Dune Pilot - Lucy

Alman grup Dune Pilot, ikinci albümü olan Lucy ile henüz tanıdığım bir stoner rock dörtlüsü. Lucy'yi bir solukta dinleyip bayıldıktan sonra her zaman olduğu gibi geçmişlerine baktım ve orada 2014 tarihli Wetlands'i gördüm. Onu da bir solukta dinlemeyi beklerken kabız ve tembel şarkılarla karşılaştım. Geçmişi boşverip tekrar Lucy'ye döndüm. An itibariyle iki gün içinde dördüncü kez dinliyorum. Böylesi bir stoner rock nefesini ve o nefese yakışır kalitede yazılmış şarkıları özlemişim sanırım. Son yıllarda Almanya'dan çıkan Tricky Lobsters, The Sonic Beat Explosion, Wolvespirit, RotoR gibi son derece sağlam gruplar arasında onları da saymamız için geçerli bir sürü neden sunmuşlar Lucy ile. Stoner rock temelinde zaman zaman dozu arttırarak stoner metal sınırlarına dayanmışlar. Eksen kaydırmadan progressive rock ile kısa flörtlerde bulunmuş, grunge ile kütür kütür kaçamaklar yapmışlar. Basçı SH ve davulcu Georg'un mükemmel uyumları bana bu ikisinin funk müziği de sevdikleri yönünde şeyler düşündürdü. Gitarist Chris olağanüstü. Şarkıları muhtemelen birlikte yazmışlardır ama Chris'in hakimiyeti çok bariz. Gaza getiren müthiş riffler, gösterip vermemeler (bu sayede göstermiş kadar olmalar), özgür fakat kontrollü sololar Dune Pilot'ın karakterini ortaya koyar nitelikte. Solist Andris ise risksiz, bir süre sonra kanıksanan, bazen Sammy Hagar'ın soğukta kalmış hali gibi (her nasılsa bunu pozitif manada kullandım) bir vokal yolu belirlemiş. Bu dörtlüden çıkan şarkılar 2018'in en iyi rock albümlerinden birini masaya vurmuş.

Loaded ve The Willow ile süper bir açılış yapan albüm, daha bu iki şarkıdan "bu albüm kötü olamaz" düşüncesini beyin kıvrımlarına işliyor. Progressive yanını ortaya koyduğu Postman hızlı başlayan, ortalarda bir metal çeşidi olan "sludge" evrenini ziyaret eden, son bir dakikasında da enstrümantal takılan bir beste. Basit bir riff ile nasıl kocaman bir şarkı yapılabileceğini gösteren Lucy, yine yeni bir rock çeşidi olan "fuzz rock" sularına dalan I'm Your Man, grunge punk kaçamağı yaptıkları Speak Up, son bir dakikasını akustik biçimde kapatan orta karar bir grunge diyebileceğimiz Sit Back ile albüm sürüyor. 7:23 ile albümün en uzun şarkısı olan Griper, progressive metal tarzının katmanlı halini temsilen Dune Pilot'ın kalitesini perçinleyen irilikte. Kapanışı yapan Feed Your Conscience ise grubun şarkıları rutinleştirmemek için bulduğu fikirlerden bir demet sunan yapısıyla güçlü bir veda sayılır. Dune Pilot gibi bazı iyi gruplar, şanssız bir başlangıç yapsalar da, ikinci, bilemedin üçüncü albümde turnayı gözünden vururlar. Lucy sonrasında çıtayı iyice yükseltip beklentileri güçlendirdiler. Ama Lucy öyle bir albüm ki, bu beklentilere layığıyla cevap verebileceğine olan inancı dimdik tutan, güven veren, suya götürüp suyla getiren kalibrede. Muhteviyatında herşeyden biraz barındıran, ama rock birliği ve bütünlüğü ile onları ortak bir çatı altında toplayabilen bir albüm Lucy.

1. Loaded
2. The Wollow
3. Postman
4. Lucy
5. I'm Your Man
6. Speak Up
7. Sit Back
8. Griper
9. Feed Your Conscience