberdar olması için silahını bırakıp gitarını aldı. Mücadelesine şiddet yerine kelimeler ve notalarla devam etmesi gerektiğine karar verdi.
The Radio Tisdas Sessions (2001),
Amassakoul (2004),
Aman Iman: Water Is Life (2007),
Imidiwan: Companions (2009) ve
Tassili (2011) adlı stüdyo albümleri birbirini izledi. İlk kez 2008 sularında
Aman Iman ile tanıdığım grubun sadece kendisiyle değil, Tishoumaren ya da Tuareg Music denilen türle de ilk karşılaşmamdı.
Abdallah Oumbadougou,
Alhousseini Anivolla,
Imidiwen,
Terakaft,
Bombino,
Etran Finatawa,
Amanar gibi isimlerin varlığını da yine onlar sayesinde tanıdım. Ama
Tinariwen'in öncülüğü ve müziğinin gücü onların diğerlerine nazaran daha fazla tanınır hale getirmişti. Dünyaya açılmaya başlamaları,
Natacha Atlas,
Lo'Jo,
Sinéad O'Connor,
Robert Plant,
Jah Wobble örnekleriyle çalışmış İngiliz yapımcı ve müzisyen
Justin Adams'ın yardımları ve adını sanını bilmediğimiz bir sürü festivalde boy göstermeleriyle oldu.
Ali Farka Touré,
Robert Plant,
Rachid Taha gibi isimlerle sahne almaları şaşırtmadı. Zor günlerden müzikal aydınlığa bileklerinin hakkıyla eriştiler.
Özellikle son üç albümleri bu tür ile tanışmak isteyenler için kullanma kılavuzu niteliğinde ve bambaşka bir dünyanın kapılarının anahtarı konumunda. 30 Ağustos 2011'de çıkan son albüm
Tassili, Cezayir'in güneydoğusundaki Tassili n'Ajjer bölgesinde üç haftada kaydedilmiş. Diğer albümlerden farklı olarak
Tassili'de elit konuklar ağırlamışlar. Açılışta yer alan ve
Wilco gitaristi
Nels Cline'ın misafir olduğu güçlü atmosferiyle şahane bir Afrika blues olan
Imidiwan Ma Tennam, belki de bugüne kadar
Tinariwen'in yaptığı en iyi şarkılardan biri. Biraz
Amassakoul'da yer alan
Dualahila ar Tesninam'a benzemiyor değil. Ama arka arkaya tüm
Tinariwen albümlerini dinledikten sonra geleneksel Tuareg ritim ve melodi kompozisyonlarının, şarkı söyleme yöntemlerinin ortak etkileri görülüyor. Yine de grup bu şablonları yeniden elden geçirdiğini, onları dönüştürme çabası içinde olduğunu hissettiriyor. Brooklynli art-rock grubu
TV On The Radio'un vokali
Tunde Adebimpe ve gitaristi
Kyp Malone'un katkılarıyla
Tenere Taqhim Tossam,
Walla Illa ve
Imidiwan Win Sahara albümün orijinal
Tinariwen sounduna az da olsa çeşni katan örnekler.
New Orleans'ın köklü caz orkestralarından
The Dirty Dozen Brass Band'in nefesli takviyesiyle beş buçuk dakikalık enfes bir etnik caz rock hadisesine dönüşen
Ya Messinagh'ı da notlarımız arasına almazsak olmaz. İki şarkı dışında tamamı
Ibrahim Ag Alhabib bestesi olan diğer şarkılar arasında
Tiliaden Osamnat,
Swegh Attay,
Tamiditin Tan Ufrawan falan derken bir de bakmışsınız albümün tamamını saymışız. Henüz duymayanlar için bunun kulaklarda canlandırması hem zor, hem de aslında basit olduğunu söyleyelim. Bana tarif etseler kafamda kuramazdım. Tuareglerin "assouf" dedikleri Batı Afrika temelli gitarın stilinin sürüklediği, özellikle festivallerde kadınlar tarafından çalınan "tindé" vurmalılarının ve el çırpışların tempoyu belirlediği, Cezayir, Mısır, Fas ve Bollywood etkilenimli yapış yapış olmayan pop ruhunun sık sık yoklama çektiği, tabii daha önce de söylediğimiz üzere batı yakasından
Dylan,
Zeppelin,
Hendrix,
Santana yanında
Dire Straits ve
Kenny Rogers gibi grubun favorilerinin de ilhamlarıyla kutsadığı dramatik, hüzünlü, coşkulu ve tutkulu bir müzik onlarınki.
Sayıları stüdyoda veya turlarda 7 ile 10 arasında değişen
Tinariwen, yerel müziği, yerel kıyafetleri, evrensel tanımlarıyla yeryüzünün en karizmatik oluşumlarından birisi. Hayranları arasında
Carlos Santana,
Robert Plant,
Bono ve
The Edge (
U2),
Thom Yorke (
Radiohead)
Chris Martin (
Coldplay),
Henry Rollins,
Brian Eno,
Rachid Taha ve dahası var. Herşeyin temelinde kütüğü Afrika'ya ait blues bulunmakta.
Tinariwen çölün ortasında rastlanılan bir blues barda çalan grup. İçmeden sarhoş eden, albüm formatında ne çalıyorsa o barda canlı çaldığı özgür ruhla arasında hiçbir fark olmayan serinletici bir lezzet. O çölün ortasında yeşermiş bir ağaç. Bir park!
1. Imidiwan Ma Tennam (feat.
Nels Cline)
2. Asuf D Alwa (feat.
Kyp Malone)
3. Tenere Taqhim Tossam (feat.
Tunde Adebimpe &
Kyp Malone)
4. Ya Messinagh (feat.
The Dirty Dozen Brass Band)
5. Walla Illa (feat.
Tunde Adebimpe &
Kyp Malone)
6. Tameyawt
7. Imidiwan Win Sahara (feat.
Tunde Adebimpe)
8. Tamiditin Tan Ufrawan
9. Tiliaden Osamnat
10. Djeredjere
11. Iswegh Attay
12. Takest Tamidaret
.jpg)
