Issız Ada Radyosu Arşivi (Eylül 2023)

Lena Deluxe - Santaï

Yıl: 2023 Fransa

Tür: Folk Pop, Indie Folk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "En haut des cimes"

Bombino - Sahel

Yıl: 2023 Nijerya

Tür: Tishoumaren, Blues Rock, World

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Si chilan"

Markus Krunegård - Nokia & Ericsson

Yıl: 2023 İsveç

Tür: Indie Rock, Indie Pop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Nokia & Ericsson"

Guards - In Guards We Trust

Yıl: 2013 ABD

Tür: Indie Pop, Power Pop, Indie Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Nightmare"

Baroness - STONE

Yıl: 2023 ABD

Tür: Stoner Metal, Progressive Metal

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Last Word"

Tears For Fears - The Collection

Yıl: 2003 İngiltere

Tür: Pop Rock, Compilation

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Advice for the Young at Heart"

DAIISTAR - Good Time

Yıl: 2023 ABD

Tür: Neo-Psychedelia, Noise Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Star Starter"

RRRags - Mundi

Yıl: 2023 ABD

Tür: Stoner Rock, Psychedelic Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Walkers"

Dua Lipa - Future Nostalgia

Yıl: 2020 İngiltere

Tür: Pop, Dance-Pop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Break My Heart"

Kylie Minogue - Tension

Yıl: 2023 Avustralya

Tür: Pop, Electropop, Nu-Disco

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Tension"

The National - Laugh Tracks

Yıl: 2023 ABD

Tür: Chamber Pop, Indie Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Dreaming"

Meltt - Eternal Embers

Yıl: 2023 Kanada

Tür: Neo-Psychedelia, Indie Rock, Dreaö Pop

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Only in Your Eyes"

George Lynch - Guitars at the End of the World

Yıl: 2023 ABD

Tür: Hard Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Ritual"

Ghost of Vroom - Ghost of Vroom 1

Yıl: 2021 ABD

Tür: Jazz-Rock, NeoPsychedelia, Hip-Hop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Memphis Woofer Rock"

Ghost of Vroom - Ghost of Vroom 3

Yıl: 2023 ABD

Tür: Jazz-Rock, Neo-Psychedelia, Hip-Hop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Pay the Man"

Albany Down - Born in the Ashes

Yıl: 2023 İngiltere

Tür: Hard Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Born in the Ashes"

Haïdouti Orkestar - Yuh Yuh

Yıl: 2023 Fransa

Tür: World, Balkan, Fusion

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Yuh Yuh"

Prince & The New Power Generation - Diamonds and Pearls

Yıl: 1991 ABD

Tür: Pop, R&B, Soul, Funk

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Cream"

Uppermost - P2P

Yıl: 2023 Fransa

Tür: Electronic, French House

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "POWER TO PEOPLE"

Das Koolies - DK.01

Yıl: 2023 İngiltere

Tür: Neo-Psychedelia, Krautrock, Psychedelic Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Sorry I'm Not Sorry"

Agouti - Nodes

 

Kişisel çalma listelerimizin rastgele şarkıları önümüze getirmesine bayılırız. Algoritmanın bazen nokta atışı yapıp o anki ruh halimize uygun şarkıyı çalması büyülü anlardan biridir. Temizlik yaparken açtığım 100 şarkılık kendi "Best of 2019" listemi dinlerken sahne alan Dragons adlı şarkı beni bir anda öyle bir yakaladı ki hemen kime ait diye baktım. Evet, zamanında en iyiler olarak seçtiğimiz yüzlerce şarkı/albüm aklımızda kalmayabiliyor maalesef. Ama duyunca hatırlıyoruz tabii. Neyse, Dragons şarkısının Agouti adlı gruba ait olduğunu görünce hafızada bir şeyler şekillenmeye başladı. Hemen albüme döndüm ve yolculuk başladı. Grubun ilk ve şu ana kadar tek albümü olan Nodes'in ne harika bir albüm olduğunu unutmuş olmanın utancı kapladı her yanımı. Ama biz de insanız, o kadar albümü de aklımızda tutamayız. 2019'da Nodes'i albüm, Dragons'u da şarkı listemde ilk 30 arasına koymuşum. O senenin seçkilerinde neredeyse hiç görülmemiş olması onu süper underrated bir albüm yapıyor. Bununla tuhaf bir şekilde gurur duyuyorum. Dragons'un benim için çok özel şarkılardan biri olduğunu artık daha diri biçimde hissediyorum. Albüm ise zihnimde çok iyi yaşlanmış bunu anladım. 10 şarkı şarap gibi yıl aldıkça lezzetlenmiş. Kendi internet siteleri dahil, haklarında doğru dürüst bilgi olmadığı için hala faaller mi, yeni albüm yapacaklar mı öğrenemiyoruz.

2019'dan bu yana nadiren de olsa Dragons karşıma çıkıyordu. Ama albümün o zamanki kalitesini teslim etmiş olmama rağmen aradan geçen sürede detayları unutmuşum. Böylece çok iyi olduğunu bildiğim bir albüme sanki ilk kez dinleyecekmiş gibi heyecanla başladım. Dragons'dan sonra az da olsa hatırladığım tek şarkı Times Of Clouds and Sun oldu. Onun da çok iyi bir nakaratı ve sıkı bir psychedelic rock tasarımı olduğunu hatırlıyor, sadece nasıl olduğunu anımsayamıyordum. Ama mesela The Point'in ilk iki dakikası enstrümantal, sonrası vokalli iki ayrı şarkıymış gibi heybetli duruşunu, Naysayers, The Comeback ve The Hangup'in her seferinde hafıza silen ve kendini o hafızaya tekrar yerleştiren yapılarını, Chameleon'un çakırkeyif güzelliğini hepten unutmuşum. Ve Dragons... Sadece onu dinlediğinizde bile Agouti'nin çok iyi bir grup, Nodes'in çok iyi bir albüm olduğunu anlayabilirsiniz. Agouti müziği 70'ler neo-psychedeliası, psychedelic rock estetiği ve rock görünümlü pop dokunuşlarıyla vücut bulmuş bir müzik. Retro bir sound var ve evet Nodes aslında bir rock albümü. Ama rock ve popun birbirini hayranlık veren şekilde dengeleyişi psychedelic pop da diyebileceğimiz alanlar açıyor. Tabii bunda neo-psychedelia'nın kendine özgü synth numaralarının da payı büyük. Artık kaçıncı kez başkalarının albümlerinde adını kullanmak ihtiyacı hissettiğim Dungen ile bir şarkı yapmalarını isterdim. Agouti, Dungen kadar eklektik bir grup mu, pek sayılmaz. Yine de var bir hayalimiz.

Agouti'yi Agouti yapan, bütün şarkıların söz ve müziklerini yazan, yazdığı şarkıları söyleyen, bas gitar çalan, bazı şarkılarda da synthesizer ve organ çalan, yapımcılığını yapan, evinin bodrumunda kaydeden Carmen Caruso... Bu inanılmaz kadının 2019'dan beri müzik namına hiçbir şey yapmıyor gözükmesi de inanılmaz. Elimizin altında internet var, açtık baktık. Yok! Carmen Caruso adında 2015-20 arası sadece üç single çıkarmış sıkıcı bir folk rock erkek, bir de 2014 tarihli Bubble Fins Soundtrack Volume 1 adlı sıkıcı animasyon film müziği yapmış, enstrümantal olduğu için artık kadın mı erkek mi bilemediğim bir şahıs buldum. Yeni bir albüm yaparlarsa ancak tekrar karşılaşacağız sanırım. Caruso'nun her şeyi organize eden multi bir insan olması yanında, gitarist Dakota Salazar ve davulcu David Rabkin de albümün parlayan yıldızları. Bazı şarkılarda keyboard ve perküsyon çalan, geri vokal yapan Leanne Kelly de gruba eklenince dört kişilik şahane bir kimya ortaya çıkıyor. Şimdi Nodes bana "acaba geçmişte başka hangi güzel albümleri unuttuk" duygusu yarattı. Düşündüm de, bende Dragons gibi kalıcı etkiler bırakmış daha bir dünya şarkı var. Onların da içinde bulunduğu albümlere yeterince kıymet verdim mi acaba?

1. Summertime

2. State of Blue (S.O.B.)

3. Naysayers

4. Times of Clouds and Sun

5. Chameleon

6. The Point

7. Swimming in a Sea of Infinite Realities

8. Dragons

9. The Comeback

10. The Hangup

Elisapie - Inuktitut

 

Kanadalı Inuk (ya da Inuit) müzisyeni, belgesel yapımcısı, radyo yayıncısı, aktivist Elisapie Isaac, dördüncü albümü olan Inuktitut ile tanıdığım bir insan. Bu arada Inuit, Kanada'nın Kuzey Kanada denen bölümünde yaşayan İnuit kolundan Eskimo halklarının ortak adı. Alaska ve Grönland'da da başka kolları da bulunmaktaymış. Genel olarak eskimolar olarak bildiğimiz, farklı oluşumlardan mütevellit böyle bir halktan haberdar olmamıza vesile olan şey müziğin gücü değil de nedir. World Music kategorisinde önüme düşen ne varsa dinlemeye çalışıyorum. Inuktitut da önüme düşünce hemen köşeye çektim. Inuit dilindeki şarkı isimlerinin yanında parantez içinde The Unforgiven, Wish You Were Here, Heart Of Glass, I Want To Break Free gibi isimler görünce bunun bir cover albüm olduğunu anlayıp köşeye çektiğim albümle flörtleşmeye başladım. Daha hiçbir şarkı dinlemeden, ilk kez duyduğum bir halkın orijinal dilinden, dünyaya mal olmuş şarkıların yorumlarını duyacak olmanın ön heyecanını yaşadım. Bu efsane isimlerin ikonik şarkılarını Inuit müziğiyle paketleyip sunmanın ticari çıkar gözetmediği de aşikardı. Elisapie gibi aktivist bir insanın meşhur olup köşeyi dönme gibi ihtirasları olduğunu hiç sanmıyorum. Zaten albüme bakarsak ortada milyonlarla oynamayacak kadar mütevazi bir müzik olduğunu da görürüz. Cover çalmayı ihtiyacını vefalı müzisyenler ve sadık cover severlerden başka anlayan pek yoktur sanırım.

Açıkçası bu Inuit dili şarkı dili olarak pek de kullanışlı sayılmaz. Hatta bazen kulağa kaba bile gelebiliyor. Keza Elisapie'nin sesi de öyle çok ayrıksı, insanı çarpan bir ses değil. Sadece işini yapıyor o kadar. Ama öteden beri bildiğimiz, evde, yolda, düşte, duşta söylediğimiz bazı şarkıları başka bir dilde de duysak onları dışlayamıyoruz bir şekilde. Kaldı ki albümde yer alan bazı coverlar gayet iyi tasarlanıp daha sakin, huzurlu, hüzünlü, pastoral diyarlara taşınmış. The Unforgiven, Heart Of Glass, Wish You Were Here, Hey That's No Way To Say Goodbye ilk etapta çok tuttuğum coverlar oldu. Daha sonra bunlara Time After Time, I Want To Break Free, Going To California, Born To Be Alive eklendi. Dil dezavantajı özellikle nakarat kısımlarında hissedilse de ben Inuktitut'u sevdim. Pink Floydlar, Zeppelinler, Queenler, Stoneslar arasında Fransız diskocu Patrick Hernandez'in ne alaka dediğim 1979 hiti Born To Be Alive'ı görmek hem şaşırttı, hem mutlu etti. Birkaç tane daha böyle sürprize müsait bir albümmüş kendisi. Bir cover şarkının iyiliği, onu coverlayan müzisyenin şarkıyı nereye götürdüğüne bakar. Yerinde saydırmışsa iyi bir cover değil, sıkıcı bir yeniden çalım (yorum bile değil) olmuştur. Buna da kimsenin ihtiyacı yok. İşte Elisapie, 10 şarkının hepsini alıp kendi coğrafyasına ya da onları görmeye alışık olduğumuz yerlerden farklı kırlara, bayırlara, İglo ya da İglu denen eskimo evlerine götürmüş. Havanın soğukluğunu hissetmemize de izin vermemiş.

1. Isumagijunnaitaungituq (The Unforgiven) - (Metallica)

2. Sinnatuumait (Dreams) - (Fleetwood Mac)

3. Taimangalimaaq (Time After Time) - (Cindy Lauper)

4. Qimatsilunga (I Want to Break Free) - (Queen)

5. Qaisimalaurittuq (Wish You Were Here) - (Pink Floyd)

6. Californiamut (Going to California) - (Led Zeppelin)

7. Uummati Attanarsimat (Heart of Glass) - (Blondie)

8. Inuuniaravit (Born to Be Alive) - (Patrick Hernandez)

9. Taimaa Qimatsiniungimat (Hey, That's No Way to Say Goodbye) - (Leonard Cohen)

10. Qimmijuat (Wild Horses) - (The Rolling Stones) 

The Groovy Nobody - Solarium

 

Reflections Of A Lost Year, benim için 2022 yılının en iyi 10 albümünden biriydi. Hatta 10. sıradaydı. Hala keşiflere açık nefis bir psychedelic rock ve neo-psychedelia güzelliği olarak doymuş sayılmam. The Groovy Nobody'nin grup görünümlü tek kişilik bir proje olduğundan, bu tek kişinin Sam Larson adlı bir Seattle vatandaşı olduğundan bahsetmiştim. Kendisi ve albümüyle daha çok vakit geçireceğimi düşünüyordum ki 18 Ağustos itibariyle sessiz sedasız yeni albüm Solarium düştü. Sürpriz gibi sürpriz! Kıtlıktan çıkmış mütareke dulu gibi saldırdığım Solarium, tıpkı Reflections Of A Lost Year'ı ilk dinlediğimde yaşadığıma benzer şekilde içindeki cevherleri hemen ortaya sermeyecek, dinledikçe çiçekler gibi açacak bir albüm olduğunu gösterdi. Hatta öncekine göre bu cevherleri biraz daha iyi saklamış gibi bile göründü gözüme. Açıkçası ilk dinlediğimde küçük bir hayal kırıklığı yaşadım. Çünkü Reflections'ın çıtasının altında kaldığını düşünmüştüm. Neyse ki, Reflections tecrübesi erken hüküm vermemek gerektiğini öğretmişti. Yine şırıl şırıl akan pırıl pırıl bir müzik, gitarın yaz güneşi gibi sarıp sarmaladığı, huzur veren, dinlendiren tam bir yaz albümü Solarium. Aslında yazın düştüğü için belki böyle hissettiriyordur. Ama her mevsime yakışacak, özellikle de gecelerine yakışacak harika anlarla dolu 9 şarkı, hem tek başına sakin bir tatil beldesine yapılan yolculuk, hem de o yolculuk sonunda yine tek başına doğanın, denizin, güneşin tadını çıkaracağınız varış noktanızda karşılaşacaklarınız gibi bir ruh haline sahip.

Reflections Of A Lost Year'ın açılış şarkısı Elevated, 2022'de sevdiğim en iyi 100 şarkıdan biriydi. Solarium'un açılış şarkısı Sunsick de 2023'ün en sevdiğim 100 şarkısından biri olacak. Onu diğer şarkılardan nasıl ayırdım hiç bilmiyorum. Zaten The Groovy Nobody'nin herhangi bir şarkısını diğerlerinden ayırt etmek için ne gibi kriterler aradığımı da tam tarif edemem. Eski bir radyo müptelası olduğum için, nispeten bana radyo dostu gibi görünmesi yeterli oluyor sanırım. 12 dakikaya yaklaşan enstrümantal ikinci şarkı Solarium, solaryumdan ziyade şezlong gölgesinde hasır güneşliğin arasından sızan gerçek güneş ışınlarının tatlı tatlı terlettiği tembelliğimizi betimliyor adeta. Reunited With The Day tam bir yaz gecesi huzuru. Dance In The Sun sanki Reflections'a konacakmış da bu albüme kalmış gibi. Gerçi Sam Larson bu albümdeki şarkıların 2019-2023 arasında yazıldığını not düşmüş. When We Get There, Swimming, Fall Into The Rhythm hepsinde ince nüanslar, yaz çağrışımlı sade melodiler, psychedelic estetikler, sadece yaza değil, sonbahara da yakışacak serinlikler bulabilirsiniz. Çoğu şarkı isminden anlaşılacağı üzere yaz, güneş, deniz temalarıyla bezeli Solarium, Larson'ın özellikle Reflections ile birlikte girdiği yolun ne kadar doğru olduğunu, şarkı teori ve pratiğini ne kadar geliştirdiğini gösteren kaliteli bir albüm. Seneye de yeni bir The Groovy Nobody albümü bekleyebilir miyiz sorusunun cevabını merak etmiyorum. Gelse tabii ki çok güzel olur. Ama son iki albüm doya doya sindirilmeyi bekliyor. 

1. Sunsick

2. Solarium

3. Invisible

4. Reunited With the Day

5. When We Get There

6. Dance in the Sun

7. Swimming

8. Endless Stream

9. Fall Into the Rhythm