1977 doğumlu Seth Lakeman'ın 2008 tarihli Poor Man's Heaven albümünü ilk dinlediğimde “ne güzel, yeni bir arkadaş daha kazandık” diye düşünürken kendisinin bundan önce üç albümü daha olduğu gerçeğini öğrenince şaşırdıım. The Punch Bowl (2002), Kitty Jay (2004) ve Freedom Fields (2006) adlarını taşıyan bu üç albüm çeşitli site ve dergilerden yüksek ratingler, yıldızlar elde etmiş hem de. Seth Lakeman, İngiliz folku yapan, nakarata önem veren, bağırıp çağırmayan, ama aynı zamanda fısıldamayan bir adam. Çok şeker, çatırdamayan, gayet pop bir ses rengi var. Sevdiğinden, folk duyarlılığın getirdiği pastoral zenginliklerden, şiirsel tasvirlerden, balina avından bahseden şarkılar var Poor Man's Heaven'da.
Dozajı iyi ayarlanmış akustik besteler zaman zaman sıksa da en azından yormuyor. İkisinin arasında çok ince bir çizgi olduğu görüşündeyim. Akustikler yanında davula ve kemana da çok önem veren bir müzik icra ediyor. Özellikle kemanın sağladığı “irish” hava, insana litre litre bira tüketme arzusu uyandıracak derecede denebilir. Ama ertesi sabah geriye ne kalır tam bilemem. Bir İrlanda sokak marşı edasıyla salınan The Hurlers ile açılıp, albüm sınırları dahilinde benim en büyük favorim olan Sound Of A Drum ile kapanan albümde diğer beğendiklerim The Hurlers ile birlikte Crimson Dawn, Race To Be King ve Feather In The Storm oldu. Bu durumda “kendisini bundan sonra takip edeceğim”den önce tersine, önceki üç albüme bir ara göz atmak gerekecek.
1. Hurlers
2. Feather In A Storm
3. Crimson Dawn
4. Blood Red Sky
5. Solomon Browne
6. Cherry Red Girl
7. I'll Haunt You
8. Race To Be King
9. Poor Man's Heaven
10. Greed And Gold
11. Sound Of A Drum
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder