Issız Ada Radyosu Arşivi (Ağustos 2023)

Osees - Intercepted Message

Yıl: 2023 ABD

Tür: Psychedelic Rock, Synth Punk, Garage Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Sleazoid Psycho"

Tia Gostelow - Head Noise

Yıl: 2023 Avustralya

Tür: Indie Pop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Early Twenties"

Fotokiller - Eerie Nostalgia

Yıl: 2023 Almanya

Tür: Post-Punk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Asleep"

VA - CSI: Crime Scene Investigation - The Soundtrack

Yıl: 2002 ABD

Tür: Electronic, Trip-Hop, Breakbeat, Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: New Order - "Crystal"

The Wans - Magical Touch

Yıl: 2023 ABD

Tür: Alternative Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Let It Out"

Shamir - Homo Anxietatem

Yıl: 2023 ABD

Tür: Alternative Pop

"F" Rate: 4/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Beginning"

The Hives - The Death of Randy Fitzsimmons

Yıl: 2023 İsveç

Tür: Garage Rock, Punk Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Countdown to Shutdown"

VA - A Tribute to Rammstein

Yıl: 2023

Tür: Industrial Rock, Neue Deutsche Härrte

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: Burton C. Bell, Paul Ferguson & MGT - "Du Hast"

Des Rocs - Dream Machine

Yıl: 2023 ABD

Tür: Alternative Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Dream Machine"

Erkin Koray - Best of... The Best

Yıl: 2020 Türkiye

Tür: Anadolu Rock

"F" Rate: 10/10

I.A.R. tavsiyesi: "Arap Saçı"

Cirrus - Counterfeit

Yıl: 2002 ABD

Tür: Breakbeat, Big Beat

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Hit the Decks"

Donnie Brasco (OST)

Yıl: 1997 ABD

Tür: Soul, Jazz, Rock, Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Electric Light Orchestra - "Don't Bring Me Down"

Them Vibes - Sonic Chameleonic

Yıl: 2023 ABD

Tür: Rock, Funk, Soul

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "You Got Me Baby"

Phil Collins - No Jacket Required

Yıl: 1985 İngiltere

Tür: Pop Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Inside Out"

Public Animal - Sun Won't Wait

Yıl: 2023 Kanada

Tür: Alternative Rock, Hard Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Don't Steal the Light"

Frankie and The Witch Fingers - Data Doom

Yıl: 2023 ABD

Tür: Garage Rock, Psychedelic Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Doom Boom"

Jamiroquai - Party Songs

Yıl: 2023 İngiltere

Tür: Funk, Acid-Jazz, Nu-Disco, Compilation

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Feels Just Like It Should"

Kataklysm - Goliath

Yıl: 2023 Kanada

Tür: Death Metal

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Combustion"

Elton John - Greatest Hits - 1970-2002

Yıl: 2002 İngiltere

Tür: Pop, Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Rocket Man"

UNKLE - Psyence Fiction

Yıl: 1998 İngiltere

Tür: Trip-Hop, Alternative Hip-Hop, Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Be There (feat. Ian Brown)

Sue Ellen - Sunday Hangover

80’li yıllarda belki de ABD’den çok bizim toplumumuzda derin izler bırakmış Dallas dizisinde kadın-erkek-yaşlı-genç herkesin acıdığı ve bu acımadan filizlenen sempati sayesinde empati kurabildiği bir kadın vardı. (Çünkü bizim 80 sonramız başkasınınkine benzemiyordu.) Bu kadın, beyazcam sayesinde okyanusları aşıp, en ücra beldelerimize kadar girip, oralarda bile kendi kaderini başka biçimlerde paylaştığı kadınlara ayna tutabiliyordu. Aşkı uğruna başkalarının parmağında oynatılabilecek kadar saftı. Ama kimseden çekmedi JR’dan çektiği kadar. Adeta bir uzvu olmuş içki kadehi ve her dâim sulu gözleri ile hüznün kadın bedeninde cisimleşmiş hâli olan Sue Ellen Ewing’den söz ediyorum. Zamanında öyle bir isim koymuşlar ki kadına, bunca yıl sonra bu ismi İsveçli kendi halinde bir kızın albümü üzerinde görünce isim hafızam tek bir adrese yöneldi.

İsveçli Sue Ellen hakkında pek fazla bilgiye ulaşamadım. Yine de bir tesadüf sonrası Sunday Hangover albümüne rastlayınca fazla bilgiye de gerek kalmadığını anladım. Üstelik Dallaslı Sue Ellen ile sadece isim benzerliği olmadığını da… Tamamı akustik ve haliyle Sue Ellen hüznüyle kaplı Sunday Hangover, 80’lerin (Dallas’ın hâlâ ekranlarda olduğu 80’lerin) bazı unutulmaz hitlerinin yeniden yorumlarından oluşmakta. Öyle ki şarkı isimleri yerine önce sahiplerini söylesek, hangi şarkıların coverlandığını tahmin ederken yanılma payınız oldukça düşük olacaktır. Albümü dinlerken aklıma Hellsongs ve Sofia geldi. Tıpkı onların yorumları gibi orijinal şarkıları bambaşka hallere sokmuş çıkarmış bir nefâset var. Hellsongs nasıl 80’lerin hard rock ve heavy metal örneklerini kendi zevkine göre giydirdiyse, Sue Ellen da 80’ler partilerinin demirbaş pop şarkılarından bir tutam alıp onları 2000’ler akustiğine kuşatmış.

Hani Shattered Dreams, Do You Really Want To Hurt Me, Enjoy The Silence gibilerinin bu folk atmosferinde nasıl kalp kırıcı olabileceğini az çok tahmin edebilirdim de, şu Wake Me Up Before You Go-Go’nun bu kadar acımasız bir balada dönüşebileceği aklımın köşesinden geçmezdi. Meğer George Michael’ın karaokelerin gözdesi o zıpır pop şarkısı, duru bir ses ve bir gitarla çok farklı bir iklim yaratabiliyormuş. “Gitmeden önce beni uyandır” dizesini Wham!’den her duyuşumda nasıl gülümseme hissi beliriyorsa, Sue Ellen söylediğinde o kadar üzülüyorum. İçime bir keder doluyor, pişmanlıklarım üşüşüyor, hayata sonbahardan bakıyorum. Ama öte yandan da mutluyum. Çünkü alternatif bir 80’ler partisinde ortamı loş hale getirip mum ışıkları altında harika bir 80’ler dinletisi içindeyiz sanki. The Model haricinde albümde boş yok. The Model da boş değil. Sadece daha önce orijinalini hiç duymadığım, bu yüzden diğer şarkılarla kurduğum paralel hissiyatları yaşayamadığım bir şarkı olmasından ötürü oluşmuş bir boşluktan bahsetmekteyim. Benim için çok mühim bir grubun, çok mühim bir parçası olan Everybody Wants To Rule The World ile albüm sona erdiğinde, o alternatif partinin ertesi sabahının kara bulutlu hüznü altında huzur içinde yapılacak kahvaltının hayalleri süslüyor zihnimi. Bir sonraki Sue Ellen sarhoşluğuna kadar…

1. Shattered Dreams (Johnny Hates Jazz)

2. Maneater (Hall & Oates)

3. I Was Made for Loving You (Kiss)

4. Wake Me Up Before You Go-Go (Wham!)

5. I Surrender (Rainbow)

6. Being Boring (Pet Shop Boys)

7. Blue Monday (New Order)

8. Enjoy the Silence (Depeche Mode)

9. Do You Really Want to Hurt Me (Culture Club)

10. The Model (Kraftwerk)

11. Everybody Wants to Rule the World (Tears For Fears)

George Lynch & Jeff Pilson - Heavy Hitters II

 

Hard rock'ın güzide isimlerinden Dokken emeklisi George Lynch ve Jeff Pilson'ın 2020 tarihli cover albümleri Heavy Hitters'ın son paragrafında "George Lynch ve Jeff Pilson birkaç sene sonra yine 80'ler, 90'lar karışımı başka pop ve rock hitlerini bu enerjiyle albümleştirsin istiyorum" demiştim. İkili hiç haber vermeden Heavy Hitters II ile tekrar sahada. Evvela playliste baktım ama bu defa Sledgehammer, Shout, Jumpin' Jack Flash ve New Sensation dışında tanıdık isim göremedim. Hiç fark etmez. Ben bu adamların anam babam hard rock tarzını seviyorum. Eminim tanıdık tanımadık her şarkıya hakkını vermişlerdir diye düşündüm. Albüm bitiminden geliyorum ve zaten emin olduğum şeyle karşılaşmaktan çok memnunum. Hadi illa karşılaştır dersen, Heavy Hitters 2020 1-2 adım daha önde diyebilirim. Bunda müzikal hiç bir farklılık etkili değil. Sadece daha tanıdık ve hard rock yorumunu duymak istediğim coverların ilk albüme göre azlığı yüzünden böyle. Fakat yine kütür kütür bir rock, yine yılların tecrübesi vokal, gitar, bas, davul profesyonelliği ve yine orijinal şarkılaın sahip oldukları tutkulara kendi tutkularıyla cevap vermiş 11 enfes şarkı bizi bekliyor.

Gerçekten Sledgehammer, Shout ve New Sensation'ı Lynch ve Pilson'dan duymak büyük keyif. Orijinallerine de hasta olduğum için hepsini tüylerim diken diken dinledim. Imagine Dragons ve Sam Smith ne alaka, coverını çalacak başka adam bulamadınız mı diye hayıflanırken, özellikle The Voice yarışmasının gözde seçkilerinden biri olan Stay With Me'nin bu kadar güzel coverlanabileceğini düşünmemiştim. 90'lardan kopmuş altın değerinde bir hard rock baladı gibi kalbimi çaldı. Orijinallerini daha önce duymadığım, haliyle sıfırdan Lynch & Pilson şarkısı gibi dinlediğim lezzetlere gelirsek, burada başı soul ikilisi Sam & Dave'in orijinali 1966'ya ait Hold On (I'm Coming) ve Sly and The Family Stone'un 1969'da çıkan Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin) adlı şarkıları çekiyor. Bu iki şarkının soul ve funky ruhunu kendi hard/blues rock tarzlarıyla yoğuruşları, şekillendirişleri, pişirip sofraya koyuşları harikulade. Crosby, Stills, Nash & Young'dan seçtikleri efsanevi Déjà vu (1970) albümünün açılış şarkısı Carry On'un vokal yoğunluğunu göz ardı etmemelerini de sevdim. Ama bana sorsalar, grubun gönülden bağlı olduğum tek albümü American Dream'den (1988) bir şarkı duymayı daha çok isterdim. Hatta isim de vereyim, Drivin' Thunder acayip yakışırdı. Howlin' Wolf şarkısı Smokestack Lightning'in bizzat kendisi zaten karizmaymış ki, Lynch ve Pilson kendi karizmalarını da katarak şarkıyı tekrar onurlandırmışlar.

Albümde sadece The Stroke, Radioactive ve kapanışa konan anonim Christmas şarkısı It's A Wonderful Life'ı gereksiz buldum. Gerçi üçü de fena değil. Ama sanki bunlara gelene kadar milyonlarca şarkı sayarız ki Lynch & Pilson vizyonundan duymak istediğimiz. Keşke adamlar şu iki Heavy Hitters albümünün yapılış sürecinin belgeselini çekselermiş. Ayıla bayıla izlerdim. İkinci Heavy Hitters'dan sonra George Lynch (69) ve Jeff Pilson (65) şeklinde olan durum, bu adamların sadece kağıt üzerinde yaş aldıklarını gösteriyor. Zira hazır şarkılarla dahi olsa şu albümün enerjisi, yoğunluğu, tutkusu çok çok az hard rock grubunda var. Biraz da o yüzden hem geçmişi, hem de şimdiyi kucaklayan böyle şahane rock albümleri bulunca kaybetmemek, onlara sarılmak, yenilerini de istemek çok doğal. Heavy Hitters 2020'den sonra tuttuğum dileğin gerçekleşmesiyle bu defa yine son paragrafta Heavy Hitters III albümüne de randevu verelim bence. Amcalarımız uzun ömürlü olsunlar, ayaklarına taş değmesin. Ama bu serinin devamı da gelsin ne olur.

1. Sledgehammer (Peter Gabriel)

2. Carry On (Crosby, Stills, Nash & Young)

3. The Stroke (Billy Squier)

4. Radioactive (Imagine Dragons)

5. Smokestack Lightning (Howlin' Wolf)

6. Hold On (I'm Coming) (Sam & Dave)

7. Stay With Me (Sam Smith)

8. Shout (Tears For Fears)

9. New Sensation (INXS)

10. Jumpin' Jack Flash (The Rolling Stones)

11. Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin) (Sly and The Family Stone)

12. It's a Wonderful Life

King Tree & The Earthmothers - Modern Tense

 
Gitarist/şarkıcı Henry James ve basçı Adam Ditt lisede tanışmış, farklı gruplarla performans sergilemiş ve bu gruplarla turneye çıkmış iki müzisyen. Okul sonrası doğaçlama seanslarıyla birbirlerinden kopmayan ikili, artık bu seanslarda davulcu olarak kimi bulurlarsa çağırıyorlardı. Yıllar geçtikçe Henry James psychedelic ve progressive rock'tan etkilenen yatak odası demoları üzerinde çalışmaya kendini adamıştı. Bu demolardan bazıları, tamamen Henry James tarafından gerçekleştirilen, yapımcılığı üstlenilen ve kaydedilen bir çalışma olan 2020 tarihli King Tree & The Earthmothers'da duyulabilir. Takvimler 2021'e geçtiğinde davulcu Derek Eglit'in katılımıyla kıvamını bulan grup, artık bir üçlü olarak canlı performanslarıyla Güney California'yı etkilemeye başladılar. 2022'de bir miktar şarkıyla girdikleri stüdyodan da yaklaşık bir yıl sonra Modern Tense adlı ilk gerçek debut albümleriyle çıktılar. Ekim ve Kasım aylarında da Avrupa'nın önemli sahnelerine çıkmaya hazırlanıyorlar.

Sadece bir saniye içinde albümün kapağını, üzerindeki King Tree & The Earthmothers yazısını ve künyesindeki psychedelic rock ifadesini görünce, ne zaman albüm çıkaracağı belli olmayan King Gizzard & The Lizard Wizard yeni albüm yapmış sandım. Bir saniye sonra olayın öyle olmadığını anladıktan ve play tuşuna bastıktan sonra dönmeye başlayan ilk şarkı Be Free ile King Gizzard'ın en sevdiğim albümü Flying Microtonal Banana evrenine giriyoruz galiba diye heyecanlandım. Oryantal gitar rifflerinin yarattığı Anadolu rock havası, doğu - batı dengesinden peydah olan eklektik groove, gitar-bas-davul üçlüsünün zeki uyumu özellikle Be Free, All You Are, Dark Ideals üçlüsünde parıl parıl parlıyor ve o evrene ait olduğunu gösteriyor. Henry James bu Anadolu baharatlı gitar melodilerini nerden edindi bilinmez. Keşke daha çok şarkı yazarı/gitarist bunu edinse. Bu 3 şarkıdan birini yılın en iyi 100 şarkısı arasına koymam gerek. Hangisini seçeceğimi şimdilik ben de bilmiyorum ve albümle temaslarım sürüyor. 9 şarkılık albümde sadece 3 tanesinin bu ayrıcalığa sahip olmasına biraz burkulmadım değil. Ama kalan 6 şarkıdan da razıyım. 

"Progressive hard blues rock" şeklinde tanımlamaktan başka çare bulamadığım Great Beyond, neo-psychedelia ile flört halindeki Modern Tense ve Falling Apart, ayrıca kenarlarıyla, köşeleriyle, yolları ve köprüleriyle What You Feel, Chasing Clouds, Light Keeper çok güçlü şarkılar. Henry James'in virtüözlük düzeyindeki gitar stili, psychedlic rock camiasında bu aralar öyle sık rastlanmayan bir yaratıcılıkla birlikte paket halinde geliyor önümüze. King Tree & The Earthmothers gibi gruplar, Modern Tense gibi albümler bana iyi geliyor. O groove duygusuna kapılıp gitmek, o kaliteli gitar soloların altında ıslanmak, kökü halk müziğimizde bulunan Anadolu rock gitar melodilerinin coşku yüklü uyarlamalarını mayamızda hissetmek muhteşem şeyler. Saç ve giyim tarzlarıyla 70'lerin rock evreninden fırlamış gibi duran James, Ditt, Eglit üçlüsü hiç de özenti gibi durmayıp o evrene çok yakışıyorlar. Görüntü ile birlikte sese verdikleri önem bir araya gelince, "tense" kelimesini fiil zamanı olarak ele aldığımızda geçmişle kurulan bu elit bağın modernize edilişindeki inceliğe hayran kalıyoruz. Hem geçmiş zamanlara, hem de modern zamanlara kip olabilmek olağanüstü bir durum zira.

1. Be Free

2. Great Beyond

3. All You Are

4. Modern Tense

5. Light Keeper

6. Chasing Clouds

7. Dark Ideals

8. Falling Apart

9. What You Feel,