Vic Chesnutt, 18 yaşında geçirdiği araba kazası sonucu kısmi felce uğramış, hayatının geri kalanında tekerlekli sandalyeye mahkum olmuş biriydi. Sadece basit akorlar kullanarak da olsa gitar çalıp şarkı söyleyebiliyordu. 80'lerin ortalarında Athens'a taşındıktan sonra bir müzik grubuna bile katıldı. Ama solo takılmasıyla ve o bölgenin gözde müzik mekanlarından 40 Watt Club'da Michael Stipe'ın (R.E.M.) dikkatini çekmesiyle ismini duyurmaya başladı. Stipe onun 90 ve 91 yıllarında yapacağı ilk iki albümünün de yapımcısı olacaktı. Kariyeri boyunca birçok grup ve şarkıcıyla çalışan, 2009'da 45 yaşındayken aşırı dozda kas gevşetici yüzünden komaya girerek ölen Vic Chesnutt (bu olayın intihar olduğuna dair söylemler de ağırlıkta), geriye 17 albüm ve pekçok müzikal ortaklık bıraktı. Tüm bunlardan haberdar olmamı sağlayan Gravity Of The Situation albümü, bu albümden haberdar olmamı sağlayan ise R.E.M., Live, Kristin Hersh, Hootie & The Blowfish, Garbage gibi 90'ların takip ettiğim isimlerinin bu albümde toplandıklarını öğrenmem oldu.
Gerçi içinde Madonna bile olan bir toplama albümün hiç duyulmaması mümkün değildir. Guilty By Association şarkısında Madonna'nın kayınbiraderi Joe Henry ile düet yapması, kimseye popüler çağrışımlar yapmasın. Gayet sakin ve mütevazi bir sophisti pop olan bu parça, bu naif albümün en hoş şarkılarından biri aynı zamanda. Fakat albümdeki en beğendiklerim ve dinleye dinleye eskitmeye çalışıp neyse ki bunu başaramadığım şarkılar ise Live'ın olağanüstü unplugged yorumuyla seslendirdiği Supernatural (ki kendisini gelmiş geçmiş en iyi coverlar listeme gözü kapalı koyabilirim), Kristin Hersh'ten sanki kendi albümü Hips and Makers'tan çıkmış gibi duran Panic Pure, Soul Asylum'dan tutkulu When I Ran Off & Left Her, Cracker'dan soylu sefaletiyle Withering ve Dog's Eye View'dan yürek acıtan Dodge şarkılarıdır. Hatta 90'lı yıllarda yaptığım onlarca karışık kasete (ama tema olarak sadece hüzünlü olanlara) bu beş şarkıyı mutlaka koyduğumu bilirim.
Gravity Of The Situation şarkısının Nanci Griffith ve Hootie & The Blowfish ortaklığı da fena sayılmaz. Ama albümün geri kalanıyla iyi geçinmek benim için hep sorun olmuştur. Albümdeki R.E.M. ve Garbage yorumlarına bir türlü ısınamamış, West Of Rome, Florida, Sad Peter Pan şarkılarını bir türlü sevememişimdir. En fazla hayalkırıklığı yaşadığım durum ise, kapanışta yer alan, iki Sweet Relief sembolü Chesnutt - Williams düeti oldu. Keşke God Is Good yerine daha iyi bir Chesnutt şarkısı seçilseymiş... diyeceğim ama o diskografiye hakim olmadığım için hangi şarkı olabilirdi onu da bilmiyorum. Lakin sevdiklerim, sevmediklerime baskın geldiği için, onları başka yerde bulamayacağımı bildiğim için, onlarla çok hatıram olduğu için bu tribute bende her zaman iyi bir yere sahiptir. Vic Chesnutt da, azmi ve müziğe olan bağlılığıyla böyle bir saygıyı ve bu tribute albümü hak etmiştir.
1. Garbage - Kick My Ass
2. R.E.M. - Sponge
3. Nanci Griffith and Hootie & The Blowfish - Gravity of the Situation
4. Soul Asylum - When I Ran Off & Left Her
5. Dog's Eye View - Dodge
6. Live - Supernatural
7. The Smashing Pumpkins and Red Red Meat - Sad Peter Pan
8. Sparklehorse - West of Rome
9. Joe Henry and Madonna - Guilty by Association
10. Kristin Hersh - Panic Pure
11. Cracker - Withering
12. Indigo Girls - Free of Hope
13. Mary Margaret O'Hara - Florida
14. Vic Chesnutt and Victoria Williams - God Is Good
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder