Powersolo - Bloodskinbones

Kim "Kix" Jeppesen (vokal, gitar), Bo "Atombarnet" Jeppesen (gitar), Jens "Chief Benz" Søndergaard (davul) gibi şirin isimlere ve lâkaplara sahip Danimarkalı grup Powersolo, aynı derece acayipliklerini albüm kapaklarında ve elbette müziklerinde de kullanmaktalar. Hatta konserlerinin de şirinlik-acayiplik arasında seyrettiği söyleniyor. Kuruldukları 1996 yerine, 2001 yılında albüm kariyerlerine başlayan üçlü, dördüncü albümleri Bloodskinbones ile tanıma şansına eriştiğim müziklerinde alternative rock merkezli ilginç anlar sunuyorlar. Bloodskinbones sonrasında dinleme fırsatı bulduğum üç albümünden en fazla 2006 tarihli Egg’i beğendiğimi belirtmeden geçmeyeyim. İki küsür dakikalık 12 şarkıdan oluşan Bloodskinbones, bana göre tam da Egg ayarında bir albüm olmuş. Punk’a, Western’e, hatta yer yer Brit-Pop’a da göz kırpan müzikleri, bazı çevrelerce “Comedy Rock” tabir edilen sınıfa da dahil edilebilir. O sınıfa dahil edilen albümlerdeki kriterlere tam olarak hâkim değilim ve Powersolo ile ilgili böyle bir sınıflandırmaya hiçbir yerde rastlamadım. Ama omurgalarını bozmadan her yola gelebileceğini hissettiğim müzikleri, içinde az çok mizah tadı alınabilecek kayganlıkta ve alaycılıkta.

Bir çırpıda biten Bloodskinbones, geriye işini bilen müzisyenlerin kısa da olsa fena sayılmayacak, eğlenceli ve kaygısız performanslarından derleme bir düzine bestesinden fazlasını önermiyor. Daha ne önersin diyorsanız benim gibi keyfini çıkarın. Ara ara kendisine geri dönün. Zaten başlayıp bitirmesi fazla zamanınızı almaz. Bu 12 şarkı arasına bir şekilde karışmış Psych Demons, bana göre sadece bu albümün değil, grubun üç albümü arasında bile duyduğum en iyi şarkısı. Bir şekilde karışmış dememin sebebi ise, bana Powersolo’nun genel karakterinden bir iki gömlek üzeri gayet karakter sahibi ve ciddi takılıyor görünmesi. Tabiî bunun yanında Canned Love, Gimme The Drugs, Busses ve albümün lokomotiflerinden Yeah! Yeah! hiç de hafife alınacak şarkılar değil. Bazı anlar stüdyoda kayıt öncesi Nirvana taklidi yapan Primus benzetmesi yaptıracak derecede akışkanlık taşıyorlar genlerinde. Poz niyetine gereksiz yere sertleşip de adamın canını sıkmıyorlar. Sert yaptıkları zamanlarda da bir şekilde şarkıya ayrıcalık katacak farklı şeyler bulabiliyorlar her zaman. Böylelikle sabit bir türün vasat bir örneği olmaktan kendilerini kurtarıyorlar. Gerçi başta Bloodskinbones için Egg ayarında demiştim ama şimdi düşününce Egg’den daha iyi gibi göründü. Bu durumda grubun en iyi albümü de bu oldu.

1. Murder in Sfax

2. Busses

3. Psych Demons

4. Gimme the Drugs

5. Pirates of the Oblivion

6. 4-3-2-1

7. Coco

8. Elvin D Jerk (Part 2)

9. Elvin D Jerk (Part 1)

10. Canned Love

11. Yeah! Yeah!

12. Nineteen Ninety-Six