Autohypnosis - Conversation (in) Pieces

Autohypnosis, Nathan Stack adında bir Amerikalı müzisyenin herşeyini üstlendiği kendi projesi. Öncesinde The Surface EP'si bulunan Stack, en kestirme tanımla "synth pop görünümlü elektronik pop rock" icrasında bulunuyor. İnternet sitesinde yer alan biyografiyi artık kim klavyeye aldıysa, Autohypnosis'in müziği ile Eyes Wide Shut, Memento ve David Lynch filmleri arasında bir ruh bağı kurmak suretiyle ayakları fena yerden kesilmiş. Kardeşi olmasından şüpheleniyorum. Zira bu kişi yazının bir yerinde "bizim biraderin müziğini tanımlamak gerekirse Depeche Mode, Pink Floyd ve Portishead'in buluşması gibi birşey" şeklinde uzun süre de yere inmeyecekmiş bir görüntü vermekte. Kabul etmek lazım, şayet albümü dinlemeden önce bu yazıyı okumuş olsam işi gücü bırakır, gerekli ayarlamaları yapar, odayı karartır, mumları yakar, trans haliyle dinlerdim. Neyse ki, Autohypnosis'in Conversation (in) Pieces albümünü bu tip yürek hoplatan promosyon hilelerinden bağımsız bir şekilde duydum da, hakkındaki olumlu izlenimlerime zeval gelmedi.

Autohypnosis, 15 şarkıdan oluşan albümünde genel olarak ortalamanın bir gömlek üzerinde bir synth pop karakterine sahip. Tabiî elektronik öğelerin pop rock çevre düzenine uygun biçimde yazılmış şarkılarla olan birlikteliği de çoğu zaman olumlu. Hatta geniş alanda trip hop (ki bunu becerdiğini pek söyleyemeyeceğim) ve new wave (ki bunu çok iyi becerdiğine dair örnekler var) paslaşmalarını da duymak mümkün. Tüm bunlar, Autohypnosis müziğine yepyeni bir kimlik kazandırmıyor elbette. Ama bunların birlikte oluşturduğu kimya, adı geçen türlere sempati besleyenler için tatminkâr anlar barındırıyor diyebilirim. Albümün belki de tek olumsuz yanı 15 şarkıdan oluşması ki, bu haliyle bazı şarkıların yarattığı şişkinlik, aslında bir çırpıda zevkle bitebilecek bir albümü bitmek bilmeyen bir pop rock basmakalıplığına da itme riski taşıyor.

Dimension, Sleeper Down, In The Loop, The Blame, And Time Moves Forward, Recurring Dream, leziz bir dream pop olan Idle Time (bak işte bu Memento'nun soundtrack albümünde sırıtmazdı!) ve yine biyografi yazarı "birader"in son yıllarda duyduğu en güzel baladlardan biri olduğunu iddia ettiği akustik Long Lost gerçekten güçlü bir albüm olmaya rahatlıkla yetecek şarkılar. Fazlası göz çıkarmaz, hatta diğerlerinin de pekâlâ alıcısı çıkabilir belki. Ama sadece bu şarkılarla Conversation (in) Pieces, dinlerken bir otohipnoz yaratmasa da, bünyeleri bir süreliğine gerçekliğin sıkıcı rutininden uzaklaştırabilir. Özellikle Dimension, Sleeper Down, The Blame, Long Lost dörtlüsü yolda hergün gördüğüm tiplere benzemiyorlar. En kısa zamanda The Surface EP'sini de dinleme isteği uyandırması bile Nathan Stack'in iyi bir müzisyen, Autohypnosis'in iyi bir proje, bazı fazla kilolarına rağmen Conversation (in) Pieces'in iyi bir albüm olduğuna beni ikna etti.

1. Recurring Dream

2. Thanks A Million

3. Razor-Sharp and Paper-Thin

4. Dimension

5. Fake It

6. In The Loop

7. And Time Moves Forward

8. Years

9. Idle Time

10. The Blame

11. Under Cover of Silence

12. Stars in Your Eyes

13. Long Lost

14. Sleeper Down

15. Post-Everything