The Wraith - Ghost March

 
Post-punk'tan kopamıyor muyum, yoksa 2024 şu ana dek iyi post-punk albümler mi yapıyor tam olarak teşhis koyamadım. İlk söylediğime istinaden, post-punk'tan kopamama durumu hem doğru, hem de yanlış aslında. Türün hayranıyım ancak koptuğum da oluyor. Öyle her önüme geleni beğeniyor değilim. İkinci söylediğim ise şimdilik daha güçlü. 2024 post-punk olarak şimdilik gayet verimli geçmekte. Talk Show ve GHLOW gibi yeni tanıştığım, It's For Us ve Disorientations gibi ikinci albümleriyle tekrardan gönlümü fetheden isimler şimdiden 2024'ün en iyileri listeme dahil oldular. Los Angeles'tan gelme The Wraith de yeni tanışıp hemen kaynaştığım bir diğer post-punk grubu oldu. Pardon, bu tip gruplarla hemen kaynaşamam aslında. Önce soundlarının büyüsüne kapılır, sonra yavaş yavaş, sindire sindire şarkılarının büyüsüne kapılırım. Gruba ancak ikinci albümleri Ghost March ile yetiştim. Şu an 3. gün, 3. turu dinliyorum. Açılış şarkısı Requiem of the Damned, peşinden gelen Overthrown ve Only Shadows Remain sırasıyla yavaşça beni öyle güzel alıştırmışlar ki albüme, Sanctuary ile post-punk coşkusu dediğim şeye hazır hale gelmişim.

Post-punk'ın yanında sıklıkla "death rock" olarak da tarif edilen The Wraith müziği benim gotik rock demeyi daha çok tercih ettiğim o karanlık çekiciliğe sahip. Muadillerinden öyle çok da ayrılır gibi görünen özellikleri yok. Daha çok türün kendi içindeki unsurları güçlü biçimde uyguladığı için başarılı. Her şeyden evvel atmosferi olan, o atmosferin karşı konulmazlığı sonucu özellikle gitar, bas ve solist Davey Bales'in karizmatik vokalinin yön verdiği şarkı tasarımlarının tıpkı albümün şahane kapağındaki gibi siyah beyaz parçaların bir araya gelişindeki estetiği yansıtması gibi bir müzik bu. Yakaladığı dinleyiciyi öyle hemen bırakmaz. Onun etrafındakileri de o siyah beyaz gotik efektlerle görmesini sağlar. Az önce sözünü ettiğim Sanctuary'ye gelene kadarki süreci belki başta, belki sonda bir şekilde yaşatır. Bu yüzden post-punk bir keşif yolculuğudur benim için. Ama albümün kendi içinde gerçekleşen bir keşif. Ghost March yolculuğum sürüyor. Bu gidişle sürecek de. Zira daha keşfedecek çok şey var. Şimdilik keşke kapanışa albümün en iyilerinden biri olarak gördüğüm No Tomorrow konsa diye düşündüm. Belki sonra düşüncem değişir. Değişmeyen ise, bence Ghost March'ın sadece yılın en iyi post-punk albümlerinden biri değil, yılın en iyi albümlerinden biri olduğu.

1. Requiem of the Damned

2. Overthrown

3. Only Shadows Remain

4. Sanctuary

5. Afterlife

6. No Tomorrow

7.  Last Light

8. Seize the Night 

9. End of Time

10. Sea of Trees

It's For Us - Out Of Time

 
İkinci albümleri Stay ile tanıdığım İsveçli post-punk dörtlüsü It's For Us, 5 yıl gibi uzun bir aradan sonra yeni albüm Out Of Time ile aniden (en sevdiğim!) karşıma çıktı. Ara o kadar uzun geldi ki, zaman zaman duyduğum çok iyi post-punk gruplarını dinlerken aklıma "bir grup vardı, İsveçliydi, çok güzel şarkıları vardı" şeklinde düşerlerdi. İsim hafızasında yer edebilecek bir isimleri de olmadığı için hatırlamak adına bu sayfalara uğrardım. Yine ara o kadar uzun geldi ki, 2020'de dört şarkılık Malax adında bir EP çıkardıklarını da yeni öğrendim. Pek öyle promosyon, reklam falan uğraşmıyorlar olsa gerek. Neyse, yeni albüm Out Of Time bir önceki Stay kadar iyi değil ne yazık ki. Gerçi bende henüz taze ve Stay'den de bildiğim üzere It's For Us zamanla kıvamını bulan şarkılar yazıyor. Lakin Stay'den iyi olmadığı (muhtemelen de zamanla olamayacağı) fikrine sahibim. Fakat bu Out Of Time'ın kötü olduğu anlamına gelmiyor. Hatta yılın en iyi albümlerinden biri benim için. Sadece kendi içinde Stay gibi güçlü bir albümle karşılaştığımda zayıf kaldığını hissettim o kadar.

Out Of Time şarkıları elalemin post-punk şarkılarıyla karşılaştırdığımda gayet iyi ve bu türün ustalıklarını taşıyor. Ama Stay ile karşılaştırdığımda gitar melodileri olsun, enerji aktarımı olsun, şarkıların birbirlerinden zaman içinde kopup kendi kimliklerini bulma potansiyelleri olsun bana göre bu zayıflığın nedenleri arasında. Açılış şarkısı Out Of Time ve arka arkaya gelen Sandy Beaches ile Hit The Ground kısa sürede kendilerini bana kabul ettirdiler. Şu sıralar bu üçlüye Year Of The Wolf ve Holiday Is Over da eklendi. Only The Brave'in o nefis coldwave atmosferi de sonraki seanslarda beni tavlayacak, bunu hissediyorum. Yani demem o ki, Out Of Time çok iyi albüm. Zaten başından beri It's For Us'ta sevdiğim şey, kendini hemen ele vermeyip zamanın akışına, dinleyicisinin moduna teslim etmesi, sahip olduğu parlak anları iyi saklaması, ne zaman ortaya çıkaracağını belirsiz bırakması. Bu tecrübelere Stay sayesinde ulaştım. Bilemiyorum Out Of Time ondan daha iyi olabilir miydi. Out Of Time, bu olmasa da It's For Us'ın kendi sound evreninden çok iyi işler çıkacağını tekrar kanıtlamış oldu.

1. Out of Time

2. Sandy Beaches 

3. Hit the Ground 

4. I've Got Good News 

5. If It Wasn't for You

6. Only the Brave 

7. Ballad of the Body 

8. Year of the Wolf

9. Trapped

10. Holiday Is Over

11. Goodbye