90'larda Thee Hypnotics, 2000'lerin başında Black Moses, yine 2004-2012 arasında The Jim Jones Revue adlı gruplar kurup, onlarla yatıp kalkmış İngiliz Jim Jones, 2017 sularında bu kez Jim Jones and The Righteous Mind ismiyle beş kişilik bir geri dönüş yaşıyor. Jim Jones adı bana yabancı gelmediğinden arşivlere baktığımda kendisiyle ilk The Jim Jones Revue'nün 2010 yılına ait Burning Your House Down albümüyle tanıştığımı ve çok beğendiğimi fark ettim. Garage rock ve hard blues rock olarak özetlenebilecek, ama detaylarında punk ve blues karışımı olarak "dirty blues" şeklinde adlandırılan alt tür ile sıkı fıkı, hatta bazen gothic rock sınırlarına dayanan sert bir müzik yapan grup, böylece alternative country ve punk blues gibi heyecan yaratan buluşmaların hakkını teslim ediyor. Rock & roll, blues ve country'nin bu tip modifiye edilişindeki tehlikelerin farkındalığı belli bir tecrübe gerektiriyor. Bu tecrübenin Jones'ta mevcut olduğunu şimdiye kadar anlayan anlamıştır. Anlamayan varsa, bu yeni oluşumun ilk meyvesi olan Super Natural ile anlayacağını düşünüyorum.
Albümü açan Dream, muhtemelen albüm için verilen country, blues gibi etiketleri gören naif dinleyiciyi duvardan duvara vurmak suretiyle yara bere içinde bırakacaktır. Daha ilk şarkıdan bu dinleyiciye tamam mı, devam mı seçeneğini sunmak her yiğidin harcı değil. Albümdeki bu kaos atmosferini besleyen Base Is Loaded, Something's Gonna Get Its Hands On You, Heavy Lounge #1, Till It's All Gone gibi şarkıların garajdan çıkma punk blues, dirty rock & roll atarlanmaları dinleyip ısındıkça daha da güçleniyorlar. Ama arka arkaya gelen ve albümün yıldızlarını arttıran Aldecide ve Boil Yer Blood, bu şarkılara göre daha derli toplu duran (kaldı ki derli toplu durmamak grup için negatif bir özellik değil), stilize, karizmatik rock şarkıları olarak göz doldurur cinsten. Albümün iki yavaş şarkısından biri olan ve bir başka yıldız misali parlayan Shallow Grave, gerilim katan piyano dokunuşları, uyanıp üzerimize saldıracakmış gibi tehditkar gitarları, Jim Jones'un birden kadifeye dönüşmüş vokaliyle kendine has bir dokuya sahip.
Bir diğer yavaş şarkı olan kapanıştaki Everybody But Me ise Jones'un aynı kadifeliğine bu defa gerilimden ziyade kırılganlık katan piyano, slide gitar, organ, kontrbas destekli duruşuyla dikkat çekiyor. Zaten Jim Jones and The Righteous Mind kendini bas, gitar, davul eksenine hapsetmemiş, bunların oluşturduğu temellere başta piyano olmak üzere kararında country elementleri de serpiştirmiş, böylelikle pastoral tonlarını garaj hoyratlığı ile dengeleyen, dengelemek istemediği durumlarda da aynı dengeden çıkardığı özgürlüğünü kullanan bir müzik yapıyor. Özellikle Aldecide ve Boil Your Blood ikilisinde görülebileceği üzere modern rock formlarını bilindik rock yapılarına monte etmekte hiç sorun yaşamıyor. Kentli bir western ambiyansı oluşturuyor gibi görünseler de, kırda çamura batmış, garajda motor yağına bulanmış bu modern western anlayışının bir sürü emarelerini gururla üstlerinde taşıyorlar. Bu yüzden bana göre 2017'nin en iyi albümlerinden biri olan Super Natural, bu tuhaf karışımı deneyimlemek isteyenler için önemli bir başvuru niteliğinde.
1. Dream
2. Base Is Loaded
3. Something's Gonna Get Its Hands on You
4. No Fool
5. Aldecide
6. Boil Yer Blood
7. Shallow Grave
8. Heavy Lounge #1
9. Till It's All Gone
10. Everybody But Me
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder