George Lynch & Jeff Pilson - Heavy Hitters

 

Amerikalı hard rock grubu Dokken bünyesinde 1978-98 arası gitar çalmış George Lynch ile 1984-99 arasında bas gitar çalmış Jeff Pilson, dönem dönem bir araya gelip takılan iki arkadaş olmanın ötesine geçip 2003 yılında Wicked Underground adlı bir albüm de çıkarmış iki tecrübeli rock insanı. Lynch'in kariyerinde Dokken haricinde adı sanı pek duyulmamış hard rock grupları varken, Pilson çıtayı yüksekte tutup Dio, Foreigner ve McAuley Schenker Group gibi adı sanı epey duyulmuş gruplarla ter dökmüş. Yıllar sonra tekrar bir albüm yapmak isteyen ikili yeni materyaller üzerinde çalışmaktansa, eski materyalleri yeniden yorumlamaya karar vermişler. Yani cover bir albümle bir çeşit meydan okuma gerçekleştirmek istemişler. İşin meydan okuma kısmı, hadi Led Zeppelin, Deep Purple veya Dio çalalım değil de, Prince, Madonna, Duran Duran, R.E.M. çalıp havamızı bulalım şeklinde olmuş. Diğer türlüsü zaten sıkıcı olurdu. Zira 80'ler ve 90'ların bazı unutulmaz ya da dinlenince hatırlanır pop ve rock şarkılarından derlenmiş bir meydan okumayı her türlü tercih ederim. Artık virtüöz olmuş bu adamların kendilerini başkalarının hard rock şarkıları ile kanıtlayacak halleri yok. Maksat You Got The Love, Kiss, Music gibi şarkıları bakalım nerelere götürebiliriz topuna girmek ki, iyi veya kötü her şeyden önce bu girişime saygı duyarım.

Aralık 2020'de çıkan Heavy Hitters'ın şarkı listesini görmek bile başlı başına bir heyecan vesilesiyken, Dokken gibi hayatımda tek bir albümlerini sevdiğim (Back For The Attack - 1987) bir grubun tanımadığım iki üyesinin bu oyunu nasıl oynayacaklarını da merak + endişe ile beklemekteydim. Tatsız tuzsuz ya da arabesk şeyler yaşanabilirdi. Lakin albümün 11 şarkılık evrenine girince yavaş yavaş, şarkı şarkı hiç de endişeye mahal olmadığını anlamaya başladım. Yıllar geçtikçe cover albümlerde aradığım özellikler de evrimleşti. Bir şarkıcı veya grubun kendi tarzı dışında yaptığı coverlar daha çok ilgimi çekmeye başladı. Hani bu yüzden mi Kiss, You Got The Love, Music, Apologize şarkılarını daha farklı sevdim acaba diye düşünmeden edemedim. Öyle tabii, ama coverlanan şarkıları coverlayanların farklı kulvarlardan olması kadar, bu insanların o şarkılar için çizdiği rotalar da çok önemli. Mesela ülkemizde yıllarca arabesk şarkıları coverlayan rock grupları, arabeskin sadece farklı bir versiyonunu önümüze koymaktan başka bir şey yapmadılar. Tek tük coverlanan pop şarkılarında da heyecan verici bir yenilik öne sürmediler. Rock müzisyeninin vizyonsuzu hiç çekilmiyor kısacası. Kendi türünde bile kötü müzik yapandan da fazla bir şey beklememeli. 

Bu işe yıllarını vermiş George Lynch (67) ve Jeff Pilson (62), her şeyden evvel hard rock hadisesini yalayıp yutmuş adamlar. Cover albüm için seçilen şarkıların renkliliği kadar onları yorumlarken 32 yaşındalarmış gibi göstermelerine ne demeli? You Got The Love, Music ve Kiss'ten muhteşem birer funky hard rock üreten, Apologize gibi içli bir slowdan 80'ler anımsamalı ciğer bıraktıran bir rock baladı çıkaran, Champagne Supernova ile İngiliz britpop /Amerikan hard rock arasındaki kardeşliği görünür hale getiren amcalarımız, orijinal şarkılara olan sadakat ve saygılarını koruyarak ama sık sık onları kaçırıp yaramaz şeyler yaptırarak "cover karakteri" demek istediğim şeyi sapına kadar gerçekleştiriyorlar. O kadar R.E.M. şarkısı dururken, özellikle söyleyiş olarak zorlayıcı sayılabilecek It's The End Of The World (As We Know It) seçmek, üstelik şarkıyı iki farklı tempoda çalmak da bu meydan okumanın parçalarından biri. Ordinary World ve Champagne Supernova'da bu defa fazla macera aramayan, böylece şarkıların dokularını koruyarak onları kendi rock versiyonlarıyla işleyen ikili, macera aradığında da, doku korumak gibi dertler edinmediğinde de cıva gibi akan bir müzik icra ediyorlar. Hatta kapanışı bir konser kaydı olan Lucille ile yapıyorlar. Şahane tasarımlar, yaratıcı gitar sololar, 60 yaş üzeri gencecik ve tutkulu bir vokal, sapına kadar en kalitelisinden hard rock!

Heavy Hitters bana yine iki hard rock veteranı olan Pat Travers & Carmine Appice'ın 2016 tarihli The Balls Album'de duyduğum heyecanı yaşattı. O bir cover albüm değildi ama yıllara meydan okuyan bu adamların içindeki rock tutkusunu her türlü hissedebiliyorsunuz. Yaşlandıkça kendilerini hantal blues şarkılarına ya da milyonlarca kez yapılmış sözde "yeni" hard rock şarkılarına teslim etmeyip egolarından arınmış şekilde başkalarının şarkılarına kendi perspektiflerinden bakma olgunluğu göstermişler. Heavy Hitters ile birlikte Annett Louisan'ın Kitsch, Rosie Carney'in de aynı adlı 1995 tarihli Radiohead albümünü komple coverladığı The Bends albümleri 2020'nin bende iz bırakan cover çalışmalarıydı. Nasıl ki birkaç sene sonra Rosie Carney'nin Ok Computer veya Kid A albümlerini coverlayarak çıkagelmesini istiyorsam, George Lynch ve Jeff Pilson da birkaç sene sonra yine 80'ler, 90'lar karışımı başka pop ve rock hitlerini bu enerjiyle albümleştirsin istiyorum. Hatta isterlerse onlara birkaç tracklist bile gönderebilirim. Bir cover avcısı ve severi olmak bunu gerektirir. 

1. One of Us (Joan Osbourne)

2. You Got the Love (Rufus & Chaka Khan)

3. I Feel the Earth (Carole King)

4. Ordinary World (Duran Duran)

5. Music (Madonna)

6. Apologize (OneRepublic & Timbaland)

7. Nowhere to Run (Martha Reeves & The Vandellas)

8. Kiss (Prince)

9. It's the End of the World (As We Know It) (R.E.M.)

10. Champagne Supernova (Oasis)

11. Lucille (Little Richard)