Heaven Shall Burn - Veto

1996 Saalfeld / Thüringen / Almanya doğumlu melodik death metal grubu Heaven Shall Burn, 7. stüdyo albümleri Veto ile üç yıl aradan sonra geri dönüyor. Aslında albümden önce Louvre'dan fırlamış gibi duran (belki de fırlamıştır, zira Louvre'u gezmediğim için bilemeyeceğim) muhteşem albüm kapağıyla ortamı ısıtmıştı. Grubun sadece bir önceki albümü Invictus'u dinlemiş ve pek beğenmemiştim. Ama her ne kadar bu işin fanatikleri tarafından çok özel bir albüm gibi görünmese, hatta bazılarına göre fazla hazıra konmuş eleştirilerine maruz kalsa da Veto bence gerçek bir melodik death ve metalcore cümbüşü. Bu tür ile çok fazla düşüp kalkmadığımdan mıdır, bir grup hakkında bu tip hazıra konma, taklit, aşırma, üfürme eleştirilerini kavramakta güçlük çekiyorum. Zaten hepsi birbirine benziyor dersem dayağı hakederim. Fakat türü ne olursa olsun, benzerlerinden ayrılan veya iyi niyetle bu ayırımda bulunmaya yeltenen gruplar bir şekilde bu farklılıklarını ve niyetlerini belli ediyorlar. Heaven Shall Burn de sertlikten progressive zeka pırıltıları bulup çıkaran ve onları etrafa saçan tecrübeli gruplardan biri.

Irkçılık karşıtı, sosyal adalet yanlısı, vejeteryan ve vegan üyelerden oluşan Heaven Shall Burn, iyi yazılmış liriklerinde bu özelliklerini görkemli müziklerine katık ediyor. Veto boşu olmayan bir albüm. Harika bir giriş yaptıkları Godiva, devamında bilincini kaybetmemiş hırçınlıklarını tam gaz sürdürdükleri Land Of The Upright Ones ve Die Stürme rufen Dich, çılgın bir epik metal olan Hunters Will Be Hunted, power'dan speed'e ne varsa sergileyen, bir yandan da tüyleri dikleştiren marşımsı coşkun vokalleriyle dikkat çeken Valhalla albümün kalite çıtasını sürekli yükselten örnekler. Finale yaklaşırken iyice yükselen grup, Like Gods Among Mortals ve 53 Nations ile artık neredeyse balkondan atlatıp iki ayak üstüne düşürecekmiş gibi dinleyicisini dolduruyor. Final yaptıkları Beyond Redemption ile de melodik yanlarının hakkını yine sert yapılarını fazla dışlamadan veriyorlar.

Antigone (2004) ve Deaf To Our Prayers (2006) albümleriyle ilgili de daha dinlemeden çok iyi eleştiriler okudum. Bu tip albümler için şöyle bir kriterim var: Dinledikten sonra bana yorgunluk değil enerji verdiğini hissedersem o albümü sevmişim demektir. Zira içinde "death" kelimesi geçen türlere ait albümlerle olan beraberliğim genelde tek gecelik ilişkilere benziyor. Uzun süreli beraberlik yaşadığım death albümleri hemen koruma altına alıyorum. Çünkü onların eğitici yanları çok fazla oluyor ve o eğitime ihtiyacım olduğunu hissediyorum. Sert, hırpalayıcı, bazen yıkıcı, ama tüm bunların perde arkasında aslında tedirgin eden bir gerçekliğin kucaklayıcı etkisi. Bu kucaklama öyle laf olsun diye değil, kucakladığı kişiye vermek istediği enerjiyi vermeye kararlı kutsal bir amaç taşıyan türden. Veto kesinlikle onlardan biri. Ve kesinlikle yılın en iyi albümlerinden biri.

1. Godiva
2. Land of the Upright Ones
3. Die Stürme rufen Dich
4. Fallen
5. Hunters Will Be Hunted
6. You Will Be Godless
7. Valhalla
8. Antagonized
9. Like Gods Among Mortals
10. 53 Nations
11. Beyond Redemption