İşin aslı “Japanese Pop” kategorisiyle pek aram yok. Boş konuşmuyorum. O kadar çok albüm dinledim ki, Japonca’nın pop müziğe çok fazla müsait bir dil olmadığını düşünmemden midir, şarkıların hep aynı tornadan çıktığını hissetmemden midir, aynı bizim pop müziğimiz gibi özgün beste olayını çok fazla geriden takip etmelerini (belki de hiç etmemelerini) sanmamdan mıdır, bir türlü frekansı tutturamadım. Ai Otsuka, Ami Suzuki, Aragaki Yui, Alan, Kumi Koda, Nana Kitade, Erina Mano, Momoko Osawa, Yuna Ito hepsine kulak verdim. (Tahmin edilebileceği üzere Japon erkek şarkıcılara kulak çöpü bile vermiyorum!) Tabiî arada beğendiklerim de oldu. Ama hep bir albümün içinde, birkaç şarkı şeklinde bir beğeniydi bu. Kendimi iyi hissedeceğim bir isim bulamadım. İtiraf edeyim, o kadar Japon popu dinleme sebebim biraz da ambalaj kaynaklı. O kadar güzel albüm kapakları yapıyor ki körolmayasıcalar, sanırsınız ki albüm kapağı değil, Miss Japan güzellik yarışması kataloğu!
Hâliyle kapağa tav olup albüme daldığımda ne yazık ki bu ütopya dünyasının prenseslerine aynı ölçüde torpil geçemiyordum. “-dum” ki Mika Nakashima’nı albüm kapaklarını görene kadar. O kapaklar diğerlerinden farklı mıydı? Değildi. Yine adamın içini okuyan şiir gibi bir güzellik, yine zâlim bir “bana kulak ver” baskısı, yine dinledikten sonra defalarca yaşadığım o hüsran çağrışımları yapan kapaklar… Fakat bu kez temkinli davranıp kızın diskografisine baktım. 2002’de başladığı müzik yaşamına sığdırdığı True, Love, Music, The End, Yes, Voice şeklinde mânidar isimlerden oluşan 6 adet albüm gördüm. Sonra en altta No More Rules adlı Best Of gözüme çarptı. Kısa yoldan ona yöneldim ki, 6 albümlük müstakbel eziyeti çekmeyeyim.
İyi de etmişim. Çünkü 15 parçalık best of içinde My Sugar Cat ile reggae, Love Addict ve Fake ile pop caz, It’s Too Late ile summer pop, I Don’t Know ile İngiliz publarından fırlama brit rock, conFusiOn ile tatlı mı tatlı bir pop rock, Dance With The Devil, Isolation ve Blood ile ismi mâlum bazı yeni nesil Amerikan rock hatunlarından aşağı kalmamak suretiyle alternatif rock çeşnisi sunan 83 doğumlu sağlam bir kızla tanıştım. İngilizce-Japonca karışık vokali, yukarıda adı geçen mahalle arkadaşlarından farklı da sayılmaz. Ama sanki özellikle caz ve rock şarkılarındaki rahatlığı, piyasa normlarına iyi oynayan şarkılarla uyum içinde ve sıkı bir prodüksyonla diğerlerinden birkaç adım öne çıkıyor. Ülkelerinde en fazla hangisi daha popüler veya duruş olarak hangisi daha kalite kabul ediliyor bilmiyorum. Fakat Mika Nakashima’nın gerek kendisi, gerek oradan buradan ses veren müziği her iki duruma da uyum sağlamış görünüyor.
1. Game
2. Love Addict
3. Heaven On Earth
4. Seven
5. I Don't Know
6. Dance With The Devil
7. Isolation
8. 蜘蛛の糸
9. Venus In The Dark
10. My Sugar Cat
11. conFusiOn
12. Black & Blue
13. Blood
14. It's Too Late
15. Fake
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder