Shakin' Street enteresan bir grup. Taa 1975’te kurulup, 1978’de ilk albümlerini çıkaran bu biri kadın beş kişi, 1980’de de kendi adlarını verdikleri ikinci albümlerini yayınlıyorlar. Haliyle gelsin konserler, gitsin turneler derken çeşitli eleman değişiklikleri de yaşıyorlar. Artık tembellik mi, konser performanslarına olan aşk mı, live albümlere öyle bir sardırıyorlar ki, Fransa çıkışlı Shakin' Street, yeni albüm yapmaya Fransız kalıyorlar. Öyle ki, üçüncü stüdyo albümleri 21 St Century Love Channel 2009’da huzura geliyor. 80’leri, 90’ları boş geçen 70’lere ait bir grubun dönüştüğü şey de merak uyandırıyor elbette. Kuruluşundan beri kadroda bulunan Fabienne Shine’ın dişi vokaliyle istikrar sağlayan Shakin' Street, aynı şekilde bas ve davulda da çekirdek kadroyu korumuş. Tek sıkıntı gitar mevkînde yaşanmış. Çeşitli isimler kadroya girmiş, hatta birkaçı daha albüm bile yapamadan ayrılmış gruptan. Bu son albümde ise çok (ama çok) ilginç bir isim var gitarda. Ross The Boss! O da kim diyenlere Manowar diye cevap veriyorum. O da kim diyenlere cevap vermiyorum. Benim merakım başka.
Şimdi bu Ross The Boss, “diğer gruplar poz verir, Manowar gebertir” diye bağırıp çağıran yılların heavy metalcileri Manowar’da iken Barbar Conan misali yarı çıplak pozlar veriyordu. Aynı Ross The Boss, 79-80 arası moda başkenti Paris kökenli Shakin' Street’te gitar çalarken kimse de çıkıp “sen ne pozundan bahsediyorsun birader” demedi. Adam 2007’de tekrar dönüş yaptığı Shakin' Street’te çalmaya devam ediyor. Manowar gibi ergenlik çağı metalcilerini tavlamaya yönelik ayak oyunlarına günümüz metalcilerinin karnı aç mıdır tok mudur bilemiyorum. Öncesi hakkında en ufak bir fikrim ve yorumum yok ama kendisi şu anki Shakin' Street’te gayet iyi iş çıkarıyor.
Daha ilk şarkı Six Feet Under’da kaliteli, tecrübeli, işbilir bir hard rock dinlediğimiz fikrine kapılabiliyoruz. Ardından gelen Tell Me The Truth da bunu teyit ediyor. Normal olarak içerisinde bolca oldskool hard rock numaraları barındıran şarkıları, zaman zaman 4.5-5 dakikalık uzunluklarla karşınıza çıkınca biraz zorlayabilir. Fakat bunun yanında, albüm bazında 90’ları pas geçmesi itibariyle zaman kapsülünden 2009’da uyanıp müzik yapmaya başlamış bir gruptan beklenmedik ölçüde modern rock becerileri de var. Adı geçen iki şarkıyla birlikte Lonely King ve Stick To Me demek istediğimi biraz anlatır nitelikte. Bunca yılın tecrübesi kadar, verdikleri uzun aranın müzik yapma özlemiyle taze grupların tutkusu da hissediliyor kendilerinde. Sex Shop adında slow bir şarkı yapıp, Hope is Here’da Martin Luther King’den sample yapacak kadar da kendi hard rock çehrelerindeki modernliği ve hoşgörüyü yansıtıyorlar bana göre.
1. Six Feet Under
2. Tell Me the Truth
3. Viking Rock
4. Lonely King
5. Hope is Here
6. Sex Shop
7. Dracula
8. Stick to Me
9. Streets of San Francisco
10. Goodbye Pain
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder