1974 yılında Hint göçmeni olarak İngiltere'de doğan, 1977'den itibaren ailesinin yerleştirildiği Brooklyn'de büyüyen
Karsh Kale, babasının da yardımıyla vurmalı çalgılara, geleneksel Hint müziğine, klasik müziğe, rock'a ve hip-hop'a duyduğu ilgi sebebiyle kaçınılmaz biçimde müzisyen olmuş bir tabla ustası. Bu kadar farklı kulvarlara ilgi duyup da kendi tarzını oluşturması da bir nebze kaçınılmaz görülebilir ki, ustalık denilen şey hep aynı türde ürünler ya da her biri kopyala / yapıştır misali sakil duran parçalar üretmek değil, biraz da bu farklılıklar toplamından yaratılmış yeni bir farklılıkla ayakta durabilmektir.
Kale aktif olarak müziğe başladığı 1999'dan beri, özellikle de kendi albümlerini yapmaya başladığı 2001'den beri electronic, breakbeat, drum and bass, trip hop, hatta pop cazı da içine alan sentez anlayışıyla dinleyeni başka alemlere götüren harika işler çıkarıyor.
Karsh Kale, albüm yapmaya başlamadan bir yıl önce belki de hayatının en önemli tecrübelerinden birini yaşadı. 2000 yılında arayışları hiç bitmeyen müzik insanı
Bill Laswell'in tasarladığı
Tabla Beat Science projesine seçildi. Bu grupta
Zakir Hussain,
Sultan Khan,
Talvin Singh,
Trilok Gurtu gibi ölümcül isimlerle birlikte adeta stajın en kralını yaptı. Bu rüya takımının çıkardığı
Tala Matrix albümü, her ne kadar şahsen deneyselliğinin içine girmekte ve orada bir sigara yakmakta zorlandığım bir albüm olsa da, bu adamlar biraraya gelip albüm boyunca tencere tavaya vursa bile dinlenir derim hep.
Kale, Hint tabla kültürünün akillerinden oluşan bu projeye torpille dahil olmadı elbette.
Laswell'in gönlü tüm dünya müziğine açık keşifçi ruhu,
Kale'deki cevherin farkına varmış ve onu yakın takibe almıştı. Bu deneysel maceradan sonra artık
Karsh Kale'nin pek şikayetçi de olmadığı "eşlikçi müzisyen" kimliğinden sıyrılıp kendi kanatlarıyla süzülme vakti de gelmişti.
2001 Temmuz ayının son günü çıkardığı ilk albümü
Realize ile o kanatların genişliği çok daha net görülmeye başlandı. Etnik enstrümanlar, etnik erkek ve kadın vokaller, etnik olmayan ama DNA'sında özgünlük taşıyan evrensel bir elektronik bütünlükle kayıtlara aktarıldı. Ortaya birbirinden derin 13 adet
Karsh Kale şarkısı çıktı. İlk duyduğum andan itibaren her dinleyişimde tüylerimi diken diken eden
Distance, ambient çıplaklığıyla tempolu bir trip hop (hatta yer yer soft tekno) bileşenlerini heyecan verici biçimde yeniden bileşenleştiriyordu.
Saajana, gelenekselle günümüz elektronik müziğini aynı kapta pek güzel eritiyordu.
Fabric, gerilim ve gizem kavramlarının sürekli birbirinden rol çalmaya çalıştıkları beş buçuk dakikalık müthiş bir yolculuktu.
Empty Hands, drum & bass ile trip hop arasında yarattığı kimya ile süresi boyunca kalitesini konuşturuyordu.
Light Up The Love resmen ağlıyor, ağlatıyordu. Daha bir dolu resmedilecek, olmadı fotoğrafı çekilecek anlar, şarkıların içinden çıkan başka şarkılar ya da kısa filmler mevcuttu
Realize'da...
İlk albümden sonra gerisi geldi.
Liberation (2003),
Broken English (2006),
Cinema (2011) iyi albümlerdi. (Gerçi
Broken English biraz vasattı). Ama hiçbiri
Realize'ı gönlümdeki koltuğundan kaldıramadı.
Karsh Kale bir
Talvin Singh değil. Ama
Asian Underground hareketi bünyesinde belki de
Singh'in epik sınırlarına en fazla yaklaşan (içeri henüz giremeyen!) tek isim bana göre o. Kaldı ki başkasının düşüncesindeki başkasının sınırlarına girmek gibi bir meselesi olmadığını her hareketiyle hissettiren, kendine özgü saygın bir müzisyen olarak övgü dolu sözleri hakediyor. Özellikle
Realize ile hayatımızın kalitesizleştiğini hissettiğimiz anlarına ufak müdahaleler etme potansiyeline sahip olduğunu söyleyebiliriz. Tabii bu etnik karışımdan zevk alıyorsak.
1. Empty Hands
2. Distance
3. Tour Guide
4. Anja
5. Home
6. Satellite
7. One Step Beyond
8. Saajana
9. Conception
10. Light Up The Love
11. Deepest Blue
12. Fabric
13. Longing
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder