Issız Ada Radyosu Arşivi (Aralık 2022)

I Matti Delle Giuncaie - Caos a caso

Yıl: 2022 İtalya

Tür: Folk, World

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Aiuto!"

Immolation - Acts of God

Yıl: 2022 ABD

Tür: Death Metal

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Derelict of Spirit"

VA - Perú Selvático - Sonic Expedition into the Peruvian Amazon 1972-1986

Yıl: 2022 Almanya

Tür: Afrobeat, World, Cumbia, Tropical

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: Sonido Verde de Moyobamba - "La Cervecita"

Bartees Strange - Farm to Table

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Indie Rock, Indie Pop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Heavy Heart"

Desumanos - Desumanos

Yıl: 2022 İspanya

Tür: Afrobeat, Cumbia, World, Funk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Bijou Song"

The Tourmaliners - Surfidia

Yıl: 2022 ABD

Tür: Surf Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Grimace"

Tangerine Dream - Raum

Yıl: 2022 Almanya

Tür: Progressive Electronic, New Age, Ambient

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Continuum"

070 Shake - You Can't Kill Me

Yıl: 2022 ABD

Tür: Alternative R&B, Alt-Pop, Synthpop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Vibrations"

The Halo Effect - Days of the Lost

Yıl: 2022 İsveç

Tür: Melodic Death Metal

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Shadowminds"

VA - Batov Records Artists

Yıl: 2020 İngiltere

Tür: World, Funk, Afrobeat

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Sababa 5 - "Crossroads of Love (feat. Yurika)

VA - Batov Records Artists 2

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: World, Funk, Afrobeat

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Kolonel Djafaar - "Bactrian Camel"

VA - Batov Records Remixes

Yıl: 2020 İngiltere

Tür: World, Electronic, Alternative Dance

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: El Khat / Radio Trip - "Ya Raiyat - Edit"

Russian Circles - Gnosis

Yıl: 2022 ABD

Tür: Post-Metal, Post-Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Conduit"

Clare Maloney & The Great Aventure - Daybreaker

Yıl: 2022 ABD

Tür: Americana, Alternative Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Never Done That Before"

Shygirl - Nymph

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Electropop, UK Hip-Hop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Shlut"

Bilderbuch - Gelb ist das Feld

Yıl: 2022 Avusturya

Tür: Indie Pop, Indie Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Bergauf"

Öztürk Serengil - Şak Şak Şibi Şibi Şak

Yıl: 2019 Türkiye

Tür: Pop Folk, Funk, Comedy

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Kızılderili"

VA - Record Kicks Cinematic Nuggets

Yıl: 2022 İtalya

Tür: Funk, Soul, Psychedelic

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: The Diasonics - "Kayana"

Afghan Headspin - No One Dies

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Drum & Bass, Breakbeat

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Underground"

Pixey - Dreams, Pains & Paper Planes

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Indie Pop, Alternative Dance

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Melody (From You to Me)"

Devin Townsend - Lightwork

 
Tam 10 yıl önce bu sayfalarda öve öve bitiremediğim Devin Townsend Project albümü Epicloud'u hala erişebileceğim bir mesafede tutuyorum. Bu süre zarfında "Project" olarak iki albüm daha yaptıktan sonra "Project"i bırakıp Devin Townsend adı/soyadıyla üç albüm daha yayınladı. Bunlardan kimi Epicloud kadar olmasa da yine çok iyi, kimi de deneysel ambient, new age türünde derinlikli albümlerdi. Tahminen 20. stüdyo albümü olan Lightwork'ü Kasım başlarında çıkaran Townsend, yine Epicloud ayarında epik, senfonik, progressive, hatta art pop coğrafyalarında cirit atan şahane bir albüme daha adını yazdırıyor. 1972 Kanada doğumlu söz yazarı, besteci, vokalist, gitarist yapımcı Townsend, yine ilmek ilmek örülmüş, oya gibi işlenmiş, dantel gibi özenilmiş tarasımlarıyla duygudan duyguya, maceradan maceraya sürüklüyor sevenlerini. Her şarkının kendi hacmi, kendi hikayesi, kendi karakteri var. Tür sıçramaları hiç batmıyor, sakil durmuyor. Çünkü Townsend, konsept albüm anlayışı içinde sertliği ve yumuşaklığı kendine özgü bir dengede buluşturmanın kitabını yazmamış olsa da, albümlerini yapmış bir profesyonel.

Önce 10 şarkı olarak piyasaya çıkan, çok geçmeden Deluxe Edition ile buna 10 şarkı daha eklenmiş halde tekrar yenilenen Lightwork, katmerli bir progressive, power, psychedelic rock/metal ziyafeti şeklinde duble bir albüme dönüşüyor. Albümdeki konuklar arasında geçmişinden arkadaşları Anneke Van Giersbergen, Ché Aimee Dorval, Morgan Agren, Mike Keneally, Steve Vai, Elektra Kadınlar Korosu gibi isimler yer alıyor. Adeta başrolünde Devin Townsend'in olduğu 1 saat 43 dakikalık post-apokaliptik, post-pandemik ve her yönüyle epik bir film izliyor duygusu yaşıyoruz. Deluxe Edition yayınlanmadan önce dinlediğimiz 10 şarkı bile yeterince doyururken, üstüne eklenen diğer 10 şarkı kesinlikle bir bıkkınlık, bir şişkinlik, bir kendini tekrar hissi yaratmıyor. Hatta o 10 şarkıyı da dinledikten sonra, onlar olmasa sanki eksik bir şeyler kalacakmış gibi düşünebiliyor insan. Gerçi burada sözünü ettiğim insan benim. Hele ilk CD'nin finalindeki efsane Children Of God bittikten sonra "keşke hiç bitmese" diyeceğimi bildiğim için deluxe versiyonuna minnettarım.

İlk CD'den başlarsak, açılışı yapan Moonpeople ve Equinox gibi iki kadife besteyi duyunca, hangi albümde nasıl takılacağı pek kestirilemeyen Townsend'in albümü bu rotada götüreceği, bununda beni hiç rahatsız etmeyeceği fikrine kapıldım bir an. Gerçi bu iki şarkının arasına konan Lightworker, olayın gayet power metal'e de oynadığını güçlü bir şekilde deklare ediyor. Keza, Heartbreaker, Heavy Burden, Celestial Signals gibi kendi içinde devleşen besteler de o Lightworker'ın yoğun power/progressive metal atmosferine destek çıkıyorlar. Tabii tipik bir Townsend'ın aralara mutlaka Dimensions gibi şık bir industrial metal veya Vacation gibi orta tempo bir dream pop yerleştirmesi kimseyi şaşırtmaz. Bu CD'nin single kıvamındaki forveti sayabileceğimiz Call Of The Void'ın tutkulu dokusu en güçlü anlardan biri. Fakat en ama en güçlü anı finaldeki Children Of God olsa gerek. 10 dakikalık (son iki dakikasındaki dalga seslerine karışan martı sesleri ve vapur düdüğü sekansını saymazsak 8 dakikalık) bu destan, bir "şarkı" olduğu kadar, sanki yemyeşil vadilerde dörtnala koşan yüzlerce atlının coşkusunu fragmanlaştıran kısa bir "film" aynı zamanda. Tek kelimeyle inanılmaz!

İkinci CD, Townsend'in en çok tuttuğu kadın vokal olan arkadaşı Anneke Van Giersbergen'in yan vokallerini yaptığı Starchasm, Pt. 2 ile sert bir giriş yapıyor. Sadece 37 saniyelik Stampys Blaster ile vitesi daha da arttıran, üstelik sonraki Factions ile trash/speed metalin kızgın sularında dans etmeyi sürdüren Townsend, ter içinde bıraktıktan sonra nihayet yine kadife bir boogie, hatta doo-wop aşinalığının Townsendcasını Yogi adıyla önümüze koyarak ortalığı sakinleştiriyor. Precious Sardine ise kesinlikle Townsend'in bugüne dek yaptığı en ilginç şarkılar arasında üst sıralara oynar. İlk kelimesi "quarantine" olan bu 10 dakikalık acayip şey, sakin bir alternatif pop gibi başlayıp, yavaş yavaş tropik ve ritmik bir neo-psychedelia'ya dönüşen, altıncı dakikasından itibaren çaktırmadan gitarını çıkarıp enstrümantal progressive metal'ine geri dönen, son 1 dakikasını ise teknomsu deneysel elektronik müzikle bağlayan tam bir hilkat garibesi. Ama tecrübe edilişi çok keyifli. Hope Is In The World, şu ana dek pek bahsetmediğimiz ama Townsend'in her şarkıdaki entrüman şovlarını renklendiren, daha da anlamlandıran vokal tasarımlarının en belirgin olduğu şarkılardan biri. Hele de Elektra Kadınlar Korosu'nun duyulduğu bölümler, her ne kadar bu bölümlerin yer aldığı şarkılar belirtilmese de yoğun bir şekilde anlaşılıyor, hissediliyor.

Albümden Children Of God gibi bir başyapıt yakalamışken ve onu zırt pırt dinleyerek tüketmek istemezken karşıma çıkan, üzerinde bazı deneysel oynamalar, eklemeler yapılmış olsa da Children Of God'ın omurgasını almış olan Children Of Dog'a gerek var nıydı bilemedim. Yine de o oynamaların, eklemelerin yaratıcılığı hatırına başımızın üstünde yeri var. Bu şarkıyla birlikte albümün progressive rock/metal şovu bitiyor. Townsend, son üç şarkısıyla bir yerlerde duysam kesinlikle ona ait olduğunu bilemeyeceğim numaralara giriyor yine. Bunlardan ilki olan Sober, adının tersine çakırkeyif bir dream pop, ikincisi olan Boogus, bluesy bir dark kabare ile psychobilly arasında salınan bir country, üçüncüsü olan Carry Me Home ise düpedüz bir akustik country olarak perdeyi çok güzel kapatıyorlar. Rock dünyasının en üretken müzisyenlerinden biri olan Devin Townsend, istese bu ikinci CD'yi 1-2 sene sonra yeni albüm diye çıkarabilecekken, deluxe edition olarak Lightwork'e eklemekle ve bu eklemenin eklektik yansımalarıyla klasını bir kez daha gösteriyor. Bu filmin o harika anlarını tekrar yaşamak için sabırsızlanma duygusunu seviyorum. Bu yüzden Lightwork, benim için 2022'nin en özel albümlerinden biri.

CD 1

1. Moonpeople

2. Lightworker

3. Equinox

4. Call of the Void

5. Heartbreaker

6. Dimensions

7. Celestial Signals

8. Heavy Burden

9. Vacation

10. Children of God

CD 2

1. Starchasm, Pt. 2

2. Stampys Blaster

3. Factions

4. Yogi

5. Precious Sardine

6. Hope is in the World

7. Children of Dog

8. Sober

9. Boogus

10. Carry Me Home

Billy Idol - The Very Best of Billy Idol: Idolize Yourself

Billy Idol'ı tanımak bir ayrıcalık. Yeni nesil onu çoğunlukla 80'ler partilerinde çalan demirbaş parçalarından tanıyor. Tanımayıp sadece tipini görenler de o parçalarla bu adamı yan yana koyamazlar gibi geliyor. Punk rock bir fiziğe sahip olan, lakin günümüz normlarında anlaşılan punk rock formatına ters düşen bir yığın şarkıya kalıbını basmış cool bir insan. Tabi bir de yeraltında nam salan indie-punk kavramı var ki, o kulübün daimi üyesidir kendisi. Sert şarkıları sözkonusu olduğunda orada kullanılan gitarların hiçbiri onun punk sesini bastıramamıştır zaten. Konumuz olan en son best of albümü 1982 tarihli kendi adını taşıyan albümünde yer alan üç parçayla açılıyor. Ardından da 1983'de çıkan albümündeki dört parça ile devam ediyor. Yani kronolojik bir best of ki, bir best of böyle olmaz ise kafa karıştırır. Buraya kadar olan kısımda lafını ettiğimiz partilerde boy göstermiş olanlar için kulağınızın biryerlerden ısıracağı ezgilere rastlamak mümkün olacaktır ve Hot In The City'yi tek geçerim.

Sekizinci parçadan itibaren 1986'ya, Whiplash Smile albümüne geçiliyor ki, benim Billy Idol ile ilk karşılaşmam bu döneme rastlıyor. To Be A Lover'ın çok şık bir pop olduğunu hatırlıyorum. Aradan geçen yıllar ondan hiçbir şey götürmemiş. Ama esasen Sweet Sixteen bu dönemin en klas Idol parçasıdır bana göre. Terkedilmenin hüznü, yaz sıcağı ile karışmıştır sanki. Kendisini hiç tanımayan, görmeyen biri üzerinde takım elbiseli bir Chris Isaac efkarı ve imajı yaratabilir bu parça. Devam ettiğimizde Cradle Of Love, L.A. Woman (nefis bir The Doors coverı)'ın yer aldığı 90 yılı Charmed Life'a geçiliyor ki, dinlediklerim arasında en beğendiğim Idol albümü budur. Charmed Life'da olup da burada olmayan Prodigal Son, The Right Way, Love Unchained'i da sevgiyle kucaklıyorum. Niye bu best of albüme koyulduğuna anlam veremediğim ve hiçbir parçasını dinlemediğim Cyberpunk albümündeki Shock To The System, aynı adlı Keanu Reeves filminin müziği olan Speed ile süren albüm, yine tek bir notasını bile işitmediğim 2005 Devil's Playground albümünden seçilen sıkı bir punk World Coming Down ile işin best of kısmı bitiyor. Adetten olduğu üzere sıra iki gıcır gıcır Billy Idol şarkısına geliyor. Sözlerinden John Wayne ile ne alakası olduğunu kestiremediğim vasat John Wayne (zaten kendisini de hiç sevmem) ve aynı sıradanlıktaki Future Weapon ile albüm bitiyor. Geriye sanırım elde var Sweet Sixteen, To Be A Lover ve L.A. Woman!

1. Dancing With Myself
2. Hot In The City
3. White Wedding
4. Rebel Yell
5. Eyes Without A Face
6. Flesh For Fantasy
7. Catch My Fall
8. To Be A Lover
9. Don't Need A Gun
10. Sweet Sixteen
11. Mony Mony
12. Cradle Of Love
13. LA Woman
14. Shock To The System
15. Speed
16. World Comin' Down
17. John Wayne
18. Future Weapon