Eternal Tears Of Sorrow ve Mors Subita gibi tanımadığım, Wolfheart gibi 2017'den beri tanıdığım ve her albümüne düştüğüm Finlandiyalı death metal gruplarında pena sallayan Mika Lammassaari'nin tek kişilik projesi olan Obligatory Human Destruction, çok fazla death metal dinlemeyen, son zamanlarda dinlediğini de anladığı ölçülerde beğenmeyen beni can evimden vurdu. Zaten Wolfheart ismi bile bir albümü dinlemem için yeterli referanstır. Lammassaari'nin ismini ve faaliyetlerini de bu albüm sonrası baktığım yerlerde gördüm. Bitmeyen bir enerji, şahane riffler, bu türe en çok yakıştırdığım vokal tonu, bir death metal albümde aradığım epik bileşenlerin hepsi beni sarıp sarmaladı. Albümü tek başına yazan, çalan, söyleyen, yapımcılığını yapan Lammassaari'nin engin tecrübesi onu bu camianın en saygın figürlerinden biri yapıyor olmalı. Hiçbir yerde böyle bir cümle görmedim ama bu kadar proje, enerji, çalışkanlık her şeyden evvel bir saygı gerektiriyor. Bence Lammassaari, bu saygının ardına sığınıp "metal tayfası ne yapsam yer" mantığından uzak zeki, özenli, detaylı ve boyutlu işler yapıyor. Obligatory Human Destruction özelinde konuşursak, yan bakılamayacak 10 şarkı, boş yok ve her yeni dinleyişte üstüne koyan, "bunu duymamıştım" dedirten usta işi hamleler.
OHD, dümdüz bir death metal albümü değil. Melodic, Technical, Progressive ön eklerinin de hakkını veriyor. Lammassaari her şarkıda kendi belirlediği serbest formülleri uygularken onların nereye, ne şekilde gideceklerini hem ince ince hesaplamış, hem de sanki oluruna bırakıp kendine sürpriz yapmış gibi iki duyguyu birden veriyor. Holy Man, Martyr, Cancer, Despicable, We Are Extinct, Whirlmind, üzerine bir şey söylenmeyecek süper parçalar. Ama isimleriyle özdeşleştirilmeleri zaman alıyor ki, en sevdiğim şeylerden biri de budur. Albüme her başladığımda hangi şarkının nasıl başladığını, ilerlediğini, bittiğini hatırlamıyorum ve bu sanki ilk kez dinliyormuşum hissi veriyor. Zaten ismini saydıklarımda da saymadıklarımda da durum aynı. Sadece zevkten dört köşe dinlemelerim esnasında bu şarkının adı neymiş diye baktığımda gördüğüm isimlerden ibaret sadece. Eğer 37,5 dakikalık bir konsept albüm diye çıkmış olsaydı bile kabulümdü. Yer aldığı diğer gruplarla, 2018 tarihli enfes metal komedisi Heavy Trip için yapmış olduğu iki şarkı ve manevi desteğiyle, bu müziği canlı tutmak için verdiği mücadelelerle Mika Lammassaari, bana metalin en bilge "badass"lerinden biri olarak görünüyor. Obligatory Human Destruction ise öyle yan proje, solo albüm vs. diyerek hafife alınmayacak kadar güçlü bir fikir.
1. Despicable
2. Cancer
3. Holy Man
4. Whirlmind
5. Martyr
6. Servant of Violence
7. Forlorn
8. Attention Whore
9. We Are Extinct
10. Scorn Son
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder