Brooke Annibale - Hold To The Light

En son 2015'teki The Simple Fear albümünü çıkaran ve kendisini ilk kez o albümle tanıdığım Brooke Annibale, 5. albümü Hold To The Light ile tekrar radarıma girdi. The Simple Fear'ı beğenmiş olmama rağmen Annibale ile bir daha ne zaman karşılaşırım kimbilir diyerek kalabalıkta unutup gitmiştim. Takip etmeyince yeni albüm çıktığında yaşanılan sürpriz de hoş oluyor. Hold To The Light'tan beklentim The Simple Fear ayarındaydı. Albüme başlayıp 41 dakika sonra gördüm ki o ayarın üzerine biraz daha eklemiş, folk rock sınırlarını aşıp daha art, hatta dream pop öğeleri içeren besteler çalıp o tatta söylemiş. Olgunluk ürünü demek istemiyorum zira onu The Simple Fear için demiş olabilirim. Demediysem de o albümde çoktan iyi bir şarkıcı/şarkı yazarı olduğunu kanıtlamıştı diyeyim. İlk dinlemede vuranlar, birkaç sefer sonra vuracağını hissettirenler ve vurmayanlar (ki onların vurması biraz emek ister genelde) olmak üzere üç gruba ayrılan Annibale güzergahı The Simple Fear'da da vardı, burada da var.

Öncelikle albümün adı olan Hold To The Light'ın albümü tanımlamak için son derece doğru bir seçim olduğunu belirtmek isterim. Birazdan adını zikredeceğim şarkılarda hissettiğim ortak duygu, karanlık veya kasvetli şarkılarda, hatta Glow gibi nefis bir folktronica ve Distraction gibi daha pozitif bir sophisti-pop (diyesim geldi) dahilinde bile, sahip olunan duyguya, ışığa tutunma çabasıydı. Her şarkının kendine göre tanımladığı bir karanlığı var. We Were Not Ready, Collided, Either I, Hold To The Light, Hold On bu karanlığı o kadar güzel içselleştirip yorumluyorlar ki, onların o karanlık içinden tutunduğu ışıkları da görebiliyoruz. Bu ışıklar kimi zaman bir melodi, bir nakarat, bir dize, kimi zaman da Annibale'in istediği yere dokunabilen sesi oluyor. Hepsi şarkı dinleme aktivitesini kaliteli zamana dönüştürüyorlar. İçinde olmaktan mutlu, mutlu değilse bile huzurlu olunan bir kasveti, yolda yürürken kapalı gökyüzüne baktığımızda gördüğümüz ışık sızmalarını hatırlatıyorlar.

Peşpeşe gelen We Were Not Ready, Collided, Either I üçlüsü sonrasında öyle bir kıvama geldim ki, albüm orada bitse bile kabullenebilirdim. Fakat umarsızca büyülediği kadar zinde tutan şarkılar bunlar. Şöyle ki, bazı şarkılar sizi albümün orada bitmesini kabulleneceğiniz kıvama getirdikten sonra peşinden ne verseler onları da kabullenirsiniz. Oysa albüme yakışır bir final yapmadıklarını düşündüğüm son iki şarkı olan Then Again ve Imagination'ın bana göre albüm çıtası altında kalmalarını görmezden getirmeyen bir olgunluk var Annibale'in şarkı yazımında. İlginçtir, The Simple Fear'daki gibi bu albümün de ilk yarısı müthiş olmasına rağmen ikinci yarı kendini o tatlı hüzünden, tutkudan, cesaretten biraz geri çekiyor sanki. Onların da kendi ışıklarına tutundukları anlar var muhakkak. Ama ilk yarıdaki duygu yoğunluğu ve karanlık içinde dinleyene kendini azar azar gösteren ışık hüzmeleri ne yazık ki ikinci yarıda yerini gölgesi kalmamış, bu sebepten gizemli yanları bir parça törpülenmiş şarkılara bırakmış. Hatta direk son dört şarkı için bunu söylemiş olarak bilmece gibi konuşmamış olurum. Tabii ki bu durum Hold To The Light'ın çok iyi bir albüm olduğu gerçeğini değiştirecek boyutlarda değil. Bir kere en baştan bu ışığa tutunma hadisesini sadece albüm isminden ibaret bırakmadığı, farklı suretlere bürünmüş şarkılarıyla pratiğe döktüğü için.

1. Hold On
2. Glow
3. Distraction
4. Hold to the Light
5. We Were Not Ready
6. Collided
7. Either I
8. Underneath
9. Point of View
10. Then Again
11. Imagination