Hush - Dark Horse

Michael Hartmann ve Dorthe Gerlach'tan oluşan Hush, Danimarkalı bir folk rock ikilisi. Folk rock'ın milleti yok tabiî ama Hush'ı yolda görseniz aklınıza gelebilecek en son milletlerden biri Danimarkalılar olur mutlaka. Bu türün yan etkileri olan country, americana, alt.country, üst.country ne arzu ederseniz Hush'ta azlı çoklu mevcut. Hassas Amerikan country folk gruplarından eksiği yok, çoğundan fazlası bile var. Öyle ki açılış parçası Do What You Love To Do'yu hiçbir ipucu vermeden dinletseler, kafadan Dolly Parton söylüyor derim. Yine hiçbir ipucu vermeden Dark Horse albümünün tamamını dinletseler, Dolly Parton bu defa gerçekten sıkı şarkı yazarlarıyla ve iyi bir prodüktörle çalışmış derim. Bu tip albümlerin seveni kadar sevmeyeni de çok olacağından, dinledikçe hafif bir surat ekşimesi belirebilir. Bazı şarkılarda bu belirtileri ben de göstermedim değil. Ama birazdan ismini vereceğim şarkılarıyla Hush grubunu aynı isme sahip benim sayabildiğim 12 gruptan, Dark Horse'u da binlerce benzerinden farklı kılan şahsi fikirlerimi dile getireceğim.

Dark Horse, 1997'de kurulan Hush'ın dördüncü albümü. Bunlardan hiçbirini dinlemediğimi düşünürken ve Dark Horse'tan sonra en kısa zamanda onlarla da paslaşmak isterken 2008 tarihli bir önceki albümleri Backroads'ta yer alan Imperfect şarkısını 2008 yılında en sevdiğim 100 şarkı içinde gösterdiğimi fark ettim. Bu durum aynı zamanda Backroads'u dinlediğim anlamına geliyordu. Imperfect'e başka türlü ulaşmış olamazdım. Hemen kısa bir flashback ile albüme döndüğümde neden aklımda kalmadığını anladım. Zira Imperfect gibi harika bir şarkı dışında Hush'ı pek kâle almamıştım. Zaten binlerce şarkılık gizli hazine klasörüme baktığımda Imperfect'in hâlâ orada durduğunu görmek de güzel ve kendi adıma gurur vericiydi. Yıllar sonra aynı grubun yeni albümüyle karşıma çıkması ve benim eski Hush'ı unutup, yeni Hush'ı yepyeni bir grup sanmam pek de ilginç olmayan biçimde hüzünlüydü.

Michael Hartmann'ın gitarı ve Dorthe Gerlach'ın Nashville tozu yutmuş bir Amerikalı'dan zerre farkı olmayan, ama keyifle birlikte hüzün veren billur sesi (birkaç sıkıcı akustik şarkıyı saymazsak ki onlar da genelde bu tip albümlerin demirbaşlarındandır adeta) genel olarak pürüz barındırmıyor. Burada Amerikalı olmanın marifetlerini sıralamıyoruz tabiî. Hatta çoğu kez sıkıcıdır Amerikalı olmak. Ama It's About Love ve Wilder Girl gibi benim için ayrıcalıklı iki şarkıyı yazıp söyleyen isterse balkondan başımıza halı silkeleyen üst komşu olsun, başımın üstünde yeri vardır. Imperfect, 60'ların soul pop geleneklerini hissettiren karakter sahibi bir pop bestesiydi. Bu iki şarkı da aynı karakterin folk rock yansıması. İçtenlikleri, yaşama sevinçleri ve derinden gelen hüznü bunlara katık edişleri John Mellencamp ve Tom Petty'ye gönderilen sevgi satırları adeta. Imperfect, 2008'in en iyi şarkılarından biriyse, bunlardan biri de (bir isimden birden fazla şarkı seçmeme kuralım dahilinde) 2011'in en iyi şarkıları arasında yer alacak benim için.

It's About Love ve Wilder Girl'ün bir alt liginde ise Missing You, Patience, Do What You Love To Do, Me and My Broken Heat gibi şarkılar bulunan Dark Horse, benim nazarımda yılın albümlerinden biri olabilmek için biraz daha çabalamak zorunda olan bir albüm. Fazla Amerikalı davrandığı zaman saniyeleri saydırabiliyor. Tekrar edeyim, buradaki Amerikalılık müzikal tür anlamında değil, yer doldursun mantığına yakın bir tutum izlenen durağanlıktan ibaret. Ama abartılmamış fiddle'ın (country kemanının countrycesi!), piyanonun, slide gitarın ve en mühimi Dorthe Gerlach'ın ruh sahibi enfes vokalinin tadına varmak, kendini bu müziğe iyi kötü hazırlamış olanları yarı yolda bırakmayacaktır.

1. Do What You Love To Do
2. Can I Come Home Now ?
3. It's About Love
4. Wilder Girl
5. Dark Horse
6. Missing You
7. Same Old Different Story
8. Me and My Broken Heat
9. What If I Told You
10. Look For America
11. Patience
12. We Can Go So Far
13. All At Sea In The Dark