Fransız tiyatro oyuncusu Valérie Renay ve Alman prodüktör Sebastian Lee Philipp'in 2004'te Londra'da kurduğu, ama köken ve karakter olarak Berlin'e bağlı Noblesse Oblige, toplamda dört albüm yapmış bir synth pop oluşumu. Bunlardan en sonuncusu olan Affair Of The Heart'ın açılış şarkısı Mata Hari dönmeye başladığında daha birinci dakikadan iyi bir grupla karşı karşıya olduğum fikri oluştu. Her ne kadar sağlam bir kapanış olarak görmesem de Voices In My Head'in bitimiyle 2013'ün en iyi pop albümlerinden biriyle müşerref olduğum kesinleşti. O gazla grubun öncesine bakayım dedikten sonra orada birbirinden sıkıcı üç albüm görünce şaşırdım. Daha sonra mesele anlaşıldı. Grubun öncesine bakanlardan ve onlarda gelecek görenlerden biri olan IAMX insan Chris Corner, önce ikiliyi Volatile Times turunun Avrupa ayağına davet etmiş, ardından Affair Of The Heart'ı Berlin yakınlarındaki stüdyosunda kaydetmiş. Hızını alamayıp bir de ilk single Runaway'in klibini yönetmiş.
Chris Corner gibi kaliteli bir adamın katkılarından nasibini aldığı belli olan Affair Of The Heart, I. Dünya Savaşı sırasında bir egzotik dansçı olan, aynı zamanda Alman casusu olarak suçlanan famme fatale Mata Hari'nin hikayesini anlatan Mata Hari'nin aynı ölçüde gizemli, egzotik ve sinematik atmosferiyle başlıyor. Bitmesini istemediğim bu atmosferden çıkıp bu defa ilk single Runaway'in biraz nostaljik, biraz güncel synth pop yörüngesine çekiliyoruz. Philipp'in vokale iştirakiyle inceden Depeche Mode'un ilk zamanlarıyla Hurts arasında salıncak kurmuş bir yanı da var Runaway'in... Derken Burn ortaya çıkıyor ve üçte üç yapıyor. Burn, grubun Berlin, synth pop, Depeche Mode gibi anahtar kelimelerden türeyen sounduna ufak ayarlar çekmek suretiyle bir artı daha koyuyor. Renay ve Philipp'in uzaktan 60'lı yılların düetlerini anımsatan dingin electropop bestesi Chasing Shadows ile gole doymuyor grup.
Break Your Heart, Valérie Renay'in anadili Fransızca'ya döndüğü Vagabonde, bir chill out harikası In The Heat Of The Night, şayet "Gotik Disko" diye birşey varsa (ki var!) en iyi örneklerinden sayılabilecek parçalar. Finale doğru sekiz buçuk dakikalık karanlık, hadi olmadı loş bir Hotel California coverı var ki, Eagles bunu duyduysa ne düşündü çok merak ediyorum. Ben duyduğumda klasikleşmiş bir şarkıyı yeniden keşfetmenin binlerce farklı yolu olduğunu düşündüm. Aynı zamanda kendi türünde bir sürü çer çöp üreten grup arasından sıyrılan Noblesse Oblige gibilerin ellerinde bu klasiklerin nasıl zamansız olduklarına tekrardan şahitlik ettiğimizi düşündüm. Keşke final Hotel California ile olsaymış diye de düşündüm. Yine de Voices In My Head adında bir başka chill out final, grubun karizmasına son dakika lekesi sürmemiş. Zaten oraya gelene kadar türlü synth numaralarla, pop olgunluklarla, gotik ışık / gölge hamleleriyle, teslimiyeti bir tuzak gibi görüp mesafesini koruyan tavrıyla yapacağını yapmış olan grup, finaline bir çocuk şarkısı coverlasa bile kendi zirvesinden uzaklaşmazdı. Chris Corner ikilideki geleceği ince görmüş, hamlesini yapmış. Öyle ki Affair Of The Heart, kanımca son iki IAMX albümü Volatile Times ve The Unified Field'dan bile iyi olmuş.
1. Mata Hari
2. Runaway
3. Burn
4. Chasing Shadows
5. Break Your Heart
6. Vagabonde
7. The Seventh Wave
8. In the Heat of the Night
9. Hotel California
10. Voices in My Head
.jpg)
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder