Jungle Fire'ın funk ateşi daha yeni yanmışken üstüne Toronto'dan The Soul Motivators ahalisiyle tanışmam olayı yangına dönüştürdü. Yine kalabalık bir ekip, yine güçlü bir kadın vokal, yine nefeslilerin mekanın sahibi olarak diğer enstrümanları en güzel şekilde ağırladığı taş gibi bir funk albümü. Evveliyatlarında 2015 yılına ait ilk albümleri Free To Believe bulunuyor. O da gayet güzel bir albüm. Ama Do The Damn Thing onu geride bırakmış tam bir funk/soul bombası. Onlar da enstrüman bolluğunu çok kontrollü ve tutkulu biçimde yöneten, en mühimi de iyi yazılmış şarkıları kendi emprovize alanlarında fazla dağıtmadan ana akım funk müziğe yatırım yapıyor olmaları. Tabii funk türünün ana akımından dandik örnekler de çıkıyor. Ama The Soul Motivators kendilerini funk kadar soul ile de motive etmiş, hatta sıklıkla funk rock veya soul rock diye tanımlayabileceğimiz alt kulvarlara da girip çıkıyor. Böyle albümlerde arka arkaya sıkı şarkılar duyunca bir sonraki şarkı için endişe etmeyi ortadan kaldıran bir güven duygusu hakim hale gelmeye başlıyor.
Do The Damn Thing ve Drag and Drop adında iki süper funk şarkısı ile ortama fırtına gibi dalan grup, 9 şarkılık albümün ilerleyen dakikalarında aynı ayarda All The Way To The Bank ve Mindblastin' şarkılarıyla da çıtasını hep yukarıda tutuyor. Bu 4 şarkının yarattığı sinematik duygu yine blaxploitation filmlerin veya 70'ler polisiye aksiyonlarının nabzını tutarcasına akıcı, coşkulu, tempolu dakikalar yaratıyor. Artık müziği dinlemekten çıkıp onu yemek istiyorsunuz. Tabii olay 4 şarkıdan ibaret değil. Say What You Mean ve Miss Those Days şarkılarında Shahi Teruko'nun hareketli şarkılara sonuna kadar hakim enfes soul sesinin biraz daha pamuğa dönüştüğünü görüyor, onu bu yönüyle de takdir ediyoruz. Bu arada ilk albüm Free To Believe'de şarkıları söyleyen Lydia Persaud, bu albümde yerini Shahi Teruko'ya bırakmış. İkisi arasında karşılaştırma yapılması haksızlık olur. Ama Do The Damn Thing şarkıları Free To Believe'den biraz daha fazla beni yakaladığı için, üstelik bu şarkıların vokaliste daha fazla kendini ifade etme şansı tanıdığını düşündüğüm için Teruko'yu tercih ediyorum sanırım.
Teruko sadece güçlü sesiyle değil, politik ve toplumsal açıdan duyarlı tavrıyla da gruba pozitif katkılar sağlamış. Sözlerini yazdığı Modern Superwoman'da kadının emekçi, fedakar ve hayata gerçekçi bakışı üzerinden etkili bir savunması var. Kadınlar için bir marş niteliğinde olduğunu söylemiş. Tek bir boşu bile olmayan albümün soul güzelliklerinden biri olarak Modern Superwoman da takımdaki yeri sağlam şarkılardan. Sona bıraktığım iki şarkı daha var ki, her ikisi de enstrümantal olan Savalas ve kapanışta yer alan Black Rhino gerçekten muhteşem birer funk cevheri. Özellikle 60 ve 70'lerin ikon aktörlerinden Telly Savalas filmlerini akıllara getirmemesi olanaksız Savalas ve ilk 30 saniyesi ağır bir soul şarkı geliyor dedirten fakat bongo, gitar, bas, davul, nefesliler derken akıl uçuran bir groove olan Black Rhino, The Soul Motivators'ın müzikal zirvesi olarak gördüğüm albümün "daha ne kadar yükselebilirler ki" sorusunun cevabı olmuş sanki. İçinde bulunduğumuz zor günlerde insanlar ölüyor, şehirler karantinaya alınıyor, evlere hapsoluyoruz, paranoyaklaşıyoruz. Ne olacağımız, bunun nasıl biteceği belli değil. Sığınacak limanlarımızdan biri de müzik. Peşpeşe yeni Jungle Fire, The Soul Motivators ve Brownout albümleri, bu müziğe gönül veren insanlara hayatta olmanın, hayatta kalmanın önemini hatırlatan nitelikteler. Her şeye rağmen funk seven biri için "Corona Günlerinde Funk" gerçekten iyi geliyor.
1. Do the Damn Thing
2. Drag and Drop
3. Say What You Mean
4. Savalas
5. Miss Those Days
6. All the Way to the Bank
7. Modern Superwoman
8. Mindblastin'
9. Black Rhino
.jpg)
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder