The Phantom Operators - Metal Mariachi Music

2015 itibariyle uzun süredir şöyle sağlam bir surf rock albümü ile münasebete girmedim diye düşünürken (ki yalandır, böyle bir şeyi durup dururken asla düşünmem) rutin sosyal medya gezintilerimin birinde karşıma çıkan The Phantom Operators adında Tennessee dolaylarından bir grupla karşılaşmam çok iyi oldu. Öylesine dinlemeye başladığım Metal Mariachi Music adlı 2015 tarihli dijital albüm, dışarıdan verdiği kurukafalı, "metal"li önyargılarla bir "hard surf rock" beklentisi içine soksa da, daha açılış şarkısı Knuckleduster ile şeklini şemalini ortaya koyuyor. Bu şekil tamamen surf rock'ı nasıl biliyorsanız öyle. Enstrümantal, yormayan, kasmayan, kendi gitar melodisi üstüne kendi kendini inşa eden sevimli rock'n roll şarkıları bunlar. Dinlerken şayet başka şeylerle uğraşıyorsanız, çalma listesine şöyle bir göz attığınızda daha yeni başladığınız albümde bir de bakmışsınız 4. veya 5. şarkıya gelmişsiniz. Ama surf rock albümlerine saygıda kusur etmek istemediğim için, kumaşını beğendiğim bir grubun albümünü dinlerken başka şeylerle uğraşmak yerine albüme inmeyi tercih ederim. The Phantom Operators bu sebepten beni çok mutlu eden bir albüm oldu.

Surf rock'ı nasıl biliyorsanız The Phantom Operators da öyle dedim ama kendileri bu türün milyonlarca örneğinden bazı ince detaylarla ayrılmasını da biliyorlar kanımca. (Bir albümü sadece fon olarak kullanmayıp, ona inince böyle oluyor.) Bir kere çoğu surf örneğinin garage rock ile olan ilişkisinden ziyade, kaymak gibi bir kayıt sayesinde çok daha soft bir duruşları var. Belki tam ifade edemedim. Kirli bir sound yerine dinlerken pozitif bir ruh hali aşılayan sevimli, bir o kadar da kendini ciddiye alan bir müzik bu. Neredeyse hiç yükselmiyor ama hiç alçalmıyorlar aynı zamanda. Metal Mariachi Music, hep savunduğum üzere, bu tarz müziğe surf rock yerine western rock denmesi gerektiğinin canlı kanıtı bir albüm adeta. Her şarkının kendine ait çok şık bir gitar melodisi var. O melodiye sadık kalarak, ama sırf o melodinin ekmeğini yemeden kendi  ufak şarkı senaryolarını yazmayı bilmişler. Hiç sivrilmeden, abartmadan, yeni şeyler deneyip ele yüze bulaştırma riskinden uzak, eski kurallarla yeni melodiler üzerinden hiç boş şarkı çıkarmadan şahane bir yarım saat vaad ediyorlar.

The Phantom Operators, bugüne dek hiç farkına varmadığım bir şeyi de fark etmemi sağlayan bir grup oldu. Mesela bazı şarkılardaki surf rock gitar tonunu değiştirip daha farklı bir ton kullansalar, bildiğin post-punk karakterine bürünecek şarkılar yapmış olacaklardı. O ince çizginin varlığı çok önemli. Böylelikle karizmatik bir western teması olmak sadece bir adım uzakta gibi görünebiliyor. Grup da bu işi son derece iyi beceriyor. Spybreaker, Death Valley Sunrise, Tiki Patrol, Ripped Tide şarkılarındaki bayıldığım atmosfer bana bu çift taraflı yetkinliği hissettirdi. Hatta kapanıştaki Sailing The Salton Sea'yi surf rock'tan ziyade 80'ler post-punk'ına daha yakın buldum. Saygıdeğer büyükleri olan Los Straitjackets'ın maske gizemlerine benzer şekilde kendi isimleri yerine Phantom One, Phantom Two, Phantom Three ve Phantom Four isimleri kullanan dörtlü, 2015'in en sağlam işlerinden birine imza atıyorlar bence. Özellikle gece dinleyince çok daha iyi anlaşılıyorlar sanki. Hayaletler ne de olsa. Fakat öyle geren, korkutan türden değil. Tam tersi, güven veren, iç ısıtan, inceden hüzünlendiren, uzun yıllar önce yaşamış gizemli bir western kahramanı gibi hissettiren cinsten...

1. Knuckleduster
2. Tiki Patrol
3. Charlie's Point
4. Spybreaker
5. Death Valley Sunrise
6. Diesel and Dust
7. Call Felix
8. Ripped Tide
9. Sailing the Salton Sea