He's Just Not That Into You (OST)

Filmi henüz göremedik. Zaten soundtrack albümler çoğu zaman filmlerden önce kucağımıza düşüyor. Bu durumda ya boş boş dinliyoruz, ya da filmin dışarıya sızdırdığı imaja istinaden kafalarımızda birtakım sahne, plân, atmosfer fikirleri döndürüyoruz. Elbette ait olduğu filme bin basan birçok müzik albümü de mevcut olduğundan, soundtrack albümü sevdiniz diye filmi de seveceğinizin garantisi yok. Örnek de verirdim ama yazıyı gereksiz yere kalabalıklaştırmak istemiyorum. Hem zaten benim örneklerimin dışında herkesin kendine göre farklı örnekleri de olacaktır. Aralarında The Office, Malcolm In The Middle, ER gibi dizilerin birkaç bölümü dışında 2-3 tane romantik komedi yönetmişliği olan Ken Kwapis’in yönettiği He's Just Not That Into You, güzel ve yakışıklı bir grup kadın ve erkeğin çok fazla şey vaad etmeyen gönül ilişkilerini konu alan bir film olmasına karşın, kadrosundaki popüler isimlerin cazip kıldığı bir seyirlik olarak “Amerikan Love Actually” gibi pazarlamalarla şans arıyor. Aman dikkat! Şahsen fazla beklenti içine girilmemesini, “izle-iyi hisset-unut” üçgeninde geçeceğini düşündüğüm filme fazla ümit bağlanmamasını öneriyorum. Tabiî işin “iyi hisset” kısmını bile bile terkimize koyuyoruz böyle filmlere şans verirken o ayrı...

Lâkin işin soundtrack yönüne bakarsak, He's Just Not That Into You gayet keyifli dakikalar vaad ediyor bence. Pop, rock, indie, folk menüsünden kendini iyi hissetme bahaneleri bulunmakta. R.E.M., Talking Heads, Wilco, The Black Crowes, The Cure gibi ağır toplar yanında, My Morning Jacket, Erin McCarley, Keane, James Morrison gibi son dönem kalite kokulu isimlerin de şarkılarının serpiştirildiği iyice bir albüm denebilir. Pop yönü ağır basan albümün, Lily Allen veya The Ting Tings benzeri yeni seslerin arasına 80’lerden The Human League (Don't You Want Me) popunun düşünülmesi de belli bir farklılık kaygısını sezdirmiyor değil. R.E.M., The Cure veya Wilco’nun öyle önüne gelen herhangi bir soundtrack içinde boy göstermesi sıkça rastlanan bir durum değildir. İnsan haliyle “Supernatural Superserious”, “Friday I'm In Love” veya “If I Never See Your Face Again” gibi lezzetli şarkıların hangi sahnede, ne pozisyonda çalınacağını merak ediyor. Yine tecrübeyle sabit şekilde nice favori parçamın bu tip filmlerde heba olduğunu görmüşümdür. Yani demem o ki, film-soundtrack ilişkisine de fazla ümit bağlamamak gerek.

Sonlara doğru “hiç de fena değil” dinleyişiyle yaklaştığım 17 şarkılık albümün kapanışında ise bir sürpriz vardı. Filmin oyuncularından Scarlett Johansson’un, yani şöhret torpiliyle albüm yapma fırsatını Britney Spears veya Avril Lavigne abantısı yerine Anywhere I Lay My Head albümüyle Tom Waits coverları yapma yönünde kullanan oyuncunun bu kez bir Jeff Buckley coverı olan The Last Goodbye yorumu! İki buçuk dakikaya indirdiği bu enfes şarkıyı piyano eşliğinde bir caz sıcaklığıyla yorumlaması yanında, sesini daha iyi kullanmayı öğrendiğini kanıtladığı söylense yeridir. Kendisinden ikinci albüm olarak bir Jeff Buckley cover karması beklemek güzel olurdu. Olmadı, seçmesi kendine kalmış bir başka karışık cover albümüne de fit olurum şahsen. Film ileride öyle ya da böyle konuşulacaktır. Ama soundtrack sahiden iyi hissettirdi.

1. Corinne Bailey Rae - I'd Like To
2. My Morning Jacket - I'm Amazed
3. Human League - Don't You Want Me
4. R.E.M. - Supernatural Superserious
5. Tristan Prettyman - Madly
6. Talking Heads - This Must Be The Place
7. The Black Crowes - By Your Side
8. Wilco - I Must Be High
9. James Morrison - You Make It Real
10. Maroon 5 - If I Never See Your Face Again
11. The Replacements - Can't Hardly Wait
12. The Ting Tings - Fruit Machine
13. Lilly Allen - Smile
14. Keane - Somewhere Only We Know
15. Erin McCarley - Love, Save The Empty
16. The Cure - Friday I'm In Love
17. Scarlett Johansson - The Last Goodbye