Jaguar Sun - This Empty Town

 
Chris Minielly adında Kanadalı multi-enstrümantalist bir gencin Jaguar Sun ismiyle kendi başına kaydettiği bir albüm This Empty Town... Günümüz alet edavatlarıyla yapılacak şeylerin artık sınırı yok. Her sene ev stüdyolarında ya da yatak odalarında yapılmış böyle binlerce albüm çıkıyor. Ama ancak 1-2 tanesi insanı kalbinden vuruyor. 2019'da 20 yaşındaki Ryan Downie'nin RYD adıyla ve aynı adı taşıyan ilk albümüyle buna benzer bir vurulma yaşamıştım. Temmuz'da çıkmasına rağmen Aralık 2020'de rastladığım This Empty Town beni o kadar güzel yakaladı ki, albümü bitirir bitirmez RYD'yi ilk dinlediğimdeki ruh halime dönüş yaşadım. Kendine takma adlar seçmiş, kendi imkanlarıyla yaptıkları şahane şarkılarla indie ve dream pop sularına girmiş iki genç adamın dinleyeni duygu dünyalarına davet edişlerindeki inceliğe hayranım. Takma isim kullanarak evde tek başına albüm yapmalar kulağa bir miktar "nerd" gelse de, ortaya çıkan şarkılara bakınca en iyi tercihin bu olduğu anlaşılıyor.

Minielly dostumuzun bilinçli bir şekilde yalnız kalmayı seçerek albüm yaptığını hayal etmek, şarkılarını duyduktan sonra benim için daha anlamlı hale geliyor. Çünkü yalnızlığa, görkemli bir izolasyona, keşfedici bir kafa dinlemeye, kendini salmış bir arınmaya çok müsait küçük bir evren yaratılmış adeta. Albüme o kadar tatlı bir hüzün çökmüş ki, bir pop ilahisi gibi olan açılış şarkısı Red ile gönüllü bir teslimiyet başlıyor. Boş, loş ve hoş bir mekanda ateşböceklerinin etrafta uçuşmasını andıran gitar dokunuşlarıyla çevrelenmiş ketum bir vokal eşliğinde içine girdiğimiz Keep You Warm, kendinden önceki Red ile birlikte bu albümün çok iyi olduğunu söylüyor. Zaten geriye 6 şarkı kalıyor ki, onlar da kendi küçük dünyalarında aynı rüyalar aleminin diğer gizemli parçalarını oluşturuyor. Hepsi çok iyi. Nostaljik, içe dönük, melankolik, kırılgan ve göz alıcı biçimde meditatif bir bütünün şarkı formuna girmiş güzellikleri. Keep You Warm ve Time gibi tempolu şarkılar bile aynı özelliklere sahip. Sanki bir müzik kutusu melodisi etrafına şarkı inşa edilmiş misali Messed Up ya da huzur ve efkarın iç içe geçtiği bir günbatımı yalnızlığı estetiği taşıyan Those Days, bu harikulade ilk albümün diğer görkemli anlarından.

RYD veya This Empty Town gibi albümleri tanıyıp, sevip, bağlandıkça insan bir yandan da korkuyor. Peki ya bir sonraki albüm olursa ve bu albüm ilkinin verdiği tadı vermezse? Çünkü her ikisi de o kadar güçlü, yoğun ve zamansız ki, acaba üstlerine daha ne konabilir diye düşündürüyor. Atmosfer yaratma becerilerindeki estetik, duygu dünyalarındaki zenginlik öyle her indie yapımda rastlayabileceğimiz türden değil. Bu albümlerin üstüne ancak yine kendileri çıkabilir. Fakat asıl mesele, gerçekten bunların üstüne çıkılmasına gerek var mı? Yani bir sonraki albümleri olur mu ya da olursa kötü olur mu düşünceleri bile önemsiz kalıyor. RYD ve This Empty Town artık doğmuş birer albüm ve bendeki ömürleri çok uzun. Bu yüzden yeni albümün olup olmayacağı benim için pek de önemli değil. Hatta Downie ve Minielly bugün müziği bıraksalar bu da o kadar önemli olmazdı. Daha ilk albümden kendi mütevazi zirvelerini bulmuş iki müzisyenin doğurduğu bu şarkılar direkt olarak ölümlü bedenin ölümsüz kabul edilen ruhuna hitap ediyorlar. Eskimemiş, eskimeyecek şarkıların üstüne yenilerinin gelmesi de bu sebepten fazla önem taşımıyor. Gelirse kapımız açık. Gelmezse yine açık...

1. Red

2. Keep You Warm

3. Time

4. Messed Up

5. Those Days

6. Grey Skies

7. This Empty Town

8. Next Year