School Of Seven Bells - SVIIB

En son 2012'de çıkan Ghostory albümleriyle övgülere boğduğum New Yorklu üçlü School Of Seven Bells, uzun bir aradan sonra dördüncü albüm SVIIB ile yeni övgülerimi sunacağım bir albümle daha karşımızda. Her yıl olduğu gibi önceden duyumunu alıp sabırla çıkmasını beklediğim albümler var. Bazıları beklediğimden daha erken çıktı. Ama birkaçı dışında şimdilik bir hayalkırıklığı yaşadım. Yeni School Of Seven Bells albümünün 2016'da çıkacağını bilmiyordum ki hoş bir sürpriz oldu. Acaba onlar da mı bu hayalkırıklığına dahil olacaklar derken, neyse ki gayet indie, gayet dream bir pop müzik ile geri dönüş gerçekleştirdiler. Ghostory ile bir karşılaştırma yapmadan kendimi alamadım. Şimdilik Ghostory öndeymiş gibi gözüktü. Zira o albüm, renkli kişiliğine rağmen hemen kaynaşılmayan, kaynaştıkça da başka yeni özellikleri keşfedilen kişilere benziyordu. Bu tanımın bir benzerini SVIIB için de yapabilirım. Her ne kadar ilk bakışta bir The Night, When You Sing veya White Wind gibi yaka paça indiren bir şarkı yok gibi dursa da, böyle bir zorunluluk da yok. Grup kendine biçtiği kıyafeti ufak detaylarla süslüyor veya sadeleştiriyor. Ama en önemlisi öyle ya da böyle, kendi olmayı sürdürüyor.

Aynı zamanda ilk singlelar olan Ablaze, On My Heart, Open Your Eyes üçlüsüyle başlayan albüm, çok büyük sürprizler içermediğinin sinyallerini de veriyor. İlk bakışta yaka paça indirmese de, birkaç bakışta kalitesini ortaya koyan Ablaze, Elias, Signals, Music Takes Me gibi şarkılar omuz omuza çok iyi işler yapıyorlar. The Night yok belki ama A Thousand Times More diye bir lokomatif var. Reappear yok belki ama Confusion diye bir ambient duruluğu yine var. İsteyen Ghostory ile paralellikler kurar, isteyen buradaki şarkılar kendi karakterini oluşturmuş gözüyle bakar. İsteyen de -benim bu yazıda yaptığım gibi- her iki durumu da masaya koyarak albüme bakar. A Thousand Times More ve Signals'a The Night gözüyle bakmanın veya bakmamanın bir zararı yok. Elde var çok iyi bir albüm. Bu pop müzik için sık rastlanan bir durum değil. Gerçi bu rock müzik ve diğerleri için de sık rastlanan bir durum değil. Ne yazık ki, kötü albümlerin sayısı iyilerden çok fazla. Çünkü müzik yapmak, albüm yapmak, onu geniş kitlelere ulaştırmak kolaylaştı. Böyle olunca popçular şımardı, rockçılar taklide bağladı, experimentalcılar mantar gibi türedi. Belki de iyi oldu. Çünkü gerçekten emek sarfedilen, zekice yazılan, tutkuyla çalınıp söylenen albümler daha kolay seçilir oldu. İşte benim için kurulduğu 2007'den beri bu seçilenler arasında yer alan School Of Seven Bells, SVIIB gibi yüzakı bir albümle kariyerini biraz daha güçlendirerek pop adına çok daha ciddi işler yapılabileceğini söylemekten vazgeçmiyor.

1. Ablaze
2. On My Heart
3. Open Your Eyes
4. A Thousand Times More
5. Elias
6. Signals
7. Music Takes Me
8. Confusion
9. This is Our Time