Issız Ada Radyosu Arşivi (Mart 2022)

Ibibio Sound Machine - Electricity

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Afrobeat, Afro-Funk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "17 18 19"

Snake & Jet's Amazing Bullit Band - Sphere

Yıl: 2022 Danimarka

Tür: Psychedelic Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Planetary Dawn"

Konvent - Call Down the Sun

Yıl: 2022 Danimarka

Tür: Death Metal, Doom Metal

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Fatamorgana"

The Hellacopters - Eyes of Oblivion

Yıl: 2022 İsveç

Tür: Hard Rock, Garage Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Positively Not Knowing"

Mint Julep - Covers

Yıl: 2022 ABD

Tür: Dream Pop, Shoegaze, Cover

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Shout"

The Spy from Cairo - Animamundi

Yıl: 2022 ABD

Tür: Electronic, World

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Ya Wuldani (feat. Fatou Gozlan, Dou Danbar)

Von Hertzen Brothers - Red Alert in the Blue Forest

Yıl: 2022 Finlandiya

Tür: Progressive Rock, Alternative Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "All of a Sudden, You're Gone"

Principe Valiente - Barricades

Yıl: 2022 İsveç

Tür: Post-Punk, Gothic Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "So Much More"

Diplo - Diplo

Yıl: 2022 ABD

Tür: Dance-Pop, House

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Don't Be Afraid (feat. Jungle)

Beynelmilan - Anatolian Funk

Yıl: 2022 Fansa/Türkiye

Tür: Funk, Hip-Hop, Psychedelic Folk

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Haydi Bastır"

Nilüfer Yanya - PAINLESS

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Indie Pop, Indietronica

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "the dealer"

I Shot Andy Warhol OST

Yıl: 1996 ABD/İngiltere

Tür: Alternatice Rock, Pop, Rock, Cover

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: Luna - "Season of the Witch"

Moritz Bintig & Matthias Meusel - Gangsters and Casinos

Yıl: 2021 Almanya

Tür: Funk, Electro-Funk

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Unstoppable Groove"

Vern Jules & The Aquanauts - The Mandate

Yıl: 2022 Avustralya

Tür: Surf Rock, Garage Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "River of Mercury"

Lisa LeBlanc - Chiac Disco

Yıl: 2022 Kanada

Tür: Electro-Disco, Funk, Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Pourquoi faire aujourd'hui"

Cannons - Fever Dream

Yıl: 2022 ABD

Tür: Synthpop, Chillwave

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Hurricane"

Red Hot Chili Peppers - Unlimited Love

Yıl: 2022 ABD

Tür: Funk Rock

"F" Rate: 3/10

I.A.R. tavsiyesi: "Here Ever After"

Caroline Loveglow - Strawberry

Yıl: 2022 ABD

Tür: Dream Pop, Chillwave

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Patience Etc..."

Marcia Deviaje - Puedo Siempre

Yıl: 2022 Arjantin

Tür: Indie Pop, Folktronica

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "El Pico"

Melt Yourself Down - Pray for Me I Don't Fit In

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Afrobeat, Dance-Punk, Acid Jazz

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "I Got Time"

Spiral Drive - Visions In Bloom

 
Çekirdek olarak üç kişiden kurulu Spiral Drive, Mannheim, Almanya'da 2018 yılında müzik hayatına başlamış bir grup. Vokal ve illaki gitardaki Raphael Neikes'ın şarkı yazarlığı ve yapımcılığı altında göründüğü için bazı kaynaklarda onun proje grubu diye geçiyor. İsterse solosu olsun hiç fark etmez, ortada çok boyutlu, teknik ve ruh olarak yelpazesi geniş bir müzik, Visions In Bloom adında da canavar gibi bir albüm var. İlk olarak Şubat 2018'de Space Pirates Session adında tamamen canlı kaydedilen bir EP ile kendini gösteren, ufaktan çevre yapan, The Vintage Caravan, Mother's Cake gibi sıkı grupların konser açılışlarında yer alan Spiral Drive, Eylül 2019'da ilk albüm Unity'yi çıkarıyor. İkinci albüm Visions In Bloom'dan sonra ilk albümü dinlediğim için Unity'yi sıradan bulmuş olabilirim. Belki de gerçekten sıradandır. Ama 2022'nin en iyi rock albümlerinden biri olan Visions In Bloom'dan iyi olma ihtimali yok. Tam 1 saat boyunca psychedelic rock ekseni etrafında türlü duraklara uğrayan, uğradığı her durağı küçük bir konser sahnesi haline getiren grup, her uğrayışta yeni keşifler yapılabilecek etkileyici bir yolculuk vaadinde bulunuyor.

Intronun adından alternative/fuzz rock Echoes ile yapılan açılış, nasıl ki bir dizinin pilot bölümü o diziye tamam mı devam mı dememize dair fikir veriyorsa, bana heyecanlı bir devam hissi verdi. Sonra neo-psychedelia Space Train sayesinde ufak ufak çember genişlemeye başlıyor. Böyle devam etsin derken dance-punk Heatwave ortaya çıkıp kulakları ateşe veriyor. Psychedelic fuzz pop rock demekten başka ne denebilir bilemediğim Lines For Lives, albüme kattığı karizmayla sanırım en iyilerden biri. Bu kez boogie punk gibi var olup olmadığını bilmediğim bir tanımda bulunacağım Illusion ile birlikte kafalar iyice karışıyor. Ama bu bu tip bir kafa karışıklığını seviyor, buna eklektik demeyi tercih ediyorum. Üstelik kafa karışıklığı dediğimiz şey gruplara saçma sapan şeyler yaptırabilir. Spiral Drive bile isteye, ayakları yere sağlam basarak "bunu da denemek istiyorum" kararlılığı sergiliyor. Illusion ile albüm sonlansa bile benim için yılın en iyilerinden biri olabilecek şekilde hissetmişken beş şarkı daha olması sevincini en son ne zaman yaşadım hatırlamıyorum.

Screwed adlı parçaya grubun turnelerde açılışını yaptığı Avusturyalı funk rock üçlüsü Mother's Cake konuk olarak iade-i ziyarette bulunmuş. Vokalist Yves Krismer'in de üstün katkılarıyla nefis bir alternative/punk rock ortaya çıkmış. 13th Eye şarkısına ise Fascinator adıyla müzik yapan Avustralyalı Johnny Mackay misafir olmuş. İlk yarısıyla şahane bir gece müziği, ikinci yarısıyla shoegaze virajı alan psychedelic rock Hypnotized ile yolculuğumuz devam ediyor. 8 buçuk dakikalık progressive / psychedelic rock gücü Ego Placebo, bu dakikaların nasıl geçtiğini bana hissettirmeyen bir karakterde. Kozmik, sinematik, sonu "tik" ile biten başka tanımlarla ifade dilebilecek derin bir serüven, genç bir ustalık. Artık son iki şarkıya gelmişken malzeme bitmiştir diye düşünenlere Tame Impala'nın The Slow Rush evreninden gelme Inner Truth ve aynı evrene Spiral Drive birikimi katılmış, kapanış gibi kapanış All Of This Time ile cevap veriliyor. İlk albüm Unity'nin tembel ve risksiz duruşundan çok farklı, arı gibi çalışkan, riski göbek adı yapmış, sakinliği bir büyü haline getirmiş olan Spiral Drive da artık yeni albümlerini merakla bekleyeceklerimiz kulübüne dahil oluyor. Ama daha yeni albüm ihtiyacı hissettirmeyen Visions In Bloom yeni albüme kadar bizi epey bir götürür. Bir gün bir bakmışız, hiç beklemediğimiz bir anda albümün haberini almışız.

1. Intro

2. Echoes

3. Space Train

4. Yeti

5. Heatwave

6. Lines for Lives

7. Screwed (feat. Mother's Cake)

8. 13th Eye (feat. Fascinator)

9. Illusion

10. Hypnotized

11. Omnesia

12. Ego Placebo

13. Inner Truth

14. All of This Time

Skambankt - Ti

 
Yıl 1994... Bir rock konserinde sahneye çıkması gereken gruplardan birinin etkinliğe yetişemeyeceği anlaşılınca devreye giren bir başka grup kendini ortaya atıyor, aynı gün 9 şarkı yazıyor, akşamında da o şarkılarla sahneye çıkıyor. İşte o kendini ortaya atan üç kişilik grup Norveçli Skambankt... Tabii o zamanlar adları Skambankt mıydı, hatta bir adları var mıydı bilmediğimiz şeyler bunlar. O ana kadar sadece birkaç canlı konsere, birkaç da demoya sahiptiler. Bu sıra dışı konser hadisesinden 10 yıl sonra aynı üçlü bu defa bir bekarlığa veda partisinde karşılaşıyorlar. Böyle ekipmanlı, sahneli, ışıklı, ses sistemli bir parti olması nedeniyle oradaki performansla gaza gelip artık daha ciddi biçimde yol almaları gerektiğine karar veriyorlar. Davulcu Hans Panzer ikinci gitara geçmek isteyip yerine Tom Skalle'yi alınca orijinal Skambankt kadrosu şekillenmiş oluyor ve o su götürmez azimleri sayesinde anlaşma imzalama, albüm yapma evrelerine giriş yapıyorlar. Konsere çıkmayan grubun yerini doldurmalarının üstünden 10 yıl sonra kendi adını taşıyan debut Skambankt'i piyasaya süren grup, 2022 Şubat sonlarında çıkardığı Ti ile dokuzuncu albümlerine imza atmışlar. Dokuzuncu albüme Ti (10) adını vermek hangi sivri zekanın fikriydi ona da bakmak lazım. Belki arada kayıtlara girmemiş bir albüm daha vardır. Lakin güvenilir üç farklı kaynakta dokuzuncu albüm Ti olarak görünüyor. Müzik iyiyse böyle şeylere takılmayalım, takılanları da uyaralım.

Önceki 8 adet Skambankt albümü hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Grubu direkt Ti ile tanıdım. Her ne kadar tanıdığım grup önceki 8 adet Skambankt albümünü merak ettirecek kapasitede görünmese de, boş vakit bulunduğunda uğranabilir. Öte yandan Ti ile tanıdığım gruptan çok memnunum. Heavy metal eşiğine varmadan duran klasik hard rock, İskandinav rock gruplarının köklere olan sadakati, sağlam nakarat bilinci gibi çeşitli sebeplerden dolayı daha ilk buluşmada hoşlandığım Ti, 28 yıllık bir tecrübenin geldiği son noktanın abartılmamış, mütevazi unsurlarıyla bezeli bir hard rock güzelliği. Açılıştaki Satan - det e du, klasik Amerikan uyuz hard rock teranelerinden farklı bir havası olacağının sinyallerini veriyor. Bunda Norveççe olmasının etkisi de bazen var, bazen yok. Fonetik olarak fark yarattığı kesin. Kimi şarkılar için ise İngilizce olsa da fark etmezmiş diye düşünebiliyoruz. Müzik olarak basit, etkili, çekici hamlelerin yeterliliği anlaşılmış. Faen ta, Amerika adlı şarkı da risk taşımadan işini görüyor. Üçüncü şarkı Døde øyne, risk dediğimiz şeylerden biri olan psychedelic bölgelere girerek grubun klasik takılmanın dışında özgün şeyler de yazabildiğini gösteriyor.

Gelelim Skambankt'i ve albümünü sevmemi sağlayan en önemli nedene. Albüme adını veren Ti, son yıllarda duyduğum en diri, karizmatik, yoğun hard rock şarkılarından biri. Dördüncü şarkı olarak o kadar kararlı ki, albümün geri kalanı için insana "nereyi imzalıyorum" garantisi veriyor. Onu her dinleyişimde farklı duygular yaşıyorum. Mesela bugün, yenilmek üzere olan bir gruba yetişen son dakika kurtarıcısı eğer bir şarkı olsaydı Ti gibi olurdu diye düşündüm. Elefanten i rommet, Ulver, Tider gibi şarkıların kiminin gitar melodisi, kiminin davul ritmi, kiminin vokal/nakarat bölümleri onların kendi imzaları olarak albümde yerlerini almışlar. Kuru gürültü yapmadan hard rock olabilen Faen ta, Amerika ve kapanışa konan Boomerang iki farklı karakterde şarkı ama genleri aynı. Bu genler Skambankt'in dil ya da tarz olarak bu dev alemde bir şekilde iz bırakabileceklerini gösteriyor bana göre. Motörhead, AC/DC, Sex Pistols, Ramones, The Stooges gibi geleneklere olan sadakatlerini onları taklit etmeden de ifade edebiliyorlar. Yenilenmenin bir yolunu buluyorlar. Belki de bu yüzden Scorpions, Saxon, Magnum gibi bir zamanların fırtına hard rock devlerinin 2022 albümleri bile Ti'nin yanına yaklaşamıyor.

1. Satan - det e du

2. Faen ta, Amerika

3. Døde øyne

4. Ti

5. Elefanten i rommet

6. Ulver

7. De uenige

8. Tider

9. Plan A

10. Boomerang

Disorientations - Memory Lanes

 

2018'de Antwerp/Belçika'da dünyaya gelen post-punk üçlüsü Disorientations, 2021'de dört şarkılık Close To Disappearing EP'sini çıkarıp olumlu eleştiriler alınca debut albüm çalışmalarını hızlandırdı ve 4 Şubat itibariyle Memory Lanes post-punk severlerin beğenisine sunuldu. Onlardan biri olarak 10 şarkılık albümü ilk dinleyişimde bağrıma bastım. Her dinleyici gibi kendi farklı bağrıma basma kriterleri doğrultusunda post-punk türünün Avrupa kanadına dair işleri bir nebze daha iyi bulmuşumdur. Gotik, enerjik, gizemli, yani bu türün gereklerine sahip bir grup olan Disorientations, Avrupa ya da Amerika menşeli olup olmadığını kafaya takmadan keyfi çıkarılacak örneklerden. Hani ilk duyduğumda İngiliz veya Alman olduklarını düşünmedim değil. Bu önemsiz detay haricinde Disorientations, sürprizsiz ve yılların tecrübesine sahipmişçesine olgun, aynı zamanda gençlik enerjisini müziğine kanalize etmiş sıkı bir üçlü. Memory Lanes ise her şarkının kendi ufak dekorasyonunu yaptığı gri bulutlar altındaki bir tepede yükselen 10 odalı bir eve benziyor. Dekorasyonlar birbirini andırsa da, girip çıktıkça başka detayların farkına varıyor, bir süre sonra iyice alışıp o karanlık ve tekinsiz coşkunun cazibesiyle odaları, evi sahipleniyoruz.

Açılış şarkısı Wandering ile gayet olağan (kötü manada değil) bir görüntü çizen grup, hemen ardından gelen Words ile tepeden tırnağa bir güç ortaya koyarak olağan post-punk görüntüsünün ötesinde bir şeylere sahip olduğunu beyan ediyor. Başta Words ve Watching You Go olmak üzere davulcu Tomas Serrien'in post-punk gruplarında pek de rastlamadığımız türden groovy performansı albüm geneline derinlik katıyor. Öte yandan basçı Lukas Van Camp ise başta Allied olmak üzere bu derinliğe tüm şarkılarda ortak oluyor. Üçgeni tamamlayan Niels Elsermans ise gitarı ve post-punk ketumluğuna saplanıp kalmayan coşkun vokaliyle şarkılara balans ayarı çekiyor. Bu nefis üçlü, Don't, Waiting For, Leftover, Head gibi daha nice taş gibi şarkıyla türün geleceğinin emin ellerde olduğunu hissettiriyor. Tembel, uyuşuk veya sırf yer tutsun diye konmuş tek bir şarkı yok. Belki şöyle melankolik bir balad yapsalardı nasıl olurdu diye merak ettirmedi değil. Gerçi post-punk raconunda olmazsa olmaz o melankoli duygusu, bir balad formunda olmasa da şarkıların sert ve gizemli satır aralarında zaten dolaşımda. Her sene 1-2 çok iyi post-punk grubu mutlaka çıkar. Keşke daha çok çıksa. Ama Disorientations gibi doyurucu olanlar çıktıkça az ama öz tatmini yaşıyor insan.

1. Wandering

2. Words

3. Don't

4. Watching You Go

5. Allied

6. Waiting For

7. Head

8. Leftover

9. Close to Disappearing

10. Zinfandel

Issız Ada Radyosu Arşivi (Şubat 2022)

Beth Hart - A Tribute to Led Zeppelin

Yıl: 2022 ABD

Tür: Blues Rock, Hard Rock, Cover

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Dancing Days/When the Levee Breaks (Medley)"

Tears For Fears - The Tipping Point

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Pop Rock, Synthpop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "No Small Thing"

Secret Attraction - Replica

Yıl: 2022 ABD

Tür: Chillwave, Post-Punk, Dream Pop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Peppermint"

Foxes - Kick

Yıl: 2022 İngiltere

 Tür: Electropop, Synthpop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Potential"

Mandelbaum - Cumbiabilly Surf

Yıl: 2021 İspanya

Tür: Surf Rock, Rock'n Roll

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "La Danza de Los Mirlos"

Andy Bell - Flicker

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Neo-Psychedelia, Art Rock, Dream Pop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Sidewinder"

The Cranberries - Stars: The Best of 1992-2002

Yıl: 2002 İrlanda

Tür: Alternative Rock, Pop Rock, Compilation

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Free to Decide"

Shamir - Heterosexuality

Yıl: 2022 ABD

Tür: Indie Rock, Alternative R&B

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Caught Up"

Kana Kana - Ölüler Hariç

Yıl: 2022 Türkiye

Tür: Post-Punk

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Ölüler Hariç"

Rot TV - Tales of Torment

Yıl: 2022 Avustralya

Tür: Garage Rock, Rock'n Roll, Punk

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Oblivion"

Gang of Youths - Angel in Realtime

Yıl: 2022 Avustralya

Tür: Indie Rock, Art Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Unison"

Stories From Shamehill - Return of the Space Mariachis

Yıl: 2022 Hollanda

Tür: Surf Rock

 "F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Kathmandu"

Johnny Marr - Fever Dreams Pts 1-4

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Indie Rock, Alternative Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Sensory Street"

Vacidized - Slumdog Musician

Yıl: 2022 Rusya

Tür: Electronic, Indie Dance

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Good, The Bad and The Ugly"

Saitün - Al' Azif

Yıl: 2022 İsviçre

Tür: World, Psych Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Show Me What You Got"

Licorice Pizza OST

Yıl: 2021 ABD

Tür: Rock, Pop, Blues

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Paul McCartney & Wings - "Let Me Roll It"

Wynona Bleach - Moonsoake

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Alternative Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Moonsoake"

Machete Dance Club - Kill the Vibe

Yıl: 2022 Almanya

Tür: Alternative Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Superuser"

Deserta - Every Moment, Everything You Need

Yıl: 2022 ABD

Tür: Shoegaze, Dream Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "I'm So Tired"

Midnight Oil - Resist

Yıl: 2022 Avustralya

Tür: Alternative Rock, Pop Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Nobody's Child"

Los Bitchos - Let The Festivities Begin!

2017'de Londra'da kurulan Los Bitchos, dört müzisyenden kurulu bir surf rock, psychedelic rock grubu. Tesadüfen Las Panteras kliplerini gördükten sonra kimmiş bunlar diyerek yaptığım kısa araştırma sonucu Şubat başlarında Let The Festivities Begin! adlı ilk albümlerini çıkarmış olduklarını görerek sevindim. Üstelik albümü dinleyince sadece sörf yaptıkları önyargısı da ortadan kalktı. Los Bitchos surf rock ve neo-psychedelia karması müziklerini latin ve cumbia ile birleştirerek tatlı mı tatlı bir sound yaratmış. Cumbia, 19. yüzyılda Kolombiya ve doğu Panama'da ortaya çıkan dans edilebilir bir folk müzik türü. Zaten albümü dinlerken onları Londralı değil Güney Amerikalı bir grup sanmak gayet mümkün. Bazılarının soyadlarından latin kökenli oldukları söylenebilir. Artık genlerden mi yoksa surf rock ve cumbia dolu bir müzikal birikimden mi bilinmez, müziğin tatlılığı kadar oturmuşluğu, olgunluğu, dolgunluğu da insanı çarpıyor.

Tamamı enstrümantal 11 şarkıdan oluşan Let The Festivities Begin!, bol çığlık, bol ye-ye, feminizmin yükseldiği lirikler gibi beklentileri de ortadan kaldırarak dışarıya verdiği imaja ters köşe yapıyor. Albüm kapağından alınan parti havası birçok şarkıya sinmiş. Cumbia zaten bir dans müziği. Surf rock da pistlere hiç yabancı bir tür değil. Bu ikisinin yan yana gelişlerinden ne bekleniyorsa Los Bitchos'ta mevcut. Hatta bu şarkılarda vokal kullanılsaymış zarar görürlermiş diye düşünmeye bile başladım. Dinlerken Tarantino soundtrackleri, B-Movie temaları, yaz güneşi, loş partiler, ucuz plakların satıldığı reyonlar ve bunun gibi uzayıp giden bir sürü duyguyu, zamanı, mekanı akıllara düşürebilecek 37 dakikalık bir yolculuk. Açılışta dinleyiciyi avlayan The Link Is About To Die, uzaktan bizim orta tempo oyun havalarımızı anımsatan FFS, kitsch videosuyla beraber dinlendiğinde çok keyif veren Las Panteras, cumbia ruhunun en fazla hissedildiği Pista (Fresh Start), Tropico ve Change Of Heart bu güzel albümün parlak anları. Albümün kendisi zaten anlara hapsedilmeyecek kadar parıl parıl parlamakta. Indie camiasının nefis bir grup daha kazanması şerefine albüme baştan bir daha başlıyoruz.

1. The Link Is About to Die

2. I Enjoy It

3. Pista (Fresh Start)

4. FFS

5. Tropico

6. Las Panteras

7. Good to Go!

8. Change of Heart

9. Tripping at a Party

10. Try the Circle!

11. Lindsay Goes to Mykonos

Elefant - The Black Magic Show

2001'de kurulup 2010'da dağılan New York'lu indie rock grubu Elefant'a bir geceyarısı rastlayınca içim biraz burkuldu. Çünkü ikinci albümleri The Black Magic Show ile kısa bir süre de olsa vakit geçirmişliğim olduğunu hatırladım. Üstelik dağılma haberlerini, kendilerine rastladığım o geceyarısı sonrasında "acaba şimdi ne yapıyorlar" araştırmam sonunda öğrendim ki, içimin burkulma sebebi de, kısa bir süre vakit geçirmişliğimin nostaljisiyle birlikte bu dağılma haberi oldu. Aslında The Black Magic Show'u dinlediğimi, fakat nerede, ne zaman dinlediğimi hatırlamıyordum. Hatta albümün bana göre en iyi şarkısı olan ve ilk duyduğum dönemde neredeyse hergün dinlediğim Uh Oh Hello'yu kimin söylediğini sorsalar Elefant adını söyleyemez haldeydim. Tesadüflerin hüzünlü yanlarından biri de böyle iyi gruplara veda etmekmiş meğer.

Bir Amerika'lıya göre fazla latin duran ismiyle Diego García, grubun gitar ve vokalinde olması sebebiyle, bu becerilerinden dolayı lider konumunda olan milyonlarcasından biri. García'nın Arjantin köklerine aldanarak grubun müziğinde herhangi bir etnik unsur aramamak gerekir. Veda niyetine The Black Magic Show'un öncesinde 2003 tarihli Sunlight Makes Me Paranoid'a da kulak vermek istedim. Tonight Let's Dance dışında dikkatimi çeken bir şarkı olmamasınn sebebi yeterince sindirerek dinlememiş olmamdan ötürü olabilir. Ama The Black Magic Show'a rastlayınca onu yeterince sindirdim. Çünkü birtakım sıradanlıklarına rağmen buna değecek bir albüm. Hele bir de dağılmışlar ki, kıymetleri arttı sanki. Bu psikolojiden dolayı mı albümü daha bir sevdim diye düşündüm. Lâkin ilgisi yok pek.

Black Magic Show (Introducing), Sirens (bu şarkıyı yapan bir grup niye dağılır ki sorusunu tekrardan sorduran şarkılardan) ve Lolita adlı üç güzel indie rock, post-punk fişekle açılan albüm, yılların yaşlandıramadığı Uh Oh Hello'nun sanki o biryerlerine The Cure kaçmış büyüsünün yerli yerinde durduğunu görmek buruk biçimde sevindiriciydi. Normal şartlar altında "ticari" diye nitelenen böyle şarkıların karakteristik özelliklerinden biri de, resmin tamamını görmenizi engellemeleridir. Uh Oh Hello işte tam da öyle bir enerjiye sahip. Dünyada birilerinin zaman zaman onu Friday, I'm In Love'ın yerine koyduğuna eminim. Ama resmin tamamına adını andığımız şarkılar yanında It's A Shame ve manidar ismiyle albümü ve dükkânı kapayan Don't Wait'i de eklememiz gerek. İçten içe hissettirdiği indie rock hüznüne rağmen bir veda albümü havası yok doğal olarak, çünkü veda albümü olacağını bilseler işler daha farklı olurdu gibi geliyor. Diego García'nın 2011'in Nisan ayında Laura adlı bir solo albümünü dinleyince, umarım Elefant bu kıytırık akustik albüm yüzünden dağılmamıştır diye düşündüm. Zira bir grubun dağılması, kendi yapabildiği en hüzünlü şarkıdan daha hüzünlü bir durum.

1. Black Magic Show (Introducing)
2. Sirens
3. Lolita
4. The Clown
5. Uh Oh Hello
6. Why
7. Brasil
8. My Apology
9. The Lunatic
10. It's a Shame
11. Don't Wait

The Groovy Nobody - Reflections Of A Lost Year

 
Gün geçmiyor ki adamın biri çıkıp yatak odasında, evinde, bodrumunda, stüdyosunda vs. kendi alet edavatlarıyla bir albüm yapmasın, sonra bir isim uydurup grupmuş imajı yaratmasın. Şimdiki adamımız da Sam Larson adında bir Seattle vatandaşı. Kendisi hakkındaki şimdilik sınırlı bilgilere göre The Groovy Nobody ismiyle 1 Ocak 2022'de çıkardığı albümü Reflections Of A Lost Year'ı yazan ve kaydeden olarak görünüyor. Kendisine yardım eden olmuş mudur, ne çalmıştır, konser tecrübesi var mıdır, bunları "written and recorded by Sam Larson" cümlesini gördükten sonra pek umursamıyorum doğrusu. Ben yapılan müziğe, şarkılara, albüme bakarım. Orada gördüğüm de harikulade. Adeta 70'lerden fırlamış, kozmik seslerle, retro bir sound ile örülmüş, kafası güzel, melankolik bir psychedelic rock ile karşılaştığımda hiç de tek kişilik bir proje olarak düşünmemiştim. Bu karışımı son yıllarda özellikle İskandinav rock gruplarının çok iyi becerdiği düşünüldüğünde The Groovy Nobody'nin İsveç, Norveç, Danimarka menşeli permasız, makyajsız bir grup olduğunu sandım. Oysa Seattle'dan Sam Larson, zaten yaşadığı yerin havasında suyunda bulunan rock ruhunu, yine doğduğu yerin genleriyle bir araya getirip 2022'nin en iyi albümlerinden birini yapmış.

Albümü dinledikten, melankolisine kapılıp gittikten ve kendime geldikten sonra öğrendiğim bu tek kişilik dev kadro hadisesi bana Kevin Parker (Tame Impala) ve Ryan Downie (RYD) örneklerini anımsattı. Onlar da kendi müziklerinin, albümlerinin kurallarını kendileri koymuş, ortaya şahane işler çıkarmışlardı. Stüdyo haline getirdiğin yer neresi ise loş hale getiriyorsun, tütsülerini yakıyorsun, alıyorsun içkini, abur cuburunu, geçiyorsun ekipmanlarının başına, karışan eden yok, sabahlara kadar o şarkı senin, bu şarkı benim kıyak bir yolculuğa çıkıyorsun. Reflections Of A Lost Year dinlerken bunlar gözümde canlandı. Açılıştaki Elevated'ın henüz ilk saniyelerinde içime sızan o retro sound, beni de adeta o stüdyoya veya bodrum katına ışınladı. 70'ler psychedelic rock ile neo-psychedeliasının pop muğlaklığına, kimi zaman İsveçli Dungen zerafetine, eskiler jam gruplarının sakinleştiği anlara ve daha pek çok referansa doyurdu. Elevated bunu tek başına yaptı ve albümdeki diğer arkadaşları ile ilgili de fikirler verdi. Ama hemen arkasından gelen Am I Dead bir anda o saykodelik havayı dağıtıp, basit nakaratıyla şahane bir radyo dostu neo-psychedeliaya dönüşünce gerçekten iyi bir albüme başladığımı anladım. İşte keyifle arkanıza yaslandığınız o anlardan biriydi.

O yaslanmayla birlikte albümde sahne alan Don't Hold Me Back, Perfect World, Everything I See Is Me, Lost In My Head ilk önce birbirinden ayırt edilmesi zor psychedelic rock şarkılar gibi görünseler de, Sam Larson dostumuzun kafasının güzelliğine ve aynı zamanda müzikal özenine istinaden zamanla kendi kimliklerini çıkarıp gösterebilecek olgunluktalar. Swift Descent başladıktan birkaç saniye sonra bir Türkçe vokal girse, biri de çıkıp bu şarkı 70'lerden kalma bir pop 45'liği dese yadırgamayız sanırım. Belki catchy bir nakaratı, hatta hiç nakaratı olmamasından şüphelenebiliriz. Yine yukarıda isimlerini saydığımız kafası güzel dörtlü gruba dahil edebileceğimiz Broken Machine'in sonlarına doğru saksafon bile duyuyoruz. Kapanıştaki Give It Time, böyle güzel bir albümün finali de ancak böyle olur dercesine karizmatik, gizemli, özgür ve asil. Böylece Elevated ile başlayıp Give It Time ile biten 5. The Groovy Nobody albümü Reflections Of A Lost Year, pandeminin de etkisiyle bu tarz çalışmaların sıklaşmaya başladığı döneme damgasını vuran albümlerden biri olduğunu her dinleyişte daha güçlü şekilde hissettiriyor. Gerçi dört şarkılık 2020 tarihli Self Isolated da karantinaya denk gelmişti. Tıpku önceki işleri gibi hiç beğenmediğim o albümdense, kayıp bir yılın yansımalarını kendi açısından harikulade bir atmosfer dahilinde ifade eden Reflections Of A Lost Year'ı ciddiye alalım.

1. Elevated

2. Am I Dead

3. Don't Hold Me Back

4. Perfect World

5. Swift Descent

6. Everything I See Is Me

7. Lost in My Head

8. Broken Machine

9. Give It Time

Issız Ada Radyosu Arşivi (Ocak 2022)

Dance With the Dead - Driven to Madness

Yıl: 2022 ABD

Tür: Synthwave, Pop Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "I'm Your Passenger"

Necrophagous - In Chaos Ascend

Yıl: 2022 İsveç

Tür: Death Metal

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "At Dawn Thee Immolete"

Mor ve Ötesi - Sirenler

Yıl: 2022 Türkiye

Tür: Pop Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Adamın Dibi"

The Weeknd - Dawn FM

Yıl: 2022 Kanada

Tür: Synthpop, Dance-Pop, R&B

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Gasoline"

Green Lung - Black Harvest

Yıl: 2021 İngiltere

Tür: Stoner Rock, Stoner Metal

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Old Gods"

Christin Nichols - I'm Fine

Yıl: 2022 Almanya

Tür: Indie Pop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Take a Risk"

Moist - End of the Ocean

Yıl: 2022 Kanada

Tür: Alternative Rock, Post-Grunge

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Put the Devil on It"

Dirtwire - Embers

Yıl: 2022 ABD

Tür: World, Chillout, Alternative Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Green Eyes"

Mutha Trucka - Mutha Trucka

Yıl: 2021 ABD

Tür: Stoner Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Athena"

Derby Motoreta's Burrito Kachimba - Derby Motoreta's Burrito Kachimba

Yıl: 2019 İspanya

Tür: Heavy Psych, Psychedelic Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "The New Gizz"

Yard Act - The Overload

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Post-Punk

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Overload"

Calibro 35 - Blanca (Colonna Sonora Originale)

Yıl: 2022 İtalya

Tür: Funk, Jazz, Soul

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Villapizzone"

Cats on Trees - Alie

Yıl: 2022 Fransa

Tür: Indie Pop

"F" Rate: 4/10

I.A.R. tavsiyesi: "Took Took"

Imarhan - Aboogi

Yıl: 2022 Cezayir

Tür: Tishoumaren, Folk Rock, World

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Assossam"

Highasakite - Mother

Yıl: 2022 Norveç

Tür: Indie Pop, Art Pop, Electropop

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Love Him Anyway"

Quinn Decker - Everything All At Once

Yıl: 2022 ABD

Tür: Psychedelic Rock, Psychedelic Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Method Acting"

The Soundcarriers - Wilds

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Indie Rock, Psychedelic Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Waves"

The Krontjong Devils - Music From the Stars, Vol. 1

Yıl: 2022 Hollanda

Tür: Surf Rock, Cover

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Take On Me"

Union of Knives - Violence & Birdsong

Yıl: 2006 İngiltere

Tür: Indietronica, Electronica

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Go Back to School"

Summer of Soul (...Or, When the Revolution Could Not Be Televised) OST

Yıl: 2022 ABD

Tür: Soul, R&B, Blues

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: B.B. King - "Why I Sing the Blues"