Issız Ada Radyosu Arşivi (Kasım 2022)

Zaya - No Words

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Psychedelic Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Triangular Dreams"

A.R. Rahman - Power Hits By A.R. Rahman (OST)

Yıl: 2022 Hindistan

Tür: Pop, World, Soundtrack

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Vetri Kodi Kattu (from "Padayappa")"

Bēdu Brāļi - Duende

Yıl: 2022 Litvanya

Tür: Post-Punk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Iziesim ārā"

Ada Oda - Un amore debole

Yıl: 2022 Belçika

Tür: Post-Punk, Garage Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Avevo Torto"

Jimi Hendrix Experience - Smash Hits

Yıl: 1969 İngiltere

Tür: Hard Rock, Psychedelic Rock

"F" Rate: 10/10

I.A.R. tavsiyesi: "Purple Haze"

Röyksopp - Profound Mysteries

Yıl: 2022 Norveç

Tür: Electronic, Electropop, Downtempo

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "This Time, This Place... (feat. Beki Mari)

Röyksopp - Profound Mysteries II

Yıl: 2022 Norveç

Tür: Electronic, Electropop, Downtempo

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Oh, Lover (feat. Susanne Sundfør)

Röyksopp - Profound Mysteries III

Yıl: 2022 Norveç

Tür: Electronic, Electropop, Downtempo

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Night (feat. Alison Goldfrapp)

The Bamboos & Melbourne Symphony Orchestra - Live At Hamer Hall, 2021

Yıl: 2022 Avustralya

Tür: Funk, Soul

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Red Triangle"

Thought Bubble - Nowhere

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Neo-Psychedelia

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Now Boarding"

The Big Chill OST

Yıl: 2004 ABD

Tür: Pop, Rock, Soul, R&B

"F" Rate: 10/10

I.A.R. tavsiyesi: Creedence Clearwater Revival - "Bad Moon Rising"

Maja Lena - Pluto

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Indie Folk, Alternative Pop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Stone"

Apollo Beat - Stereofonie Moderne

Yıl: 2015 İtalya

Tür: Funk, Funk Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Pizza Investigation"

Dragonette - Twennies

Yıl: 2022 Kanada

 Tür: Electropop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "New Suit"

Garbage - Anthology

Yıl: 2022 ABD

Tür: Alternative Rock, Pop Rock, Compilation

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Only Happy When It Rains"

Tropical Gothclub - Tropical Gothclub

Yıl: 2022 ABD

Tür: Psychedelic Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Wheels Within Wheels"

Bruce Dickinson - Tattooed Millionaire

Yıl: 1990 İngiltere

Tür: Hard Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Tattooed Millionaire"

The Veldt - Entropy Is the Mainline to God

Yıl: 2022 ABD

Tür: Alternative Rock, Shoegaze

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Sweeter"

Night Beats - Outlaw R&B

Yıl: 2021 ABD

Tür: Psychedelic Rock, Garage Rock, Blues Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Never Look Back (feat. Robert Levon Been)"

VA - Cinematic Funky Grooves

Yıl: 2022 ABD

Tür: Funk, Soul, Acid-Jazz

"F" Rate: 9/10

I.A.R. tavsiyesi: Vito Lalinga (Vi Mode Inc Project) - S.W.A.T."

The Winston Brothers - Drift

 
The Winston Brothers, Hamburg merkezli multi-enstrümantalist ve yapımcı Sebastian Nagel (The Mighty Mocambos, Bacao Rhythm & Steel Band) ve davulcu / perküsyoncu Lucas Kochbeck (The KBCS, Bacao Rhythm & Steel Band, Hamburg Spinners) tarafından kurulup yürütülen bir stüdyo projesi. 18 Kasım 2022'de çıkan ilk albümlerinin adı da Drift. Bu arada arkadaşların parantez içindeki diğer projelerini de bir kenara not ettim. Zira The Winston Brothers adı altında yaptıkları bu funk tonunu çok severim. Yeraltından da çok sağlam işler çıkar çoğunlukla. Benim açımdan 2022 yılı funk müzik olarak pek iyi geçmedi doğrusu. Belki de iyiler bana denk gelmedi. Yolunu gözlediğim İngiliz grup The New Mastersounds albümü The Deplar Effect bile beklediğim gibi çıkmadı. Bahsettiğim funk, saykodelik öğelerle rock veya heavy psych buluşmasından kaynaklanan sentez işler değil. Bildiğin anam babam deep funk. Tabii günümüze ait olduğunu belli edecek kadar da modern düzenlemelere sahip olanından. İşte The Winston Brothers hem onlardan biri olduğu, hem de geçmiş ile şimdi arasında mütevazi bir köprü kurabildiği için dikkatimi çekti.

Analog prodüksyonlara meraklı Nagel ve Kochbeck, 60'ların / 70'lerin funk'ına selamdan ötesini gönderen 11 şarkılık Drift'i gururla sunarken ekstra macera arayışına girmemişler ki, macera arayışına girenleri sevdiğimiz gibi, elindekilerle en iyisini çıkarmaya çalışanlara da saygıda kusur etmeyiz. İstediği yere girip çıkan kıvrak caz gitarı, ona yoldaşlık eden işbilir bas, Lucas Kochbeck'in kütür kütür işleyen zeki davulu, enstrümantal şarkılara adeta solistlik yapan nefesli takımı, akılda kalıcı, tekrarlayan motifler, sadece funkçıların değil, breakbeat, enstrümantal hip-hop sevenlerin de hoşuna gidecektir. İlk şarkı Winston Theme, 40 dakikalık Drift adlı bu filmin açılış jeneriği rolünü mükemmel oynayan bir şarkı. Bu rolü albüme adını veren Drift de çok iyi oynardı doğrusu. Boiling Pot, Northern Light, Think ve kapanışı layığıyla yapan Brother's Strut albümdeki favorilerim. Hepsine bayıldım. Belki iki şarkı fazlası olabilir ama hiç mühim değil. İlk albümden armudun sapını, üzümün çöpünü dert etmiyoruz o kadar. Elimizde dans da ettiren, yolculuklara yarenlik de eden, yeni başladığınız kitabı okurken fona da yerleşebilen, sonbaharımızı şenlendirmiş nefis bir albüm var zaten.

1. Winston Theme

2. Boiling Pot

3. Hang On

4. Drift

5. Northern Light

6. Matering

7. One Thing

8. Free Ride

9. High Life

10. Think

11. Brother's Strut

Abraxas - Monte Carlo

 
İngiliz surf rock ve cumbia grubu Los Bitchos gitaristi Carolina Faruolo ve Seattle dolaylarından bir saykodelik, garaj, blues rock grubu olan Night Beats gitarist/vokalisti Danny Lee Blackwell'den oluşan Abraxas, yepyeni bir proje. 2017-2020 yılları arasında Los Bitchos'ta yer alan Faruolo, birkaç tekliden sonra grup daha albüm yapmadan ayrılmış. Grubun bence 2022'nin en iyi albümlerinden biri olan Let The Festivities Begin!'de yer almamış bu yüzden. Şimdiye dek 6 albüm çıkarmış olan Night Beats hakkında ise son albüm Outlaw R&B dışında pek bilgim yok. Ama garajdan çıkma şeylere şans vermek törelerimizdendir, zamanla arayı kapatırız. Faruolo ve Blackwell okyanus ötesinden birbirlerini takip eden müzisyenler ve keşke bir gün beraber çalışsak ne güzel olur diye düşünüyorlar. Araya Covid girince, sosyalleşmenin sadece online yollarla mümkün olduğu o izolasyon ve belirsizlik dönemlerinde Abraxas'ın temelleri atılıyor. Müzikal anlamda her ikisi de rengarenk insanlar oldukları için, beraber yaptıkları müzik de onlara benziyor. Cumbia'nın tropikal ritimleri ve klasik chicha sanatçılarının psychedelic aromasıyla büyüyen Uruguay doğumlu İngiliz müzisyen Faruolo, "Danny'nin parçalarımdan birine ilk kez vokal eklediğinde hissettiğim duyguyu hatırlıyorum" diyor. “Kışın ortasında yağmurlu Manchester'da kanepemde oturuyordum. Play tuşuna bastım ve şarkı kalbimi hoplattı. Anında özel hissettirdi ve daha da önemlisi, ikimizin de mükemmel bir portresi gibi geldi” diye ekliyor. Bu tasvir çok önemli. Zira tropikal gibi görünse de, bence sanki yağmurlu bir Manchester'a daha yakın bir egzotik atmosfer var müziklerinde.

Danny Lee Blackwell, Monte Carlo'nun ilham perileri için “ormanlar, sisle kaplı nehirler, geceleri gizlenen panterler, ıssız alışveriş merkezleri, neolitik kaleler ve kumdan aşınmış duvarlarla dolu bir dünya” diyerek olayı şiirselleştirmiş. Bu müzikte ararsan o şiirselliği de az çok bulursun. Cumbia, surf, psychedelic, exotica, western, latin rock, psych funk, garage pop, Khruangbin, Manu Chao, Los Bitchos, her şeyden biraz biraz mevcut. Bu muhteviyat benim için kaliteli zaman anlamına geliyor. Blackwell kendi kayıtlarını California'da, Faruolo ise Manchester'da yapmış. Kendi odalarında, stüdyolarda ayrı ayrı yaptıkları kayıtları farklı ses mühendisleri yardımıyla önce teker teker şarkılara, sonra da Monte Carlo albümüne dönüştürmüşler. Şartlar elverişli olduğunda canlı performanslara da sıcak bakıyorlar. Gerçi albümü dinleyince canlı kaydedildiğini sanmak bile çok normal. Tarzlarının birbirine uzak olduğu düşünülse de, her iki müzisyenin özellikle saykodelik ve garaj temelli özgürlüklerini şarkı formatında sunuş biçimleri benzerliklerle dolu. Her ne kadar Faruolo ayrıldıktan sonra dinlemiş olsam da Los Bitchos müziğine, her ne kadar sadece son albüm Outlaw R&B'yi dinlemiş (ve çok beğenmiş) olsam da Night Beats müziğine duyduğum hayranlığı başka bir albümde iç içe görüp pekiştirme fırsatı verdiği için Abraxas bence çok doğru bir proje olmuş.

Abraxas'ın en belirgin özelliği olan psychedelic cumbia tadını ilk iki şarkı Sunrise State (Of Mind) ve Mañana ile aldıktan sonra o tadın üzerine yeni lezzetler, baharatlar, mezeler eklenmeye başlıyor. Mesela La Estampida gibi space disco / sci-fi cumbia benzetmesi yapılabilecek nefis bir şarkı albüme çok yakışmış. Zaten grubun psychedelic anlayışı içinde, gitar tonlarının sıklıkla kozmik bir ambiyans içinde salınışının keyfi sürülüyor. Bir başka parlak an yaratan Prismatic bu kozmikliğin tepesine western gökyüzü yerleştiriyor. Dans etmemek, cumbia dansı bilmeyenler için oraya buraya sallanmak, emprovize dans figürleri çıkarmamak elde değil. İkinci yarı şimdilik biraz kendini tekrar eden şarkılardan oluşuyor görünse de, dinledikçe filizlenecekmiş gibi durdukları belli. Albümün en iyi şarkılarından ikisi olan Sultan ve kapanışı yapan Göbekli Tepe ise, adlarından da anlaşılacağı üzere Anadolu psych-rock motifleri taşıyan, Abraxas'ı yükselten besteler. Monte Carlo, bütün olarak çok iyi bir albüm. Bu bütünlük, içinde huzur, coşku, tazelik, aynı zamanda nostalji taşıyor. Bu projenin devamı gelir mi, Faruolo ve Blackwell fiziksel olarak yan yana gelip stüdyoya girer mi bilemiyoruz. Ama dileğimiz budur.

1. Sunrise State (Of Mind)

2. Mañana

3. Sultan

4. Monte Carlo

5. La Estampida

6. Hourglass

7. Prismatic

8. Yes

9. Golden

10. Fıji

11. Shapeshifter

12. Göbekli Tepe

Under Electric Light - Waiting For The Rain To Fall

Quebec ve Montreal arasında bir yerleşim birimi olan ve dizi ismi bulmada sıkıntı yaşayanlara ışık tutabilecek Victoriaville'de geçen çocukluğu boyunca gizli kapaklı şarkı söyleyerek müzik hayatına ısınmış Danny Provencher. Sonra bas çalmaya başlamış. Montreal'e taşındıktan sonra da kendine D&P, Danpro, Danny Boy gibi benim uydurduğum isimler veya doğrudan Danny Provencher yerine Under Electric Light ismini uygun görerek profesyonelliğe doğru yelken açmış. Doğru rüzgârı bulabilmek için ise 2005-2009 arası dört EP çıkarmış. Önceleri entrümantal şarkılar yaparken, "ben çocukken de şarkı söylerdim, şimdi de pekâlâ söylerim" demiş (sanırım) ve New Order, The Beach Boys, My Bloody Valentine, Kraftwerk etkilenimli müziğine aynı etkilenimlere sahip vokalini koymaya başlamış. "I" harfinin çok geçtiği kişisel lirikleriyle zenginleştiregeldiği müziğini nihayet albüm formatına sokmak, bir kere en baştan adını çok beğendiğim (ve biraz da bu sebepten üzerine atladığım) Waiting For The Rain To Fall albümüne kısmet olmuş.

Synth pop ile dirsek temasındaki elektro shoegaze olarak tanımlayabileceğim, aslında biraz daha uğraşsam başka yaratıcılık yoksunu benzetmelere daha imza atabileceğim Under Electric Light müziği, ilk şarkı Take Me Away'in etkileyici havasıyla şahsımı 9 şarkılık (kısa Interlude'u saymazsak 8 şarkılık) yörüngesine hemen sokuyor. Ama esas vurgunu daha ikinci şarkı olan ve daha en başından ismine vurulduğum Waiting For The Rain To Fall'ın bu kez müziğine vurularak yiyorum. Müzik tarihinde adı kendi gibi olan şarkı çoktur. Mesela We Will Rock You, mesela Everybody Hurts, mesela Ice Ice Baby. İşte Waiting For The Rain To Fall tüm yoğunluğu ve yağmurun yağmasını bekleyen hüzünlü gerginliği ile bu ruh halinin adını koyan şarkılardan biri olmuş adeta. Synth pop olarak başlayan, ambient synth rock olarak biten (başta sevmediğim halde silmeye kıyamadığım bir ifadedir bu!) A Sudden Move o beklenen yağmuru yavaş yavaş yağdırmaya başlıyor. Albümün en iyilerinden biri olan Someone Somewhere ise o yağmurun altında üşümeksizin gece-gündüz, şemsiyeli-şemsiyesiz, aç-tok gezinmenin ve "who am I" diye sayıklamanın görkemini yansıtıyor.

Derken Skyline aynı yoğunluğu elektronik ambiyans ve gitarlarla bir bütün haline getirip "şarkı" formuna sokuyor. This Moment, bu defa yağmur sonrası hüznünden ödün vermeden ritmik bir coşku yaratıyor. Anyhow ise kederli bir ambient pop ile yağmuru pencereden seyretmenin şiirini yazıyor. Finalde Wintertime ile sonbaharın gidişini, kışın gelişini yine ritmik, ama aynı kişisellikle yaşıyoruz. Albüm boyunca synth dokunmalar, basın yön verdiği, gitarın güçlendirdiği, Danny Provencher'ın eskimeyen yeni dalga vokalinin dinginleştirdiği dengeler rotadan hiç sapmıyor. Bu da ait olduğu yılın en kişilikli ve belki de biraz bu yüzden yalnız albümlerinden birinin doğuşunu müjdeliyor. Albümün adı Waiting For The Rain To Fall... Üç nokta bu gibi durumlar için var!

1. Take Me Away
2. Waiting For The Rain To Fall
3. A Sudden Move
4. Someone Somewhere
5. Interlude
6. Skyline
7. This Moment
8. Anyhow
9. Wintertime