Amerikan singer/songwriter camiasının kendi halinde ve saygı duyulan isimlerinden Duncan Sheik, 1996 yılında kendi adıyla çıkardığı ilk albümüyle başladığı albüm kariyerindeki yedinci durağına ermiş bulunmakta. Bu durağa gelinceye kadar "saygın" sıfatını hak edecek ne yapmış derseniz, bu noktada topu çeşitli sosyal medya kaynaklarında kendisiyle ilgili yapılmış yorumlara muz orta şeklinde gönderirim. Ama kendisinin adını ilk duymuş olan 100 kişiden 90'ından, 90'larda Barely Breathing ile topu 90'a asmış bir adam olduğunu duymanız kuvvetle muhtemel. Sonraları nereden, hangi albümden çıktığını bilmediğim Depeche Mode coverı Blasphemous Rumours ile de önce birtakım hücrelerime, sonra da telefon melodilerime nüfuz etmişliği vardır. İşte o Duncan Sheik, kariyerindeki yedinci albüm durağı olan Covers 80's'de, adından herşeyin anlaşılacağı üzere bir 80'ler nostaljisi estirmeye çalışıyor.
Duncan Sheik, albüm duraklarından başka, aralarında Teaching Mrs. Tingle, Boys and Girls, What A Girl Wants gibi gudubet filmlerin de bulunduğu soundtrack derlemelerine şarkı vermiş, Legacy: A Tribute To Fleetwood Mac's Rumours albümünde Songbird'ü seslendirmiş, 80'lerin en tatlı isimlerinden Howard Jones'un 2001 tarihli Perform.00 albümüne konuk olmuş. Derken 2010'da yine Covers 80's adıyla 5 şarkılık bir EP yayınlamış. Baktı ki cover tutkusu bir EP ile geçiştirilecek gibi değil, olayı daha da genişletmeye karar vermesiyle 12 şarkılık Covers 80's LP'si ortaya çıkmış. Stripped, Hold Me Now, What Is Love, Shout, Life’s What You Make Of It gibi 80'lere marş olmuş bazı şarkıları folk formatında yeniden yorumlamanın gerekliliği veya gereksizliği ne yazık ki burada gereksizlik olarak görünmüş bana göre. Hani bir Duncan Sheik unplugged konserinde seyirciyi tavlamak adına güzel hareketler olsalar da, bu eşsiz şarkıların Duncan Sheikçeşi pek hoşuma gitmedi açıkçası. Orijinallerini dinleme iştahımı kabartmasını da buna yormak gerek sanırım.
Öte yandan şöyle de bir durum var: Orijinallerini hiç duymadığım So Alive, Stay ve The Ghost In You'yu beğendim. Şimdi şayet 80'lerde arabesk meyhanelerden, rüküş tavernalardan ve neon ışıklı salaş diskolardan çıkmayan bir adam olsaydım, hayatımda Stripped, What Is Love, Shout falan hiç duymamış biçimde şu Duncan Sheik yorumlarından haz alabilirdim belki. (Neticede ne kadar popüler de olsalar, o yıllarda bir Careless Whisper, bir Nikâh Masası gibi hergün duyacağınız şeyler değiller!) Cover hadisesinin de böyle çok dallı budaklı düşündürdükleri var. Covers 80's kötü bir albüm değil. Fakat belli bir döneme ait cover albüm için seçilecek şarkıları çok iddialı olanlardan oluşturuyorsan kendi çapında iddialı farklılıklar getireceksin. Ya da bırakacaksın çok iddialı olanları, seni etkilemiş olan kasetteki A3, B4 bir şarkıyı yeniden çalıp söyleyeceksin ki, 80'lerde çocuk, genç, yetişkin olan birisi elin 2011'inde "ya evet, bir de bu vardı" veya "ben bunu nasıl ıskalamışım" desin. Bu bence orijinal yorumlanmış lezzetli bir cover kadar orijinal bir fikirdir benim gözümde.
1. Stripped (Depeche Mode)
2. Hold Me Now (Thompson Twins)
3. Love Vigilantes (New Order)
4. Kyoto Song (The Cure)
5. What Is Love (Howard Jones)
6. So Alive (Love & Rockets)
7. Shout (Tears For Fears)
8. Gentlemen Take Polaroids (Japan)
9. Life’s What You Make Of It (Talk Talk)
10. William It Was Really Nothing (The Smiths)
11. Stay (The Blue Nile)
12. The Ghost In You (The Psychedelic Furs)
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder