Me and My Army, İsveçli beş kişiden oluşan bir grup. İsveç'ten olsun da kaç kişi olursa olsun dedirten bir müzikal perspektif benimsemiş biri olarak, beğenmememin zor olduğu önyargısıyla dinlemeye başladığımdan mıdır, çok beğendim! Genelde İsveç'ten dünyaya açılmış indie mahallesinin saygın isimlerinden Timo Räisinen’in grubunun üyelerinden oluşan bu beş kişi içinde, şimdilik tek albümü bulunan electropop projesi Kleerup olarak bilinen Andreas Kleerup da bulunmakta. Bunun gruba nasıl bir katkısı olduğunu analiz edebilmek için Kleerup bilmek ne derece etkili tam çıkaramadım ama kim olursa olsun, Me and My Army çok iyi grup. İlk albümleri de Thank God For Sending Demons gibi punk albümlerini andıran bir isimle çıktı ki, aslında hiç öyle iblislik, cinlik, şeytanlık bir durum da yok ortada. Gayet ölçülü, duygulu ve ne olduğunun bilincinde bir indie pop/rock rakımında geziniyorlar. Bunun kime ne faydası var? Benim gibi Fleetwood Mac, Crosby, Stills, Nash and Young seven biri değilseniz işi şansa bırakacağız. Yok eğer severim, hatta onları seveni de severim derseniz büyük ihtimalle size de faydası dokunacaktır.
Yine de benzetildiği isimlerin ağırlıklarına kanarak büyük umutlar beslendikten sonra hayalkırıklığı yaratabilecek yanılgı payını da hesaba katarsak, bazı ufak tefek eksikliklerini de görebiliriz. Ama bu gördüklerimizi gözümüze sokmayacak şekilde sadeliğini muhafaza etmiş şarkıların tanımı "iddiasız" oluyor sanırım. Yıllar geçtiği halde Fleetwood Mac de hâlâ öyle değil mi zaten? O zaman iş geliyor, Me and My Army'deki o sadelik nasıl sonuçlar veriyor diye sormaya kalıyor. İlk albümden öyle klâsik şarkılar çıkarmasını beklemek sadece onlardan değil, hiçbir gruptan beklenemeyecek birşey. Ama The Only One, Epilogue, Chemicals, To Belong, albüme adını veren Thank God For Sending Demons, gruba adını veren Me and My Army, açılışı yapan enstrümantal Anthem ve kapanışı yapan enstrümantal I Fought The Law And I Won, çizilen tür sınırı dahilinde benim için bir albüme "iyi" denebilmesine yeten öğeler.
Başka öğeler de var elbet. Mesela şarkıları pop ve rock kıvamına sokan bas, davul, gitar çekirdeğine dahil olmakla fark yaratan klavye, çello, başka yaylılar ve bazı elektronik dokunuşların kattığı pop asaleti, Me and My Army'nin sadece adının yeni olduğunu bilmeyenlere bile hissettirecek olgunlukta. Ve en önemlisi, şarkı yazmanın sadece kitleleri coşturacak kadar popülist veya sınırlı sayıda dinleyiciye ulaşsa da birşeyler becerdiğini sanacak kadar aptalca deneysel olması gerektiğini düşünenlerden olmaması. Çünkü sahip olunan mantığı akustiğe ve kökleri sağlam şarkılara uyarlamanın gücüne inanmak, yapılan müziği popülere de deneysele de yakın kılıyor. Böylece bir bütüne ulaşılıyor. Belki Me and My Army oraya ulaşamıyor henüz. Ama o köklerden titreşimler yollayabildiğine göre ulaşmaması için bir neden yok.
1. Anthem
2. Thank God For Sending Demons
3. Far Far Away
4. The Only One
5. Little One
6. Epilogue
7. Me and My Army
8. Just Like Before
9. Note To Self
10. Chemicals
11. To Belong
12. What I've Been Told
13. I Fought The Law And I Won
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder