Issız Ada Radyosu Arşivi (Nisan 2023)

Jessie Ware - That! Feels Good!

Yıl: 2023 İngiltere

Tür: Dance-Pop, Disco

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Freak Me Now"

VA - Naya Beat Volume 1: South Asian Dance and Electronic Music 1983-1992

Yıl: 2021 ABD

Tür: Funk, Synthpop, Disco, Electronic

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Asha Puthli - "Chipko Chipko"

Metallica - 72 Seasons

Yıl: 2023 ABD

Tür: Heavy Metal, Trash Metal

"F" Rate: 2/10

I.A.R. tavsiyesi: "Lux æterna"

Yumi Zouma - (What's the Story) Morning Glory?

Yıl: 2017 Yeni Zelanda

Tür: Indie Pop, Dream Pop, Cover

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Hey Now!"

The Ringo Jets - Radio Ringo

Yıl: 2023 Türkiye

Tür: Alternative Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Şehir"

ABBA - Gold: Greatest Hits

Yıl: 1992 İsveç

Tür: Pop

"F" Rate: 9/10

I.A.R. tavsiyesi: "Dancing Queen"

Queen - Greatest Hits

Yıl: 1981 İngiltere

Tür: Pop Rock, Glam Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Bohemian Rhapsody"

Adele - 21

Yıl: 2011 İngiltere

Tür: Pop, Soul

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Rolling in the Deep"

Rodrigo y Gabriela - In Between Thoughts... A New World

Yıl: 2023 Meksika

Tür: Progressive Folk, Flamenco nuevo

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Egoland"

AIR: A Story of Greatness OST

Yıl: 2023 ABD

Tür: Pop Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Bruce Springsteen - "Born in the U.S.A."

Overkill - Scorched

Yıl: 2023 ABD

Tür: Trash Metal, Groove Metal

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Won't Be Comin' Back"

Ryan Adams - Nebraska

Yıl: 2022 ABD

Tür: Folk Rock, Alt. Country, Cover

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Atlantic City"

Ryan Adams - Blood on the Tracks

Yıl: 2022 ABD

Tür: Folk Rock, Alt. Country, Cover

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "You're Gonna Make Me Lonesome"

Oasis - Definitely Maybe

Yıl: 1994 İngiltere

Tür: Britpop, Alternative Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Up in the Sky"

VA - '90s Rock

Yıl: 2023 ABD/İngiltere

Tür: Alternative Rock, Grunge, Pop Rock

"F" Rate: 10/10

I.A.R. tavsiyesi: "Crash Test Dummies - "Mmm Mmm Mmm Mmm"

Yossi Sassi & The Oriental Rock Orchestra - Prediluvian

Yıl: 2023 İsrail

Tür: Progressive Rock, Folk Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Vision of Water"

The Damned - Darkadelic

Yıl: 2023 İngiltere

Tür: Post-Punk, Punk Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Motorcycle Man"

The New Mastersounds - Made for Pleasure

Yıl: 2015 İngiltere

Tür: Funk, Soul, Jazz

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Enough Is Enough (feat. Charly Lowry)

Nude - Plastic Planet

Yıl: 2013 İtalya

Tür: Gothic Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Plastic Planet"

Simply Red - 25: The Greatest Hits

Yıl: 2008 İngiltere

Tür: Soul, Pop

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Holding Back the Years"

Fly By Midnight - Fictional Illustrations

 
New Yorklu iki müzisyen ve sıkı dost olan Justin Bryte ile Slavo'dan oluşan Fly By Midnight, 2018'de başladıkları albüm kariyerlerinin dördüncü durağı olan Fictional Illustrations'da pop ve synthpop seven gönülleri hoş ediyor. O kadar hoş ediyor ki, 2018 tarihli ilk albüm Rerunning'i henüz dinlememiş olmakla birlikte hemen ondan sonraki Happy About Everything Else (2019) ve Silver Crane (2021) albümlerine yumuluyorum. Ne var ki bu albümlerden çeşitli şarkıların hit statüsüne ulaşmış olduklarını, bilmem ne kadar sattıklarını okumama rağmen ikisini de hiç beğenmiyorum. Şayet bu vasat pop ve pop rock şarkılarını Fictional Illustrations'dan önce duymuş olsaydım bu güzel albümü teğet geçebilirdim. Fictional Illustrations'da diğer albümlerde olmayan ya da çok az olan 80'ler pop ve pop rock ruhu daha fazla hissediliyor. Tabii iyi yazılmış şarkılarla bu ruh kendini daha güçlü hissettiriyor. Onlardan da albümde tatmin edecek kadar var. Zaten henüz açılıştaki In The Night'ın yaktığı neon ışıkları o denli diri ki, ergenliğim, kasetlerim, mahallede takıldığımız VHS dükkanı, cringe video klipler, Blue Jean dergisi ve nice ayrıntı zihnimde geçit töreni yaptı. Aynı duyguları Different Lives için de taşıyorum. Bu iki güzel şarkıdaki yoğun 80'ler esintisi dışında diğer şarkılarda biraz daha seyreltilmiş, üstelik 90'larla paslaşılmış başka güzellikler mevcut. Hatta bu paslaşmanın albümün geneline hakimiyet kurduğunu bile söylemek mümkün.

Dance, Nothing New, Clear, Infinitely Falling gibi şarkılar 80'lerden ziyade, yine oradan feyz almış 90'lar bestelerini andırıyor. Mesela albümün kuytularına saklanmış Clear, bu zamanda kuytulara konacak kadar normal görünse de, 90'larda çok rahat bir radyo hiti olabilirdi. (Zaten şarkı da albümün 5 teklisinden biri.) Tabii o dönemleri bilen bizler için bu ayrımı yapmak kolay. Yine mesela What If I Wasn't Done Loving You? şarkısını o yılların boyband baladlarına benzetmek de öyle. Sometimes ve Why My Love (Ain't Enough) ise bu konsepte daha modern dokunuşlar yapan kaliteli pop şarkıları olarak göz dolduruyor. Justin Bryte ve Slavo, yani Fly By Midnight ikilisi 80'ler, 90'lar ve onlara getirilen modern dokunuşlar fark etmeksizin hepsine tutkuyla yaklaşmışlar. Bütün şarkıları birlikte yazmış, yapımcılığı üstlenmiş, her ikisi de multi-enstrumantalist kişiler olduğu için beraber tasarlamışlar. Aslında önceki albümlerinde de bunları yapmışlar. Ama nedendir bilinmez, Fictional Illustrations çok başka bir şey olmuş çıkmış. Synthpop, electropop, dance-pop, düz pop, pop rock, yani içinden pop geçen hemen her şeyi albümün orasına burasına güneş panelleri gibi döşemişler. Belki de klişe Amerikan pop yavanlıklarından sıkılıp peşpeşe gelen o onar yıllık dönemlerin nostaljisine teslim olmak istemişlerdir. Bence dördüncü albümle kendilerini bulmuşlar, bu yoldan devam etsinler. Çünkü artık pop yapan hemen herkes korkunç bir vasatlığa düşmüş vaziyette. Her şey birbirine benziyor. Fakat bu şekilde ustaca geçmişe benzemek ise insanın içini ısıtıyor. "Neye benzediğini dikkat et" diye düşünmüş olduklarını umuyorum.

1. In the Night

2. Dance

3. Nothing New

4. What If I Wasn't Done Loving You?

5. Different Lives

6. Sometimes

7. Why My Love (Ain't Enough)

8. Clear

9. Lightning in a Bottle

10. Infinitely Falling

Ryan Adams - Morning Glory

 
Ryan Adams 2015 yılında Taylor Swift'in 1989 adlı albümünün tamamını coverlamış, nasıl bir cover sever olduğunu ve elini attığı şarkıları nasıl başkalaştırabildiğini göstermişti. Kendisine 2022'de ne olduysa tam 6 albüm çıkardı. Bunlardan dördü pek bir şeye benzemezken, önce 7 Aralık'ta Nebraska, 24 Aralık'ta ise Blood On The Tracks albümlerini çıkardı. Her ikisi de yabancı gelmeyen bu isimlere baktığımda yine cover albümler olduğunu anladım. Adams bu defa Bruce Springsteen'in Nebraska (1982) ve Bob Dylan'ın Blood On The Tracks (1975) albümlerine el atmıştı. Her iki albüme saygım var. Ama gönül bağım yok. O olmayınca, Adams'ın yeniden yorumlarıyla da pek bağ kurduğum söylenemez. Yine de kaliteleri gayet anlaşılır vaziyette. Keşke Springsteen'in Born In The U.S.A. veya Tunnel Of Love'ını, Dylan'ın da Time Out Of Mind'ını coverlasaymış diye içimden geçirdim. 2022 yılı üretkenliği bittikten sonra bu kez 2023 Nisan başında üzerinde Ryan Adams - Morning Glory yazan bir albüm daha çıktı. Görür görmez anladım. "Adams"ımız şimdi de Oasis'in 1995 şahanesi (What's The Story) Morning Glory?'yi gözüne kestirmişti.

Orijinal albümün şarkı sırasını karıştıran, remastered edition'dan Talk Tonight, Headshrinker, Acquiesce ve Rocking Chair şarkılarını ekleyen Adams, açılışa dokunmayıp bir 90'lar Tom Petty şarkısını andıran tutkuyla bezediği Hello ile başlıyor coverlamaya. Ardından genç ve detone bir Neil Young'ın sesiyle, yumuşacık ve hüzünlü bir Some Might Say dinliyoruz kendisinden. Albüm böyle çırılçıplak soyulmuş akustik folk rock Oasis rotasında seyredecek diye beklerken, şahane bir Hey Now yorumu peydah oluyor. Yine akustik folk rock fakat mid-tempo drum machine eşliğinde, yaylıların (veya yaylı rolü yapan keyboardun artık her neyse) desteğinde, pes bir shoegaze vokalinin ketumluğunda kayboluyoruz. Bu kez yukarıdaki denklemde drum machine olmadan, vokalin de daha güney takıldığı Cast No Shadow sıcaklığı yaşıyoruz. Gönül çelen, yürek yakan, aşık üzen bir akustik yorumla Don't Look Back In Anger duymak ne kadar güzel. İlerleyen dakikalarda genç Neil Young tekrar ortaya çıkarak bu kez Morning Glory'yi seslendiriyor. Nakarata eşlik eden gitar bölümü öteden beri R.E.M.'in The One I Love'ını andıran Morning Glory, bu haliyle gün yüzü görmemiş bir R.E.M. şarkısını anımsatıyor. Tabii sonlara doğru yaşanan gitar kaosu da korunarak.

En merak ettiğim Roll With It ise bir parça hayal kırıklığı. Pek bir özelliği olmadığı gibi, şarkının en vurucu yanı olan nakaratı da biraz değişime uğramış. Benzer bir değiştirme fikri Wonderwall'da da kendini göstermekte. Bu biraz anlaşılabilir. Wonderwall gibi dünyanın en popüler hitlerinden birini orijinaline yakın çalmak sıkıcı olabilir. O yüzden Adams, şarkıyı akustik, davulsuz (ya da drum machine'siz) ve hit olmaktan uzak bir kişiselliğe sokmuş. Belki albümün en iyi coverı sayılmaz ama en azından bu tavır için takdir edilebilir. Sonradan eklenenlerden Talk Tonight ve Acquiesce gayet başarılı uyarlamalar. Açılış Hello ise kapanış da tabii ki Champagne Supernova... Şarkı o kadar sağlam ki, coverlamak bile onu bozamıyor. Zaten aynı şeyi Wonderwall, Don't Look Back In Anger, Roll With It veya Morning Glory'nin herhangi bir şarkısı için de söyleyebiliriz. Tesadüfen Yumi Zouma adlı Yeni Zelandalı bir synthpop grubunun da 2017'de Morning Glory şarkılarını coverladığı bir albüme rastladım. Adams kadar iyi değillerdi belki ama yine de farklı bir tecrübeydi. Müzisyenlerin bu şarkıları neden yeniden söylemek istediklerini anlıyoruz. Karaoke barlarda, duşta, kırda, bayırda biz de söylemek istiyoruz onları. Çünkü söylensin diye yaratılmışlar. O kadar "geniş zaman" ürünü şarkılar ki, her ortama, her duyguya denk versiyonlarını da duymak istiyoruz.

1. Hello

2. Some Might Say

3. Hey Now

4.  Cast No Shadow

5. She's Electric

6. Talk Tonight

7. Don't Look Back in Anger

8. Headshrinker

9. Morning Glory

10. Roll With It

11. Acquiesce

12. Rocking Chair

13. Wonderwall (2023 Version)

14. Champagne Supernova

Oasis - (What's The Story) Morning Glory?

 
Huzurlarınızda gelmiş geçmiş en iyi Britpop, gelmiş geçmiş en iyi 90'lar, gelmiş geçmiş en iyi Tüm Zamanlar albümlerinden biri olan 1995 tarihli (What's The Story) Morning Glory?... Sahibi Oasis de çeşitli otoritelerce gelmiş geçmiş en iyi İngiliz gruplarından biri olarak gösterilmekte. Öyle ki Oasis'in Blur gibi kıytırık bir gruptan, The Beatles gibi bir efsaneye kadar çeşitli gruplarla mukayese edilmeye başlanmasının müsebbibi de bu albümdür. Tabii 90'ların ortasındaki internetsiz, sosyal medyasız ortamda tabloid gazetelerin gazlamaları kamuoyunun üzerinde çok etkiliydi. Noel ve Liam Gallagher kardeşlerin çılgınlıkları ve kavgaları da ilgiyle izleniyordu. 1991'de Manchester'da kurulan, 1994'teki ilk albümleri Definitely Maybe ile patlama yapmak denen şeyi yaşayan Oasis, ikinci albüm (What's The Story) Morning Glory? ile dünya çapında ticari başarıya ve şöhrete kavuştu. Hatta ticari başarıyı temel almayan bazı eleştirmenler tarafından bile beğenildi. Definitely Maybe'nin hakkını teslim etmekle birlikte, en iyi albümlerinin Morning Glory olduğunu söyleyenlerin (biri de benim) sayısı da hiç az değil. Morning Glory hariç, Oasis benim için tek tük şarkılardan ibaret bir grup oldu her zaman. Onu bir albüm olarak bağrıma basmakla kalmadım, pek çoklarının yaptığı gibi kendi kendime 90'ların en iyilerinden biri ilan ettim. Kaseti yıllar boyunca elimden düşmedi. Eskittiğimi düşündüm, bir daha aldım. CD çıkınca onu da aldım. Şimdi ise dijital ortamlarda birkaç tıkla erişebileceğim yakınlıkta. Hiç eskimedi, hiç yaşlanmadı.

Morning Glory, Gallagher biraderlerin taptığı The Beatles'ın basit ve catchy şarkı yazma formüllerinin izinden giden şarkılarla dolu bir albüm. Aslında Oasis müziğinin genel formülü böyle. Hatta yanlış hatırlamıyorsam Noel sık sık bazı araklama suçlamalarıyla karşılaşıyordu. Tabii The Beatles ve Oasis müziğini yan yana koyanlar ilk bakışta ne denmek istendiğini anlamayabilirler. Grubun şarkılarını yazan büyük kardeş Noel, özellikle İngiliz retro, punk, mod, merseybeat (beat müziğin daha melodik versiyonu) kalıplarını modern alternatif rock ajandasına uyarladığında bu eski usül soundun hem belli kalıplarda kalmasını, hem de modernleşmesini sağladı. Britpop denilen şeyin varlığı da böyle özetlenebilir. Ama Oasis, muadillerine nazaran daha sert, bluesy, garage, bazen noise rock, hard rock bölgelerinde fink atan bir grup oldu. Britpop'un sert ve cool yüzüydü. Var olan türlerden derleme bir kendine özgülük sağlayabildi. En azından Morning Glory döneminde. Orta tempoda, cayır cayır gitarlar hakimiyetinde, akılda kalıcı nakaratlarla rotalarını oluşturdular. Lirikler çok da önemli sayılmazdı. Önemli olan Liam'ın onları nasıl söylediğiydi. O da sanatsal kaygılardan uzak, detone kalmaktan korkmadan bıçkın delikanlı edalarıyla söylüyordu. 2016 tarihli Oasis: Supersonic belgeselinde Gallagher kardeşlerin Oasis serüvenine daha yakından bakmak isteyebilirsiniz. Belki de istemeyebilirsiniz. Zira ilk dönemlerde çok iticiler. Noel nispeten daha olgun ama yetenek özürlü Liam hala itici bana kalırsa.

Albümün ilk teklisi Some Might Say olmasına rağmen Oasis adını ilk kez Roll With It ile duydum ve hastası oldum. Uzun süre onu grubun ilk şarkısı, Morning Glory'yi de ilk albümü sandım. Definitely Maybe bende yoktu. Aslında hala yok. Dinledim ama hatırlamıyorum, sıfır! Çok da dert etmiyorum çünkü Oasis, başka albümlerdeki birkaç şarkıyı da kulübe dahil edersek benim için (What's The Story) Morning Glory? demek. Roll With It gibi harikulade bir hitin tek seferlik olduğunu sanırken Wonderwall çıkageldi ve Oasis'e daha bir dikkat eder olduk. Wonderwall öyle zamansız bir hit, öyle kendiliğinden bir duruş, öyle güzel bir müzik parçası ki, britpop marşları arasında gösteriliyor olmasından çok daha fazlasına sahip. Kaseti için verilecek parayı sonuna kadar hak etmesini sağlayan bu iki şarkı sonrasında kaseti aldığınızda albüme adını veren, inanılmaz bir Morning Glory'ye rastlıyordunuz. 90'larda sizi duvardan duvara vuran çok fazla iyi şarkı vardı. Bunlardan biri olan Morning Glory de duyar duymaz "işte albümün lideri bu şarkı" diyebileceğiniz türde hırçın, enerjik, karizmatik, kafalardaki "rock yapan iki gerzek kardeş" imajını yerle yeksan eden kocaman bir şarkıydı. Üzerinden geçen 28 yıla rağmen hala öyle. Kasetin A yüzünü bitiren Hey Now! ve B yüzünü açan Some Might Say tıpkı diğer favorilerim gibi ilk dinlediğimde kaç yaşındaysalar o yaştalar. Ya da çok iyi yaşlanıyorlar. Fazla İngiliz bulduğum Don't Look Back In Anger ve her seferinde daha kısa olmalıydı dediğim Paul Weller katkılı Champagne Supernova bile yıllar içinde sözlerini mırıldandığım, tempo tuttuğum olgun şarkılara dönüştüler.

(What's The Story) Morning Glory? dünya çapında 22 milyon kopya satmış. Satmaya da devam ediyor. Ben plağını alacağım mesela. Bir sürü "best-selling albums of all time" listesinin olduğu kadar "best albums of all time" listesinin de gediklisi. Hatta şaşırdığım güncel bir istatistiğe göre sırasıyla Greatest Hits (Queen), Gold: Greatest Hits (ABBA), Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (The Beatles), 21 (Adele) albümlerinin ardından İngiltere’nin en çok satan 5. albümü Morning Glory olmuş. Beşten sonra Thriller, Dark Side Of The Moon, Brothers In Arms falan geliyor. Hani çok satmak marifetlerin en büyüğü müdür, değil. Ama üzerinden on yıllar geçtikten sonra bile çok satmak büyük marifettir. She's Electric'te With A Little Help From My Friends (The Beatles), Don't Look Back In Anger'da Imagine (John Lennon) Morning Glory'de The One I Love (R.E.M.) şarkılarından alınan ilhamın birer Oasis şarkısına dönüştürülme becerisinde Noel Gallagher'ın ustalığı su götürmez. Gerçi benzer ilhamları başka şarkılar için de almışlığı var. Ama Morning Glory 1995 yılına göre çok yeniydi ve haliyle sonradan gelenlerle iş giderek monotonlaşmaya başladı. Liam'ın sorumsuzlukları, Noel'in alttan almayışı, mahkemelik olmalar, konser iptalleri derken 2009 yılında Oasis nihayet dağıldı. Liam, Oasis'ten sağ kalanlarla Bready Eye diye dandik bir grup kurup iki albüm sonra sıkıcı solo kariyerine başladı. Noel ise Noel Gallagher's High Flying Birds adlı grubuyla daha kaliteli işler yapıyor. Hayat kardeşler için devam ediyor. 28. yılına merdiven dayamış (What's The Story) Morning Glory?'nin şanı da öyle.

1. Hello

2. Roll With It

3. Wonderwall

4. Don't Look Back in Anger

5. Hey Now!

6. [untitled] (Swamp Song Excerpt #1)

7. Some Might Say

8. Cast No Shadow

9. She's Electric

10. Morning Glory

11. [untitled] (Swamp Song Excerpt #2)

12. Champagne Supernova (with Paul Weller)