Issız Ada Radyosu Arşivi (Mayıs 2024)

Ibibo Sound Machine - Pull the Rope

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Afro-Funk, Synthpop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Pull the Rope"

The Luvmenauts - Ephemera

Yıl: 2024 Kanada

Tür: Funk, Afrobeat

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Doing Jazz"

Dua Lipa - Radical Optimism

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Dance-Pop, Electropop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Happy For You"

The Karma Effect - Promised Land

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Hard Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Nine Times"

Bab L' Bluz - Swaken

Yıl: 2024 Fas

Tür: Gnawa, Neo Psychedelia

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "AmmA"

Galaxie - À demain peut-être

Yıl: 2024 Kanada

Tür: Garage Rock, Indie Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Anomie"

My Diligence - Death.Horses.Black

Yıl: 2024 Belçika

Tür: Post-Metal, Stoner Metal

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Black"

Milo Korbenski - When You Gonna Tell'em the Truth, Aaron?

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Indie Rock

 "F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Witch Thing"

Alien Airforce - Give Pigeons the Right of Way

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Alternative Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Back in the Knife"

Goblyns - Hunki Bobo

Yıl: 2024 Almanya

Tür: Psychedelic Rock, Blues, Funk

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Muti"

The Oscillation - The Start of the End

Yıl: 2024 Çek Cumhuriyeti

Tür: Psychedelic Rock, Progressive Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Faraway"

Safari Youth - Everybody Else Know

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Classic Rock, Pop Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Easy"

Mdou Moctar - Funeral for Justice

Yıl: 2024 Nijerya

Tür: Tishoumaren, Psychedelic Rock, Desert Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Oh France"

Michelle David & The True-Tones - Brothers & Sisters

Yıl: 2024 Hollanda

Tür: Soul, Funk, R&B

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "If You Don't Try"

The Black Keys - Ohio Players

Yıl: 2024 ABD

Tür: Blues Rock, Garage Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Beautiful People (Stay High)

Man of Moon - MACHINISM

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Post-Punk, Psychedelic Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "You and I"

Lenny Kravitz - Blue Electric Light

Yıl: 2024 ABD

Tür: Pop Rock, Funk Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "TK421"

Imogen Clark - The Art of Getting Through

Yıl: 2024 Avustralya

Tür: Pop Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Natural Predator"

Kontravoid - Detachment

Yıl: 2024 Kanada

Tür: Darkwave, Synth-Punk

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Reckoning"

Rotting Christ - Pro Xristou

Yıl: 2024 Yunanistan

Tür: Melodic Black Metal, Gothic Metal

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Apostate"

Trost - Trust Me

Annika Line Trost, Berlin doğumlu enteresan bir müzik kadını. Enteresanlığını tamamen 2006 tarihli Trust Me adlı ikinci albümüne borçluyum kendi adıma. Tamam, daha önce çok daha enteresan albümler duydum. Hatta Trust Me onların yanında her köşebaşında çarpışıp elindeki CD'leri (var ya, eskiden bunlar kitaptı!) düşüren kızlar kadar sıradan bir reklâm aldatmacasına bile dönüşebilir. Ama daha oralara bile gelememişler için çok daha ilginç, çok daha saçma sapan olduğu su götürmez. Oysa bir süre sonra peşi sıra kötü indie albümler dinlemekten solunum yetmezliğine uğramış benim gibiler için Trost, neredeyse sülük gibi yapışan başağrılarını şıp diye kesen oksijen takviyesi işlevi gördü adeta. Gina V. D'Orio ile birlikte 1998'de kurdukları, Dance-Pop, Synth Punk, Electroclash, Riot Grrrl, Dance-Punk, Digital Hardcore gibi akla ziyan karışımlara sahip Cobra Killer adlı grubuyla tam dört albüme dahil olmuş Annika Line Trost, kendine ait iki solosu bulunan müthiş bir kadın.

Cobra Killer restoranındaki menüden sadece 76/77 adlı 2004 tarihli şarabından tattığım Trost, (tutku yüklü bir sanatçının elinden çıkma bir ilüstrasyona benzeyen bu kadına Trost demek de ayrıca tuhaf geldi şimdi) o şarabıyla damağımda çürük yumurta tadı bırakmıştı açıkçası. Sonra da o restorana bir daha gitmedim. İyi mi ettim, kötü mü bilmem. Ama 2006 tarihli Trust Me (2004 tarihli Trost'un hangi deliğe girdiğini henüz bulamadım!) yıllandıkça güzelleşen bir etkiye sahip olduğunu bir mahzen dolusu hisle birlikte üzerime yığdı adeta. Nasıl anlatsam, kime benzetsem diye düşünürken aklımdan bir sürü isim geçmedi değil. Paylaşmaktan korkmayacaklarım arasında Beck ve Moby'nin 90'larda yapmış oldukları bazı atılımlar geldi. Sample sever bir dinleyen olmamdan ötürü, Trost'un pekçok bilinmez ve merak da edilmez sample alıntılarının tadına doyamadım.

Çok çekici bir western pop havasıyla ve bir çırpıda kendine bağlayan döngüsüyle Cowboy, albüm için harika bir açılış yapmakta. Hemen peşinden gelen This Strange Someone, aynı çekiciliklere sahip olağanüstü bir dark tango ambiyansı yaratmakta. "Papatya gibisin, beyaz ve ince" tangosunun ezberini bozan bu hınzır güzellik, çok fazla tango duymamış, duymak için de özel bir çaba sarfetmemiş benim gibiler için aslında bir tango bile sayılmaz. Olsa olsa tangoyla kafa bulan, kafası güzel bir indie pop bestesidir. Ama kesinlikle olağanüstüdür. Keza, aynı kafa bulma geleneğini bu kez sıkıcı koro sololarına benzeyen I Was Wrong ile de sonuca ulaştırır. Her şey yolunda giderken Man On The Box çıkagelir. Bluesy bas döngüsüne hapseden, içinden hiç çıkasımın gelmediği bu döngüyü sıkı bir nakarat ve geçişlerle, çan sesiyle, nefeslilerle, geri vokallerle, elektronik destekle ve ısırmayan sinek vızıltısı bir gitarla zenginleştirmek, üstelik o kalabalığı hç mi hiç hissettirmemek düpedüz ustalık. Man On The Box asla atlanmaması gereken bir şarkıdır bu yüzden.

Benzer elektronik, pop, sample oyunları albüm boyunca sürer gider. Fransız şansonlarını anımsatan yaklaşık iki dakikalık Even Sparrows Don't Like To Stay bile sample çıtırtılarıyla bir plâk dokusu ve kokusu verir kulaklara ve burunlara. In Diesen Raum adlı "yabancı" şarkı ise, Almanca'nın "yabancı"lığını sözünü ettiğim zenginliklerin eksiksizliğiyle müthiş bir blues (indie) rock tınısıyla buluşturur. Neonlight Deadland, 70'lerin casus filmlerinden fırlamış gerilimli jazzy tripleri kusursuz biçimde yansıtır. Aynı filmin olası bir dans sahnesinin casus ruhsuzluğuna tercüman olan Guy Le Superhero ve hızlı bir parti sonrasının yıkık-dökük, yorgun-bitkin, salaş-talaş, sarhoş-mayhoş moduna fon müziği olabilecek Black ve Filled With Tears gibi besteler, sözün bitmediği, müziğin susmadığı yerlerde gezinirler. 2006'nın ilk 10'a giresi albümlerinden birinin parçalarıdırlar. Annika Line Trost'un kobra katilliğini bırakıp, o katil baslarla tekrar hayatımıza girmesinin zamanı gelmiş de geçmiştir bile. Çünkü ona güvenimiz tamdır.

1. Cowboy
2. This Strange Someone
3. I Was Wrong
4. Man On The Box
5. The Scales and The Score
6. Sans Ta Scie
7. Even Sparrows Don't Like To Stay
8. In Diesen Raum
9. Black
10. Neonlight Deadland
11. Guy Le Superhero
12. Filled With Tears

RUSH WEEK - Cheap Talk and Red Wine

 

2018'de Feels ile tanışıp arkadaş olduğumuz, 2020'de Past Lives ile küstüğümüz Philadelphialı duo RUSH WEEK, Nisan 2024 sonlarına doğru çıkardığı Cheap Talk and Red Wine ile aramızı tekrar düzeltiyor. Haliyle ilk zamanki halimiz (yani Feels zamanları) gibi olmasak da sound ve özenli yazım sayesinde erittiğimiz buzlar içinde yüzerek hoş vakit geçiriyoruz. Feels'den bahsederken chillwave, sophisti-pop, synth pop, dream pop etiketleri saymıştık. Cheap Talk and Red Wine bu karışımı aynen koruyor. Şarkıcı Rachel K. Haines ve yapımcı James Benjamin Thomas arasındaki hoş kimya geri gelmiş, yaz arifesinde hamakta, şezlongda veya çimler üstünde dinlenecek 10 şarkı ortaya çıkmış. Gerçi bu tür karmasının mevsimi yoktur, bahara, kışa hele de sonbahara çok iyi gidebilir. RUSH WEEK müziği bu defa bana yine Amerikalı ve yine çok sevdiğim Pure Bathing Culture grubunu anımsattı. Feels'den bir yıl sonra 2019'da çıkan PBC albümü Night Pass soundunun bu anımsatmada etkisi büyük. Peki neydi bu sound? 80'ler pop atmosferinin günümüz dream pop, chillwave, indie pop dinamiklerini komuta etmesi diyebiliriz. Buradan da anlıyoruz ki 80'lerin o cıvıl cıvıl yanından ziyade, daha sofistike, daha sakin yanlarını almış, özlerine zarar vermeden onları modern eleklerden geçirmiş bir sound. O yılları yaşamış insanlar için ayrı bir çekiciliği, yürek burkan bir nostaljisi var. Yaşamamış olanları da etkileyebilir ama bence aynı ölçülerde olmayabilir.

Sırasıyla Fade to Black, Do You Remember ve Circles ile o kadar iyi bir giriş yapılıyor ki albüme, geri kalanını daha duymadan 2024'ün en iyi albümleri listeme hemen Cheap Talk and Red Wine adını yazıyorum. İlk yarı, ikinci yarıya nazaran biraz daha güçlü görünse de, soundun o şırıl şırıl akan güzelliği istisnasız tüm şarkılarda duyuluyor. Sadece (şimdilik) ilk yarı şarkılarının akılda kalıcılık seviyeleri biraz daha fazla gibi gözüktü. Mesela "seems like we breaking up, each time we making up" dizelerinin yer aldığı albüme adını veren parçada ve Misery Loves Company, The One I Love gibilerinde olduğu üzere akılda kalmasa da her geri dönüşte keyifle dinlenecek, geçmişe götürecek, süresi dahilinde o geçmişte kimbilir akıllara hangi anımızı getirecek parçalarda, kısacası albümün tamamında kalite, nostalji, huzur, bütünlük var. Albüm kapanışında yer alan Breaking These Chains, bana serin yaz akşamlarında arkadaşlarla güle oynaya sohbet ettiğimiz gençlik dönemlerini anımsattı örneğin. Reklamsız, kampanyasız, birdenbire karşımıza çıkan bu eski dostların hastasıyız. Bu albümden sonra canım ilk albüm Feels'i de çekti. Hatta aramın niye bozuk olduğunu hiç hatırlamadığım Past Lives'a bile bir ara dönmeyi düşünüyorum. RUSH WEEK dinlemek bana hüzünle karışık huzur ve tuhaf bir mutluluk veriyor. Geyik muhabbeti ve kırmızı şarap birlikte iyi gidebilir. Ama kadehler arttıkça muhabbetin başkalaştığı da yadsınamaz.

1. Fade to Black

2. Do You Remember

3. Circles

4. Cheap Talk and Red Wine

5. Joy Ride

6. Hoop Dreams

7.  Misery Loves Company

8. Strong Enough

9. The One I Love

10. Breaking These Chains