Levara - Levara

 
Hakkında hiçbir şey bilmeden daldığımız albümler, istediğimiz yelpazeden bir renk sunduğunda ne kadar seviniriz. O renk bazen pop olur, bazen rock olur. Bazen Levara gibi pop rock olur. Tabii ilk izlenim pop rock yönünde. Ama albüm açıldıkça pop rock şeklinde dar bir açıdan bakmamamız gerektiğini anlıyoruz. Zira Levara'nın künyesinde AOR (Adult Oriented Rock) yazıyor. Hard rock, pop rock ve progressive rock karışımı bir tür olarak 1970-80 arası ortaya çıkan, Asia, Boston, Foreigner, Journey, Toto gibi canımız ciğerimiz gruplarla da özetlenebilecek bu türün izinden giden Levara, Josh Devine (davul), Jules Galli (vokal), Trev Lukather (gitar) isimlerinde birbirinden yakışıklı üç gençten oluşuyor. Aynı cümle içinde geçen Toto ve Lukather isimlerinden de şüpheleneceğimiz üzere yaptığımız araştırmalar sonucu gitarist Trev Lukather'ın Toto gitaristi Steve Lukather'in oğlu olduğunu öğreniyoruz. Hatta genç Lukather'ın 2008 tarihli Trev adlı orta karar bir solo albümü olduğunu da bu bilgilerimize ekliyoruz. Bu bilgi, muhtemelen ikinci dinlememizde yerli yerine oturuyor. Geçi debut albümden ne kadar anlaşılabilir ama Trev de babası gibi iyi bir gitarist ve yol aldıkça çok daha iyi olacağının sinyallerini gönderiyor.

Grubun iyisi sadece Trev değil elbette. İngiliz davulcu Josh Devine'ı zamanlaması ve coşkusu yerinde tarzı, bir frontman olarak gerekli tüm bileşenlere sahip solist Jules Galli'nin AOR dinamiklerine çok uygun tutkulu vokali Levara'nın yan bakılmayacak özellikleri arasında. Bu tip yetenek yüklü üçlüleri, dörtlüleri çok gördük, şarkılardan ne haber derseniz, zaten bu üçlü ve dörtlüleri övmemizin asıl sebebi o şarkılar. İstediğiniz kadar yetenekli olun, iyi şarkı yazamazsanız havanda su döversiniz. Bu çocuklar o havanda atalarından aldıkları paha biçilmez mirası kendi çaplarında o kadar güzel dövüyorlar ki, Heaven Knows, Chameleon, Allow, Ever Enough, Automatic gibi sağlam bestelerle geleceğe umut dolu bakışlar atıyorlar. Ön ve geri vokallerdeki yoğunluk, yukarıda saydığımız baba AOR gruplarının hemen hepsinde gördüğümüz, yıllar boyu unutmadığımız yoğunluğa oldukça yakın. Mesela Ever Enough ve Automatic'teki ritim gitarın şarkıyı dizayn edişindeki ustalık kesinlikle Toto'dan, yani Steve Lukather'dan oğlu Trev'e miras kalmış görünüyor.

Bu gençleri teker teker öven bir cümle daha kuracağım ki bunu hak ediyorlar. Josh Devine'ın güven veren davulculuğu, Trev Lukather'ın gitar hakimiyeti ve 80'leri 90'lara ekleyen soloları, Jules Galli'nin şu an adını hatırlayamadığım ama mutlaka tanıdığım ve sevdiğim nice AOR solistinden izler taşıyan güçlü sesi, ne iyi olmuş da bu üçlü bir araya gelmiş dedirtiyor. Can't Get Over şarkısında geri vokal yapan Toto solisti Steve Perry ve Chameleon klibinde görünen baba Lukather sayesinde Toto desteğini de arkalarına almaları beni gelecekleri için daha da ümitlendiriyor. (Bu arada şarkıların güzelliğini hiç yansıtamayan dört adet kötü video klip de beni üzüyor.) Belki ilk albüm olmasından ötürü bıraktıkları izlenim pop rock yönlerinin biraz daha ağır bastığı, çok güçlü nakaratlarla radyo dostu takıldıkları yönünde olabilir. Fakat maksat iyi bir çıkış yakalamak, devamında isim yapıp daha özgün işlere, daha progressive ve AOR sulara yelken açmaksa "kendi adını taşıyan ilk albüm" olarak Levara o çıkışın ta kendisi bana göre.

1. Heaven Knows

2. Automatic

3. Ever Enough

4. On for the Night

5. Allow

6. Can't Get Over

7. Chameleon

8. Ordinary

9. Just a Man

10. No One Above You