Issız Ada Radyosu Arşivi (Temmuz 2025)

Galinha Di Angola - Rotas Sator

Yıl: 2025 Brezilya

Tür: Blues Rock, Garage Rock, World

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Serverlindo"

The Saint OST

Yıl: 1997 ABD

Tür: Electronic, Trip Hop, Big Beat

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: Orbital - "The Saint Theme"

M83 - A Necessary Escape

Yıl: 2025 Fransa

Tür: Ambient, Post-Rock, Dream Pop, Soundtrack

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Strike Machine"

Yashlik - Yashlik

Yıl: 1978 Kazakistan

Tür: Psychedelic Rock, Folk, Funk, World

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Alti Kaptar"

Joe Bonamassa - Breakthrough

Yıl: 2025 ABD

Tür: Blues Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Shake This Ground"

Lord Huron - The Cosmic Selector Vol. 1

Yıl: 2025 ABD

Tür: Indie Folk, Indie Rock, Americana

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Who Laughs Last (feat. Kristen Stewart)"

Lowswimmer - Glasshouse 1

Yıl: 2022 İngiltere

Tür: Indie Folk, Dream Pop

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Greenlit (feat. Novo Amor)

Lowswimmer - Glasshouse 2

Yıl: 2022 İngilizce

Tür: Indie Folk, Dream Pop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Call Sign"

Turnstile - Never Enough

Yıl: 2025 ABD

Tür: Alternative Rock, Punk, New Wave

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Look Out for Me"

VA - Going Out of My Head: Adventures on the Indie Dancefloor 1995-1999

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Big Beat, Britpop

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: Cornershop - "Brimful of Asha (Norman Cook Remix)"

Bonham - Mad Hatter

Yıl: 1992 İngiltere

Tür: Hard Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Storrm"

La Chiva Gantia - Ego

Yıl: 2025 Belçika

Tür: Electro Cumbia, Rock, World

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Mugre"

Fusion Funk Foundation - When You Feel This Funk

Yıl: 2025 İtalya

Tür: Funk

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "In the Morning"

Madalitso Band - Ma Gitala

Yıl: 2025 Malawi

Tür: Folk, African, World

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Princess Wanga"

The Other Timelines - Heathen's Hymnal

Yıl: 2025 Kanada

Tür: Surf Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Musique Malefique"

Юля Юріна [Yulia Yurana] - Краля

Yıl: 2025 Ukrayna

Tür: Ukranian Folk Music, Synthpop, World

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Русалочки"

WITCH - SOGOLO

Yıl: 2025 Zambia

Tür: Zamrock, Psychedelic Rock, Funk

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Kamusale"

Emperor Niño - Sedimentary Blues

Yıl: 2025 Singapur

Tür: Psychedelic Rock, Blues Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Pagan Princess"

De'Wayne - june

Yıl: 2025 ABD

Tür: Pop Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "sundays"

Ozzy Osbourne - The Essential Ozzy Osboune

Yıl: 2003 İngiltere

Tür: Heavy Metal, Hard Rock, Compilation

"F" Rate: 9/10

I.A.R. tavsiyesi: "Paranoid (Live With Randy Rhoads)"

Velvet Moon - Endless War In The Summer

 
Sandra Bjurman (vokal), Stefan Örn (prodüksyon) şeklinde iki İsveçliden oluşan Velvet Moon, tahmin edilebileceği üzere Sandra Bjurman'ın vokalleri, Stefan Örn'ün de geri kalan her şeyi üstlendiği tatlı bir indie pop grubu. İyi bir indie pop grubu olmanın ön şartlarından biri sayılabilecek tatlı olma mevzusunu en çok da nostalji gücüyle halleden ikili, nostalji kelimesinin ön şartlarından biri olan 80'ler popuna göz kırpmış. Hatta bazen göz kırpmaktan fazlasını bile yapmış. Albüm su gibi akıp gidince Velvet Moon kimdir nedir diye bakınca Endless War In The Summer'ın 4. albümleri olduğunu gördüm. Sıcağı sıcağına onları da dinlemek istedim. İlk iki albüm mıymıy akustik folk şarkılarıyla o kadar sıkıcıydı ki, 3. albüm Catch the Wave'e hiç elim gitmedi. Adet yerini bulsun diye ona da baktım. Orada da adece 1-2 şarkı bu son albümün pop tadının habercisi gibi göündü. Endless War In The Summer ile indie pop'a dümen kırmaları çok isabetli olmuş. İyi yazıldıkları sürece akustik folk şarkılarıyla bir problemim yok. Ama geç de olsa o tekdüzelikten çıkmaları hem mütevazi, hem nostaljik pop yönlerinin daha kuvvetli olduğunu göstermiş.

Açılış şarkısı This Time (It's Forever), hemen o nostaljik patikaya sokuyor insanı. Şarkı 80'ler ve 90'lar arası bir araftan sesleniyor sanki. O patkada yürürken karşımıza A Love Song, Endless War In The Summer, The Hour Of King Kong, Daylight, Garden gibi başka güzellikler çıkıyor. Kiminde 80'ler, kiminde 90'lar bir gıdım baskın geliyor. Aslında belli bir şablon var. O yılların binlerce karakteristik özelliğinden sadece birkaçı alınıp şarkılara zerk edilmiş. Bunu çok kötü uygulayanlar da var. Ama Velvet Moon onlardan biri değil kesinlikle. Woundland ve Surrender gibi iki modern pop şarkısı bu patikanın dışında seyrettikleri için biraz gölgede kalmışlar. Rahatsızlık vermiyorlar belki ama neden diğer altı şarkı gibi o basit ve içli şablonun dışına çıkmışlar ki diye de sitem ettiriyorlar. Bazı anlar çok sevdiğim Amerikalı Pure Bathing Culture ikilisini aklıma getirdiler. Onların o incelikli nostaljik sophisti-pop ve chillwave dokularına belki ilerleyen yıllarda kavuşurlar. Velvet Moon için 4. albümde kendilerini bulmuşlar dedik ya, işte gidikleri bu yolda daha çok keşfedilecek patikalar var.

1. This Time (It's Forever)

2. Woundland

3. The Hour of King Kong

4. Endless War in the Summer

5. A Love Song

6. Garden

7. Daylight

8. Surrender

Lowswimmer - Godspeed, Fantasy

 
2017'nin en iyi albümlerinden biri İngiliz ikili Novo Amor ve Ed Tullett'a ait Heiress albümüydü. Yer yer post-rock'a kayan sakin, dingin, yürek yakan, kalp kıran olağanüstü şarkılarla bezeli bir folk, pop, indietronica çeşnisiydi. Heiress'i yine bu sayfalarda anlata anlata bitirememiş olsam da, anlatarak değil yaşayarak tadı çıkarılacak bir güzellikti. Sadece Heiress için bir araya gelen Amor ve Tullett için de unutulmaz bir anı olsa gerek. Heiress sonrası ayrılan ikiliden Novo Amor solo olarak 4 albüm yaptı, yapmaya da devam ediyor. Ed Tullett'in ise öncesinde 2 solo albümü vardı. Heiress'in ardından adını Lowswimmer olarak değiştirerek Heiress soundunu sürdürdüğü an itibariyle 6 albüm daha yaptı. Bu isim değişikliği nedeniyle 2024'e kadar yaptığı tüm albümleri pas geçtiğimi, ancak 2024'te yaptığı Interpretations'ı duyunca fark ettim. Ben bu sesi, bu dokunaklılığı, bu ipeksiliği bir yerden hatırlıyorum dedim. Interpretations'ı duymak istememin sebebi de bir cover albüm olmasıydı.

İsmini değiştirmiş olsa da müzikal kimliği yerinde duran Tullett bir albüm yapacak, üstelik bu bir cover albüm olacak. Havada kapmış olsam, When You're Gone, I'm with You, Find the River gibi çok iyi yeniden yorumlamalar duymuş olsam da albüm geneli pek tatminkar olmadı benim için. Yine de Interpretations'ın üzerinden daha bir yıl bile geçmemişken yeni bir albümle gelmek, söz konusu Tullett ise hiç rahatsız edici değil. Altı ayda bir albüm yapsın razıyız. Kendisinden sadece Heiress ve Interpretations'ı dinlediğim ve onların melankolik, hüzünlü, ambient/folk/slowcore/dream pop atmosferine aşina olduğum için Godspeed, Fantasy az da olsa ilginç geldi. Gerçi Easydoes, Pleasures, kapanışta yer alan, kapanış görevini de çok iyi yapan Sojourn gibi şarkılar o atmosferi koruyorlar. İlginç gelen kısım Sleeper (Hit), Off-Centre, IRL, Oh Completely gibi bu atmosferi ritmik indie pop, hatta art pop ile gayet kıvamında pişirip servis eden çok iyi şarkılar olması. Özellikle Oh, Completely ile bu aralar biraz fazla flörtleşiyor gibiyiz. Godspeed, Fantasy sayesinde Ed Tullett'ın Heiress sonrası albümlerine dönme ihtiyacı hissettim. Onunla ilgili kaçırdığım bir şeyler olmasını istemiyorum çünkü.

1. Off-Centre

2. Pleasures

3. Sleeper (Hit)

4. IRL

5. Godspeed

6. Easydoes

7. Open Season

8. Oh, Completely

9. I'm Spirals

10. Nosebleeds

11. Sojourn

Darling West - Woods

 
Sadece kapağına bakarak o kadar çok kaset ve CD satın aldım, o kadar çok albüm indirdim ya da malum platforrmlardan dinledim ki, mest eden de oldu, "bu muhteşem kapağa bu şarkıları mı reva gördünüz alçaklar" dediğim de. Tabii ki iyi kapak bir albüm kriteri değildir. Ama kapak iyi olsa fena mı olur? Yıllarca dinlenecek, nesilden nesile geçecek ve hep o kapakla anılacak. Bazı ikonik albümlerin kapakları da zaman içinde ikonikleşmiştir. Kimi çocukluk fotoğrafını yapıştırır, kimi beynini havaya uçurmuş grup arkadaşının fotoğrafını çekip onu koyar, kimi Andy Warhol tasarımı bir muzdan ibarettir. Pink Floyd dediğin zaman benim kafamda direkt canlanan resim Dark Side Of The Moon'un efsane kapağıdır örneğin. Unknown Pleasures (Joy Division), Rumours (Fleetwood Mac), Horses (Patti Smith), Thriller (Michael Jackson) diye uzar gider bu ikoniklik. Albümlerden bağımsız, aralarında Never Mind The Bollocks gibi yavan ve özelliksiz, London Calling gibi başyapıtlar vardır. Hikayesi olanlar, olmayanlar, hatta kapak yapmayı hiç dert edinmeyenler bile mevcut. Kapak mevzu çok ama çok katmanlı bir mevzu. Üstüne kitap yazılır. Keşke yazılsa. Belki de yazılmıştır. Bir bakmak lazım. Sadece kapağına bakarak aldığım, dinlediğim, indirdiğim albümler içinden o kadar güçlü şeyler çıktı ki, onlara minnettarım.

Bu yazıya neden böyle girdik? Tabii ki kapağı çok güzel bir albüm sebebiyle. Sırf kapağı güzel diye dinlediğim, "kesin severim ben bunu" dediğim Oslo/Norveçli grup Darling West'in Woods albümünü gerçekten sevdim. Darling West şimdiye dek 6 albüm yapmış. Woods ise yedinci. Çok özel bir durum yok. Gayet sade, minimal, akustik, pastoral, loş, ahşap bir alt-country, folk, americana albümü. Tor Egil Kreken (vokal, banjo, bas) ve Mari Sandvær Kreken (vokal, gitar, mandolin, harmonika) ikilisinin liderlik ettiği grup, söylenene göre Woods ile köklerine geri dönmüş. Bu dinlediğim ilk albümleri olduğu için Oslolu bu insanların köklerinin Amerikan folk, country, americana olması üzerine yorum yapamayacağım. Yoğun albüm ve turne yorgunluğu sebebiyle huzur ve sakinlik arayan grup, çareyi doğaya dönmekte bulduğu için kökleri orada aramak gerekiyor sanırım. Zaten albüme Woods ismi verilmesi de buradan geliyor. Albümü bu konsept dahilinde dinlediğimizde o huzur, naiflik, hüzün yerini çok güzel buluyor.

İsimleri iki çizgi arasında gösterilen huzur dolu 4 adet kısa ambient/akustik geçişi saymazsak 6 şarkıya sahip Woods, adının ve adının çağrıştırdığı her türlü pastoral sakinliğin etkilerini sonuna kadar üzerinde taşıyan iyi bir albüm. Şarkılardan özellikle In The Woods, Faster ve Oh Maria şimdilik biraz daha ateş başındaki orman serinliğinde üzerimize aldığımız hırka sıcaklığında geldi. Davulcu Thomas Gallatin ve gitarist Christer Slaaen bu albümde çok fazla çalmasalar da, şarkı yazma, düzenleme ve prodüksiyonda bir şekilde yer almışlar. Böylece tıpkı albüm kapağında olduğu gibi Krekenlerin baş başa oturup konuştukları -muhtemelen- ağaçlar içindeki evin loş odasındaki küçük kanepedeki o huzura vakıf oluyoruz. Bu ufak kanepede belki günün kritiğini yapıyor, yorgunluğunu atmak için küçük cümlelerle küçük hasretler gideriyorlar. Belki birbirlerine açılıyor ya da tanışmadan evvel birbirlerini nasıl fark ettiklerinin, nelerinden hoşlandıklarının küçük ama sadece ikisi için çok kıymetli detaylarını paylaşıyorlar. Başkaları için önemsiz görünen minik bir mimiğin, saniyelik bir bakışın, kalabalıkta bir an kulağa çarpan sesindeki güzelliğin o an kendilerine neler hissettirdiğinin itiraflarını sıralıyorlar. İşte albüm kapakları bazen bu işe yarıyor.

1. Faster

2. Oh Maria

3. - Season -

4. Off to the Woods

5. - Woods -

6. In the Woods

7. Time Is the Healer

8. - Time -

9. Our Little World

10. - Silence -

Issız Ada Radyosu Arşivi (Haziran 2025)

Sally Shapiro - Ready to Live a Lie

Yıl: 2025 İsveç

Tür: Synthpop, Synthwave, Dance-Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Did You Call Tonight"

Frankie and The Witch Fingers - Trash Classic

Yıl: 2025 ABD

Tür: Garage Rock, Punk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Out of the Flesh"

Oasis - Time Flies... 1994-2009

Yıl: 2010 İngiltere

Tür: Britpop, Alternative Rock

"F" Rate: 9/10

I.A.R. tavsiyesi: "D'You Know What I Mean?"

The Sherlocks - Everything Must Make Sense!

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Indie Rock, Britpop, Pop Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Bones"

Jimmy Barnes - Defiant

Yıl: 2025 Avustralya

Tür: Pop Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Defiant"

The Knocks & Dragonette - Revelation

Yıl: 2025 ABD/Kanada

Tür: Dance-Pop, Synthpop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Let My Love Open the Door"

Goblyns - Three Sisters

Yıl: 2025 Almanya

Tür: Neo-Psychedelia, Psychedelic Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Three Sisters"

The Young Gods - Appear Disappear

Yıl: 2025 İsviçre

Tür: Industrial Rock, Alternative Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Blue Me Away"

Vervex - Olympic

Yıl: 2025 ABD

Tür: Indie Pop, Synthpop, Chillwave

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Clock In (feat. Kendall Lujan)

S H I R A N & Bakal - Electro Baghdad

Yıl: 2025 İsrail/Yemen

Tür: Synthpop, Electropop, World

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Ah Ya Layla Yumma"

Masked - Bloody Sweetheart

Yıl: 2025 Arjantin

Tür: Darksynth, Synthwave

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Dress to Kill"

Trance Bill - Unleashed

Yıl: 2025 Endonezya

Tür: Garage Rock, Surf Rock, Punk

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Psychofuzzorchestra"

VA - F1 The Album

Yıl: 2025 ABD

Tür: Pop, Hip-Hop, Soundtrack

"F" Rate: 3/10

I.A.R. tavsiyesi: Ed Sheeran - "Drive"

Calibro 35 - Exploration

Yıl: 2025 İtalya

Tür: Jazz-Funk, Neo-Psychedelia

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Mission Impossible"

HAIM - I Quit

Yıl: 2025 ABD

Tür: Pop Rock, Indie Rock

 "F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Now It's Time"

Shake Some Action! - Top Gear

Yıl: 2025 ABD

Tür: Pop Rock, Power Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "I Want You"

Nxdia - I Promise No One's Watching

Yıl: 2025 Mısır/İngiltere

Tür: Alt-Pop, Pop Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Boo, Nevermind"

Rod Stewart - Ultimate Hits

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Rock, Pop Rock, Soul

"F" Rate: 9/10

I.A.R. tavsiyesi: Have I Told You Lately"

Tan Cologne - Unknown Beyond

Yıl: 2025 ABD

Tür: Dream Pop

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Angels"

Ouzo Bazooka - Kapaim

Yıl: 2025 İsrail

Tür: Psychedelic Rock, Neo-Psychedelia

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Home"

The Cult - Ceremony

 

1989'daki başyapıt Sonic Temple'dan sonra beşinci The Cult albümünün nasıl olacağı 90'lara girerken rock dünyasının en merak ettiği konulardan biriydi. Çıta o kadar yükselmişti ki, yeni albümde ticari ve eleştirel başarının düşeceğine yönelik inanç oluşmaya başlamıştı. Bu pozisyonda kalan albüm, film, kitap vb. eserlerin genel kaderi budur zaten. "Yani daha ne kadar iyi olabilir?" Ceremony donemi çok çalkantılıydı. Bas gitarist Jamie Stewart gruptan ayrılmıştı. Vokalist Ian Astbury ve gitarist Billy Duffy'nin arası limoniydi. Öyle ki, ikili çok nadir stüdyoda bir araya geliyor, kendi bölümlerini farklı zamanlarda ayrı ayrı kaydediyorlardı. Bunlar yetmezmiş gibi albüm kapağında fotoğrafı bulunan kızılderili çocuğun ebeveynleri tarafından Werner Bros Records'a 61 milyon dolarlık tazminat davası açıldı. Dava iki defa sonuçsuz kaldı. Tüm bu olumsuzluklara rağmen bence en iyi ikinci The Cult albümü kesinlikle Ceremony'dir. Onunla da çok anım var. Kızılderililere hayran olmamın, albümün de Amerikan yerlileri konseptine sahip olmasının etkisi pek yok aslında. Bunlar olmasaydı da Ceremony alev alev yanan şahane bir albüm. Söz konusu sıkıntılı dönemi kazasız ve kaliteli biçimde atlatmalarının sonucu 11 adet güçlü hard rock şarkısı daha kazandırdılar. Astbury - Duffy ortak bestesi bu şarkılar, zaman zaman blues kökenli hard rock olmanın ötesine geçip, sert tavrı nedeniyle grunge arefesinde grunge ayak seslerini bile duyabildiğimiz tutkuya sahipler.

Sonic Temple'da yapımcı koltuğunda tartışmalı da olsa özellikle 80'lerde bir sürü rock klasiğine emek vermiş Bob Rock oturuyordu. Ceremony'de ise yine bir sürü tanınmış isimle çalışan Richie Zito oturuyor. Bu değişimin tam olarak nasıl bir fark yarattığını ancak profesyoneller analiz edebilir. Biz şarkılar iyi mi kötü mü ona bakarız. Yalnız dikkat çeken unsurlardan biri şarkıların normalden biraz daha uzun olması. Ama o uzunluk da klasik The Cult bileşenleri yerinde durduğu için sıkıntı yaratmıyor. Astbury, Duffy ve davulcu Mickey Curry yine çok formdalar. Öncelikli olarak davulcu olmak üzere multi-enstrümantalist, stüdyo müzisyeni, yapımcı Charles Drayton ise Jamie Stewart'tan boşalan bas gitar mevkisini tecrübesiyle doldurup devleşiyor. Drayton'ın stüdyoda veya konserlerde düşüp kalktığı isimler arasında The Rolling Stones, Paul Simon, Neil Young, Miles Davis, Herbie Hancock, Johnny Cash, Chaka Khan, Mariah Carey, Seal, Bob Dylan, Iggy Pop, Courtney Love gibi çok acayip isimler olduğunu söylersek kendisinin önemi daha da anlaşılır. Artık kayıtları ayrı ayrı mı, beraber mi, nasıl yapmış olurlarsa olsunlar ortada kanlı canlı, arzulu, tutkulu, disiplinli rock şarkıları mevcut. Albümden Wild Hearted Son ve Heart Of Soul single olarak çıkmış ve Sonic Temple ruhunun devam ettiğini ilan etmişlerdi. Ama albümü bitirince de neredeyse her şarkının birer single olabileceği bu ruha tekrar aşık olduğumu fark etmiştim.

The Cult'ın blues kökenli hard rock reçetesine eser miktarda dahil ettiği funk dengesine hep hayran olmuşumdur. Bu albümde de açılış ve isim şarkısı olan, daha ilk elden çıtayı tepeye diken şahane Ceremony, yılan gibi kıvrım kıvrım Earth Mofo, kapanışı yapan ve Billy Duffy'nin gitarıyla Ian Astbury vokalinin adeta düet yaptığı Wonderland bu dengeye üç örnek. Destansı bir White, grubun hüzün ve coşkuyu tek bedende buluşturma ustalığının örneklerinden olan bir Sweet Salvation, Tom Petty and The Heartbreakers'ın klavyecisi Benmont Tench'in piyano çaldığı bir If, albümün diğer kaliteli anlarını oluşturmakta. Tench Usta aynı zamanda Ceremony, Heart Of Soul ve Sweet Salvation'da org çalmakta. Ayrıca Indian adında davulsuz, akustik, içli bir beste var ki, Amerikan yerlileri konseptini güçlendiren, albümün geniş yelpazesinin altını bir kez daha çizen çok iyi bir şarkı. Yetmediyse şarkıdaki Suzie Katayama'nın çaldığı çelloyu, Perulu caz davulu ve perküsyon ustası Alex Acuña'nın dokunuşunu da ekleyelim. Yani karşımızda öyle alelade bir hard rock albümü durmuyor bunu bilelim.

Bu da mı yetmedi? O zaman Ian Astbury'nin liriklerindeki bir iki ufak referanstan da söz edelim. White'ın sözlerinde Polonya doğumlu Amerikalı yazar, şair, gazeteci Lawrence Lipton'ın 1959 yılında yazdığı The Holy Barbarians romanından bir alıntı bulunuyor. Holy Barbarians aynı zamanda Astbury'nin 96'da kurup 97'de dağıttığı, Cream isminde tek bir albümü bulunan yan grubunun adı. Heart Of Soul'un girişinde yer alan "Down and out in London, Los Angeles, and Paris too" sözleri, George Orwell'in 1933 tarihli romanı Down and Out in Paris and London'a gönderme yapıyor. Los Angeles eklentisi ise İngiliz grubun o sırada bulunduğu ve muhtemelen vatan hasretinden kaynaklı bir referans. En önemlisi, Ceremony genel yapı itibariyle Amerikan yerlileri temasından hareketle küresel ısınmaya, çevre bilincine, doğanın kudretine, en büyük çevreciler olarak kabul edilen yerli kültürüne yazılmış katmanlı bir mektup. Ceremony, bütün bir albüm olarak sevdiğim son The Cult albümü olması nedeniyle bana bir veda albümü gibi gelmiştir. Çünkü sonrasında gelen 6 albümü hiçbir zaman Sonic Temple ve Ceremony gibi sevemedim.Ceremony bence bir Sonic Temple değil. Ama bir Ceremony!

1. Ceremony

2. Wild Hearted Son

3. Earth Mofo

4. White

5. If

6. Full Tilt

7. Heart of Soul

8. Bangkok Rain

9. Indian

10. Sweet Salvation

11. Wonderland

The Raveonettes - Pe'ahi II

 
Danimarkalı ikili Sune Rose Wagner ve Sharin Foo'dan oluşan The Raveonettes'un 10. stüdyo albümü Pe'ahi II, uzun süren The Raveonettes hasretimi dindirdi. Neyse abartmayalım. Öyle bir hasret olmadı. Ama gerçekten bu sayfalarda içimi döktüğüm 2012 tarihli Observator albümü öncesi ve sonrası gruptan istediğim verimi alamamış, Observator'ın en iyi The Raveonettes albümü olduğunu bağırmıştım. Pe'ahi II ile de en iyi ikinci albümleri geldi diyebiliyorum. Aslında albüm kapağını ve adını görünce gözüm bir yerden ısırdı. O ısırık küçük bir araştırmaya dönüştü ve 2014 tarihli Pe'ahi'nin devamı olduğu anlaşıldı. 2014'te kaldığı için hafıza tezelemek gerekti tabii. Zamanında 3.5/5 verdiğimi ve bu notu hak ettiğini düşündüğüm Pe'ahi gayet iyi bir albüm. Ama Pe'ahi II, özellikle ikinci dinleyişten sonra 4/5 ettiğini düşündüğüm bir devam. Grubun neden 11 yıl sonra bu albüm üzerinden bir devam tasarladığını tam olarak bilmiyorum, röportaj falan da okumadım. Ancak iki albüm arasındaki müzikal atmosfer sanki peş peşe çıkmış olsalar aradaki zaman farkı hiç de hissedilmeyecekmiş gibi uyumlu ve bütünlüklü.

STRANGE, gözümde nedense gotik bir mezuniyet balosu sahnesi canlandıran olgunlukta ve bunu söylediğim için tuhaf hissettiğim üzere "sevimlilikte" bir shoegaze. Yok, hiç de tuhaf değil aslında. Yürek burkan bir sevimlilik diyelim ona. BLACKEST'ın "industrial" karizmasına hiç direnmeden teslim oldum. Aslında direkt kendisi beni teslim aldı. DISSONANT'ta da benzer durumlar vardı. The Raveonettes'un garaj rock'ı getirdiği bu noktaya Observator'dan sonra yine hayran hayran bakakaldım. KILLER, ilk yarısında ritmik altyapısının üstüne yine dream pop/shoegaze üstyapısı yerleştirerek yaklaşık üç dakika mest ediyor. İkinci yarıda ise enstrümantal bir trip hop'a evrilip tekdüzeleşse de bunaltmıyor. LUCIFER yine ritmik, yine gizemli, yine sonlara doğru tempoyu biraz düşürüp enstrümantal hale gelse de sevimsizleşmeyen bir başka beste. SPEED, ismine uygun hızlı bir düzlemde o hızı radara yakalatmadan shoegaze tutkusunu koruyabilen tatta bir güzellik. Albümün tek iki kelimelik şarkısı olan SUNDAY SCHOOL, puslu bir atmosfer içinde neşeli takılan, şirin gitar riffiyle hem karanlığa, hem aydınlığa çeken bir sounda sahip.

Kapanışa geldiğimizde, zaten albümün ve hatta Pe'ahi konseptinin alameti farikası olan endüstriyel, alternatif, art, saykodelik gibi kelimelerle başlayan pop anlayışının zirvelerinden biri olan ULRIKKE bizi karşılıyor ve uğurluyor. Çok tuttuğu için devamı çekilen, ancak devamı ilkinden daha iyi duran bir film misalı Pe'ahi II bana biraz daha iyi göründü. STRANGE ile açılıp ULRIKKE ile kapanan, tam tersi de olsa meydana getirilen bu kaliteli kozmik garaj ambiyansı sayesinde pek bir şey fark etmeyecek bu konseptin devamı Pe'ahi III olarak birgün önümüze gelir mi? Buyursun gelsin! Aynı isimle gelmese bile zaten The Raveonettes önceki albümleriyle (en çok da Observator ile) bu tarzını korumuş, sadece şarkı yazımında bazı albümlerinde fazla itinalı gözükmemişti. Oturtmaya mı çalıştığı, yoksa deneysel kaçamaklar mı yaptığı tam olarak anlaşılmayan bu endüstriyel pop rüyaları ne kadar sürerse sürsün razıyız. 2024'teki Sing... bu sürece pek yakışmamıştı açıkçası. Artık kendileri de mi bunu farkedip hemen ertesi yıl Pe'ahi II ile geri döndüler, yoksa ilk Pe'ahi'ye almadıkları yedekleri mi oyuna sürdüler bilmiyorum. Böyle yedeklere kapımız her zaman açık.

1. STRANGE

2. BLACKEST

3. DISSONANT

4. KILLER

5. LUCIFER

6. SPEED

7. SUNDAY SCHOOL

8. ULRIKKE

Issız Ada Radyosu Arşivi (Mayıs 2025)

Hundredth - Faded Splendor

Yıl: 2025 ABD

Tür: Alternative Rock, Shoegaze, Dream Pop

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Curve"

The Amazons - 21st Century Fiction

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Indie Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "The Heat! pt.2"

Castle Burner - Revengeance

Yıl: 2025 ABD

Tür: Trash Metal

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Knight in Shining Horror"

Mogwai - The Bombing of Pan Am 103

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Post-Rock, Soundtrack

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Calling All Units"

Psychedelic Porn Crumpets - High Visceral, Pt.1

Yıl: 2016 Avustralya

Tür: Psychedelic Rock, Heavy Psych

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Cubensis Lenses"

Psychedelic Porn Crumpets - High Visceral, Pt.2

Yıl: 2017 Avustralya

Tür: Psychedelic Rock, Heavy Psych

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Ergophobia"

Surujuhla - Murtuneet

Yıl: 2025 Finlandiya

Tür: Death Metal

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Yksinäinen"

Goddess - Goddess

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Alt-Pop, Dream Pop, Indie Rock

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Fuckboy"

Peter Gabriel - Shaking the Tree: Sixteen Golden Greats

Yıl: 1990 İngiltere

Tür: Art Pop, Art Rock

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: "Big Time"

James and The Cold Gun - Face in the Mirror

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Garage Rock, Indie Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Guessing Games"

Kanazoé Orkestra - Balabeatz

Yıl: 2025 Burkina Faso

Tür: Afrobeat, Afro Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Willi Ka Djö"

Bajoperro Bondi - Nébula

Yıl: 2025 İspanya

Tür: Progressive Rock, Funk Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Balas de Goma y Pupilas Dilatadas"

Morcheeba - Escape the Chaos

Yıl: 2025 İngiltere

Tür: Trip Hop, Downtempo

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Piece of Me (feat. Oscar #Worlpeace)"

De Frank Kakra - Finding De Frank

Yıl: 2025 Gana

Tür: Afro-Rock, Funk, Soul, Compilation

"F" Rate: 9/10

I.A.R. tavsiyesi: "Afe Ato Yen Bio"

Oh! Gunquit - Flex

Yıl: 2025 İsveç

Tür: Garage Rock

 "F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Sniffing Glue"

New Candys - The Uncanny Extravaganza

Yıl: 2025 İtalya

Tür: Psychedelic Rock, Neo-Psychedelia

"F" Rate: 5/10

I.A.R. tavsiyesi: "Gills on My Lungs"

Ours - Rocket's Red Glare

Yıl: 2025 ABD

Tür: Alternative Rock

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "Screaming Out"

Everybody Wants Some!! OST

Yıl: 2016 ABD

Tür: Pop Rock, New Wave, Funk

"F" Rate: 8/10

I.A.R. tavsiyesi: Pat Benatar - "Heartbreaker"

Nigel Potter - Technophobian

Yıl: 2024 İngiltere

Tür: Progressive Rock, Space Rock

"F" Rate: 6/10

I.A.R. tavsiyesi: "Kohoutek"

Mogli - Paradox

Yıl: 2025 Almanya

Tür: Pop, Art-Pop, Singer/Songwriter

"F" Rate: 7/10

I.A.R. tavsiyesi: "house of cards"