Selanik doğumlu Marianthi Melitsi ve Sophie Sarigiannidou tarafından 2003'te Atina'da kurulan Marsheaux, bugüne kadar nasıl olmuş da farkına varmamışım dedirten harika gruplardan biri. 2012'de çıkan E-Bay Queen Is Dead adlı toplamamsı (kayıtlarda öyle görünmesine karşın içinde daha önce duyulmamış şarkıları da bulunduğu için) albümle tanıdığım grup, öncesinde üç nefis synth pop, electropop albümüne sahip bir Akdeniz güneşi. Etkilendikleri isimler arasında Depeche Mode, The Human League, OMD, New Order ve Yazoo var ki, etkilenme dediğin böyle olur dedirtircesine albümlerinin hepsinde şahane bir atmosfer yaratıp içine pop külçelerini kesme şekerler gibi atarak son derece seviyeli, kaliteli, olgun şarkılar yapmışlar. Yunan müziği denince tavernalarda rakı-balık çağrışımı yapan Mikis Theodorakis, Nana Mouskouri, Anna Vissi, Helena Paparizou'dan ibaret (isimlerini hatırlayabilmek ve doğru yazabilmek için kaynak kullandığımı belirteyim) dar dağarcığımı hiç de sirtaki havasında olmayan evrensel bir electropop ile biraz daha genişletebildiğim için sevindim.
İlk çıkışını 2004'te E-Bay Queen albümü ve Popcorn single'ı ile gerçekleştiren Marsheaux, hak ettiği uluslararası başarıyı da yavaş yavaş elde etmeye başladı. 2007'de ise içinde New Order'ın en güzel şarkılarından olan Regret'in saygıda kusur etmeyen coverının da bulunduğu Peek-a-Boo ve Temmuz 2009'da çıkan Lumineux Noir ise bu başarıyı pekiştirdi. Aslında yazının ana konusunu belirlerken Peek-a-Boo, Lumineux Noir ve son albüm E-Bay Queen Is Dead arasında gidip geldim. İş kura çekmeye kadar gelmişti ki, onları keşfetmemi sağlayan E-Bay Queen Is Dead'in şarkılarının beni biraz daha fazla çektiğini hissettim. Bizzare Love Duo ile hafiften sert bir giriş yapan albüm, ufaktan şaşırtmadı değil. Tabii bu sertlik synth pop sınırlarını ihlal etmeyen ve kesinlikle gruba ayrı bir hava veren türden. Bunu Inside, Do You Feel ? ve Ghost/Hammer (Smash Up) şarkılarında da duymak mümkün. Ama FischerPrice, Eyes Without A Face, Sadly, She's Leaving ve How Does It Feel? ikilinin rotalarından hiç sapmadıklarının kanıtları.
Albümde ayrıca hem sevimli hem de hüzünlü bir enstrümantal olan Now and Never, gotik ama neşeli bir çocuk şarkısı kıvamındaki Empire State Human ve Regret'in ritimsiz kısa bir versiyonu olan Regret (Version 2), farklı tatlar içeriyorlar. Keşke kıvrak synth nağmeleriyle Fly Away ve ona iliştirilmiş 27 saniyelik Cosmogirl şöyle normal bir şarkı formatına sokulsaymış. O da işin tadında bırakma kısmı anlaşılan. Marsheaux ismini Marianthi ve Sophie'nin ilk hecelerinden türeten, albüm kapağıyla ve ismiyle The Smiths'in 1986 tarihli efsane albümleri The Queen Is Dead'e gönderme yapan (ama bir keşke daha dile getirecek olursak nedense o albümden bir cover yapmayan), kendi şarkılarını yazıp, çalıp, söyleyen, hem kulüplere, hem de gönüllere hitap eden ve en önemlisi 80'leri doğru anlamış bir grup Marsheaux. Rakı-balık eşliğinde sirtaki yapmadan, tabak çanak kırmadan da Akdeniz'e açılabiliyor. "Ekonomik krizden en fazla etkilenen ülke" diye başlayan bir cümle kuracaktım biryerlerde. Ama bu kadar güzel şey arasında kaynadı gitti.
1. Bizarre Love Duo
2. FischerPrice
3. Now and Never
4. Eyes Without a Face
5. Inside
6. Do You Feel ?
7. Ghost/Hammer (Smash Up)
8. Empire State Human
9. Sadly
10. How Does It Feel ?
11. Regret (Version 2)
12. She's Leaving
13. Fly Away
14. Cosmogirl
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder