Rosey takma adıyla iki albüm yapmış olan güzel sesli Nancy Kaye'in şarkı söylediği, Niyaz grubunun keyboard ve ses tasarımından sorumlu olan Carmen Rizzo'nun yine bu işleri yaptığı, daha önce Hot Sauce Johnson ve Animastik gibi kimsenin bilmediği oluşumlarda bulunmuş Ireesh Lal'in de Rizzo gibi altyapıdan sorumlu olduğu üç kişilik Lal Meri, 2006'da kurulmuş Los Angeles plâkalı bir trip hop grubu. İlginç isimlerini eski bir Hint folk şarkısından almışlar. Farklı müziklerden gelmelerine karşın üçlü olarak çok iyi uyum sağlamışlar. Bunu söyleyebilmek için eldeki en somut kanıt ise, 2009 Şubat ayında çıkardıkları ilk ve şu ana kadarki tek albümleri olan Lal Meri... Trip hop'un gereklerini biraz daha blues ve caz havasında, biraz daha tempolu biçimde yerine getirmeye çalıştıkları bu albüm, çeşitli dergi ve sitelerde büyük ilgi ve övgüyle karşılanmış. Durum böyleyken kendilerine rastlayınca kulak vermeden geçmek olmazdı.
Bu arada 2006'da kurulup da 2009'da albüm yapmak neyin nesidir diye, konuyla alâkasız bir ayrıntı gözüme çarptı. Bu sadece Lal Meri'ye ait birşey değil. Albüm çıkarana dek bir grup insanın ortalarda bir grup gibi dolaşmaları bana biraz garip geliyor. Gerçi onlar zaten bir grup oluyorlar ama bir müzik grubu olabilmeleri için albüm yapmaları onları daha tescilli hâle getiriyor benim gözümde sanırım. "Ben gruba grup demem albüm yapmayınca" demenin de haksız bir yaklaşım olduğuna kör değilim elbette. Hepsini sahnede görme imkânımız da olmadığından, bir gruba tam anlamıyla grup diyemiyorum albüm yapmayınca!
Albüme gelirsek, Lal Meri tam anlamıyla bir grup ve altyapısıyla, üstyapısıyla, vokalleriyle üst düzey bir iş çıkarmışlar. Asya enstrümanları, synthesizerlar, looplar, yaylılar, Ireesh Lal'in bir görünüp bir kaybolan trompet üfleyişleri elit bir lounge atmosferi oluşturmakta ve kendini dinletmekte sorun yaşamıyor. Bu haliyle sık sık Thievery Corporation ve Beth Orton ortaklığı bir albüm imajı yaratılıyor ki, her iki ismi de çok seven benim gibiler için hoşça vakit geçirilmemesi zor görünebilir. Yine de şu aşamada oluşumları itibariyle aynı frekansa sahip Morcheeba ile karşılaştırılmalarına lüzum yok. Birkaç albüm daha yapsınlar ondan sonra bakarız. Albümün bana göre en iyisi Rainbow ile birlikte Sweet Love, My Ocean, Take Me As I Am ve hep birbirine benzeyen o güzel Hint kadın vokallerden birinin seslendirdiği kapanıştaki Lal Meri adlı şarkı (ki isimlerini aldıkları eski folk şarkısının modifiye hali olsa gerek), keyif verici maddeler içeren, öne çıkan, baştan çıkaran besteler. Yalnız trip hop dediysek, Lal Meri'den bir Portishead veya Massive Attack karanlığı ya da deneyselliği beklemeyin. Bu eksikliğin ya da tercihin de trip hop için bir dezavantaj olduğunu düşünmeyin.
1. Dreams of 18
2. Borders
3. Sweet Love
4. Bad Things
5. Give Your Light
6. My Ocean
7. Take Me As I Am
8. More Songs For The Moon
9. Mausam
10. Rainbow
11. Lal Meri
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder