2020'lerin en sevdiğim gruplarından Dina Ögon'un son albümü Orion'ı hala yüzümde güller açarak dinliyorum. Bunu fark eden algoritma Şubat ortalarında haber gönderdi ki, grubun lideri Daniel Ögren 7. solo albümü Pine ile ortamlara gelmiş. Dina Ögon'u çok sevmeme rağmen hiçbir Daniel Ögren albümü dinlememiş olmam saçmalığına bir son vermek için iyi bir fırsat çıktı. Pine'ı da o kadar çok sevdim ki ilk fırsatta önceki Ögren albümlerine dönmek için randevulaştık. Ögren müziği, neo-psychedelia, alternative pop, folktronica, psychedelic (soft) rock, dream pop, downtempo, pop/soul jazz gibi bir çok rengi barındırmasına rağmen kulağa nitelikli bir sadelik şeklinde süzülüp geliyor. Hatta çoğu kez "enstrümantal Dina Ögon" bile diyebiliyoruz. Huzur veren, güvenli, günün hangi saati dinleniyorsa o saatin ruhuna bukalemun gibi uyum sağlayan tertemiz bir müzik bu. Dinleyip bitirdikten sonra yeninlenmiş, rahatlamış, tatlı bir efkara kapılmış gibi hissetmeniz olası. Zaten işin içinde soul veya caz kırıntıları varsa pamuk gibi olmamak zorlaşıyor. Aynı Dina Ögon dinledikten sonra varılan "kaliteli zaman geçirdim" destinasyonundaki huzur hakim oluveriyor. Pat Metheny, Al Di Meola veya Stanley Clarke dinlerken de o huzur hep baki. Henüz 38'indeki Ögren onlar kadar komplike, yoğun, "out of this world" bir gitarist olmasa da, onlarla büyüdüğüne, onlardan kendi mütevazi müziğine paylar çıkardığına inanmanın çok kolay olduğu bir müzik icra ediyor.
Açılışı yapan Monda ile birlikte Volda, Rocks ve Lofoten Sunset ilk seferinde hemen kendilerini gösterdiler. Yine bu ilk seferde diğer parçaların kendilerini hemen ele vermek gibi bir niyeti olmadığı da anlaşıldı. Her iki duruun da başımın üstünde yeri var. Daha Monda'yı duyar duymaz, hele de Monda biter bitmez albümle çok mesaim olacağını hissettim. Yukarıda saydığım efsane caz gitaristleri kimilerimizin gözünü korkutmasın. Pop ve neo-psychedelia duygusu yüksek bir albüm Pine... Kıyısından kenarından Amerikalı post-rock üçlüsü City Of The Sun'ı da anımsattı. Ama kesin tarif yine Dina Ögon'a çıkıyor. Öyle ki, sanki Daniel Ögren, vokalist Anna Ahnlund hariç, gruptaki davulcu ve basçı arkadaşlarını yine yanına alıp enstrümantal takılmış.Tabii buradaki o caza meyilli pop, Dina Ögon'dan farklı olarak daha emprovize ve spontane duruyor. Bu yazı yazıldığı sırada üçüncü kez dinliyor olduğum albüm her seferinde daha da güzelleşiyor. 2024'te Dina Ögon albümü geldi diye 2025'te yenisini beklemiyorduk. Ama Daniel Ögren daha yılın başında o kadar hoş bir sürpriz yaptı ki, hemen tanışıp arkadaş olduk kendisiyle. Üstelik daha geri gidip dinlenecek 6 adet Danel Ögren albümü olduğunu bilmek de ayrıca huzur ve heyecan veriyor.
1. Monda
2. Vänern
3. Volda
4. Laisan
5. Rocks
6. Rose
7. Årdal
8. Lofoten Sunset
9. Haugesund Night Sky
10. Anna
.jpg)
