Deastro - Moondagger

Randolph Chabot Jr., daha ergenlik çağlarında üst katta ailesiyle yemek yedikten sonra soluğu evin bodrumunda alan, orada da saatler boyu müzik dinleyip müzik yapan bir çocuk iken, ev yapımı şarkılarını (şarkı demek ne derece doğru olur bilinmez) demo yığınları halinde saklamayı da ihmal etmiyordu. Birkaç yıllığına üniversite eğitimi için Detroit’e gittiyse de tez zamanda tekrar kendi stüdyosuna, ailesinin evine geri döndü. İlk çıkışını ise 2007’de The Young Planets / Time The Teenage Twister albümüyle yaptı. Ama bu albümü, sıradan bir Fransız şarap markasına benzeyen ismiyle değil de, kendisine uygun gördüğü iki nickname ile birden çıkardı: Deastro / Our Brother The Megazord! Bu albüm, Detroit civarında fikirleri önemsenen iki eleştirmen olan Jeff Milo ve Thomas Matich tarafından o yılın en iyileri arasında gösterilince Chabot müziği bir anda yer altı camiasının dikkatini çekti. 2007 ve 2008’de yaptığı beş EP’den derlediklerini Keeper’s isimli albümde toplayarak da EP’lerden bir Best Of yayınladı. Hâlâ da EP’ye doymuyor kendisi. Zira 2009’da da çıkarmış olduğu üç EP’si daha bulunuyor. Fakat bunların ikisini şu an bahsedeceğimiz Moondagger adlı albümünden sonra yaptı. Bu kadar mini albümden sonra EP bir şahsiyetten ibaret olmadığını gösterebilmesi için Moondagger önemli bir misyon üstlenmişti bir yerde. Gerçi bu kadar EP yapan (bana da bu kadar EP dedirten) bir müzisyenin böyle bir ispat peşinde misyon üstlendiğinden de şüpheliyim.

Deastro adında karar kılan Chabot, tek tabanca olarak ürettiği EP’lerini de bu isimle insanlara sundu. Ama Moondagger, üç kanlı canlı müzisyenle baslı, gitarlı, davullu ve elbette tuşlu bir grup olarak yeşermiş olağanüstü bir albüm. Olağanın üzerinde olduğunu düşünmemin bir sürü sebebi var. Moondagger öncesinde Keeper’s derlemesini de dinlemiş ve pek bir şey anlamamış olmama rağmen, internet ortamında tesadüf ettiğim bir mixtape içinde duyduğum Biophelia adlı farklı bir âlemden seslenen pop şarkısını duyup, artist kısmında Deastro adını görünce Moondagger’a kulak vermek farz oldu. Keeper’s, sanki Deastro kucağına lap-topunu alıp zaman makinesine binerek 80’lere gitmiş gibi hazmı biraz zor deneysellikler içeren bir albümdü. Fakat Moondagger, Deastro’nun birçok şeyden biraz alıp birçok şeye benzeyerek kendisi olmayı başardığı müziğini, grup formatının getirdiği dinamizm ile hayranlık verici biçimde buluşturduğu çok güçlü bir albüm. Bu kadar Elmalı Pasta’dan sonra mutfağına son derece hâkim bir aşçı gibi pişirdiği şarkılar, bir rüya atmosferinde vücut bulmuş indie/electro/pop ustalıkları taşıyor.

Daha dinlemeden evvel Deastro müziği ile ilgili bir sürü ilginç benzetmeye rastladım. Mesela biri “The Beach Boys ile Armageddon’un mükemmel buluşması” falan diyordu. The Beach Boys kısmı tamam da (evet o yılların eskitemediği sörfçülerin rüyamsı neşelerinden izler bulmak mümkün) Armageddon kimdir, nedir diye bakındığımda 9-10 tane Armageddon olduğunu görünce referans kısmını pas geçeyim dedim. Zira hemen her şarkısı farklı referanslarla daha iyi anlatılabilir. Ama anlatılacak değil, dinlenecek bir müzik bu. O kadar yoğun bir atmosfere giriyorsunuz ki, her şey birer pop veya synth pop şarkısı gibi görünüyor. Oysa dream altyapı (İngilizce konuşmuş olmak için söylemiyorum, bu müziğin orijinal prospektüsü öyle söylüyor!) başka “dream” etiketi taşıyan örneklerde olduğu gibi melankolikleşmiş kalmış bir uyku halinden ziyade, uykusunda danseden, hatta kimi zaman hiperaktifleşen karakterde adeta.

Sırasıyla Biophelia, Parallelogram, Tone Adventure #3, Toxic Crusaders ile kulaklarıma ziyafet çeken açılış, bir süre sonra “bu albüm burada bir EP gibi bitse de olur, bunlar bana uzun süre gider” diye düşündürmedi değil. Oysa ikisi bonus olmak üzere toplam 10 adet karakter sahibi pop külçesi daha vardı Moondagger’da. Benim için bu dört şarkıdan sonra geri kalan hepsi enfes bonuslardı zaten. Özellikle şarkı ismi anmak böyle bir albümde ne kadar doğru olur ama diğerlerinin yanında Day Of Wonder ve Vermillion Plaza’yı da zikretmek isterim. Çünkü bir kere tadına vardı mı, kolay kolay doymadan kalkılacak bir sofra değil bu. Bilmiyorum bunca laftan sonra Moondagger benim için gecenin bir vakti "ah şu olsa da yesek" diye canımın çektiği bir yemek gibi geldi.

1. Biophelia

2. Parallelogram

3. Tone Adventure #3

4. Toxic Crusaders

5. Greens, Grays and Nordics

6. Day of Wonder

7. Pyramid Builders

8. Daniel Johnston Was Stabbed in the Heart With the Moondagger by the King of Darkness and His Ghost Is Writing This Song as a Warning to All of Us

9. Rivers of Life

10. Vermillion Plaza

11. Moondagger

12. Kurgan Wave Number One

13. The Shaded Forests (Gift Giver's Version)

14. Tree Frog