31 Ocak 2015 Cumartesi

Issız Ada Radyosu Arşivi (Ocak 2015)

Göksel - Sen Orda Yoksun
Yıl: 2015 Türkiye
Tür: Pop
"F" Rate: 7/10
I.A.R. tavsiyesi: "Sen Orda Yoksun"

Mourn - Mourn
Yıl: 2014 İspanya
Tür: Indie Rock
"F" Rate: 6/10
I.A.R. tavsiyesi: "Dark Issues"
 
The Curf - I
Yıl: 2007 Yunanistan
Tür: Stoner Rock
"F" Rate: 6/10
I.A.R. tavsiyesi: "South"
 
Hadewych Minis - The Truth and Nothing But the Truth
Yıl: 2014 Hollanda
Tür: Indie Pop
"F" Rate: 7/10
I.A.R. tavsiyesi: "She Dances"
 
Man Without Country - Maximum Entropy
Yıl: 2015 İngiltere
Tür: Dream Pop, Indietronica
"F" Rate: 5/10
I.A.R. tavsiyesi: "Entropy"
 
Metallica - Metallica
Yıl: 1991 ABD
Tür: Heavy Metal, Trash Metal
"F" Rate: 9/10
I.A.R. tavsiyesi: "Enter Sandman"
 
Mount Carmel - Get Pure
Yıl: 2014 ABD
Tür: Hard Rock, Blues Rock
"F" Rate: 7/10
I.A.R. tavsiyesi: "Whisper"
 
Fakir Thongs - Habanero
Yıl: 2015 ABD
Tür: Progressive Rock, Psychedelic Rock
"F" Rate: 7/10
I.A.R. tavsiyesi: "Fakir Jimmy"
 
Golden Fable - Ancient Blue
Yıl: 2014 Galler
Tür: Indie Pop, Art Pop
"F" Rate: 6/10
I.A.R. tavsiyesi: "Avalanche"
 
 
 
 
Lindsey Buckingham - Gift of Screws
Yıl: 2008 ABD
Tür: Pop Rock
"F" Rate: 8/10
I.A.R. tavsiyesi: "Love Runs Deeper"
 
Cuprum - Brahma Višnu Šiva
Yıl: 2014 Çek Cumhuriyeti
Tür: Progressive Rock
"F" Rate: 8/10
I.A.R. tavsiyesi: "Urnový háj"
 
Christine McVie - In the Meantime
Yıl: 2004 İngiltere
Tür: Pop Rock
"F" Rate: 6/10
I.A.R. tavsiyesi: "Liar"
 
Dengue Fever - The Deepest Lake
Yıl: 2015 ABD / Kamboçya
Tür: Cambodian Pop, Indie Rock
"F" Rate: 7/10
I.A.R. tavsiyesi: "Rom Say Sok"
 
Marsheaux - A Broken Flame
Yıl: 2015 Yunanistan
Tür: Synthpop
"F" Rate: 7/10
I.A.R. tavsiyesi: "Monument"
Mikky Ekko - Time
Yıl: 2015 ABD
Tür: Pop Rock, Pop, Soul
"F" Rate: 5/10
I.A.R. tavsiyesi: "Watch Me Rise"
 
Harem Scarem - Thirteen
Yıl: 2014 Kanada
Tür: Hard Rock, AOR, Pop Rock
"F" Rate: 7/10
I.A.R. tavsiyesi: "All I Need"
 
 
Stranger Kings - Stranger Kings
Yıl: 2014 ABD
Tür: Indie Rock, Post-Punk
"F" Rate: 6/10
I.A.R. tavsiyesi: "Lay Low"
 
Bløf - In hed midden van alles
Yıl: 2014 Hollanda
Tür: Pop Rock
"F" Rate: 6/10
I.A.R. tavsiyesi: "Klaar Voor"
 
 
Funky Destination - Supersonic Bomb
Yıl: 2015 Hırvatistan
Tür: Electronic, Funk
"F" Rate: 8/10
I.A.R. tavsiyesi: "Feeling Love"
 
Bryan Ferry - Olympia
Yıl: 2010 İngiltere
Tür: Pop Rock
"F" Rate: 8/10
I.A.R. tavsiyesi: "Song to the Siren"
 
 

26 Ocak 2015 Pazartesi

Lindsey Buckingham - Out Of The Cradle


1949 doğumlu multi-enstrümantalist, besteci, şarkıcı, yapımcı Lindsey Adams Buckingham, solo bir müzisyenden ziyade 1975-87 arasında görev yaptığı Fleetwood Mac'in demirbaşlarından biri olarak bilinir. Ama belki de onun hakkında bilinmeyen şeylerden biri, Fleetwood Mac'i ayakta tutanların başında gelen isim olması. Grubun en mühim başarılarından olan Tango In The Night albümünün aslında Buckingham'ın 3. solo albümü olarak piyasaya çıkacağını, ancak grup arkadaşlarını birarada tutmak ve onlarla beraber takılabilmek için albümü Fleetwood Mac adıyla ve bu arkadaşlarının katkılarıyla çıkarmayı tercih ettiğini söylemiştik. İlginçtir ki albümün çıkmasından birkaç ay sonra Buckingham'ın gruptan ayrıldığını da sözlerimize eklemiştik. Kendisi 1997'de gruba tekrar dahil oldu ve en son 2003'te çıkan Say You Will albümünden beri gruptan haber alınamamakta. 1987'ye geri dönersek, Tango In The Night'ın olağanüstü başarısına rağmen grupla beraber tura çıkmak istememesi, en önemlisi de ayrıldığı sevgilisi Stevie Nicks ile aynı grupta müzik yapıyor olmanın gergin ve hüzünlü duygusal gelgitlerinden uzaklaşma ihtiyacı duyması yüzünden Fleetwood Mac ile yollarını ayıran Buckingham, inzivaya çekildiğini düşündürdü. Ama gruptan ayrılması ile yeni solo albümü arasındaki beş yıllık süre boyunca Out Of The Cradle'ı yazmış, çizmiş, çalmış, söylemişti.

Liriklerin büyük bir kısmına yansıdığı üzere Buckhingham'ın Nicks ile olan bitmiş ilişkisinin izlerini taşıyan Out Of The Cradle, adeta Tango In The Night'ın devamı gibi. Gitar, bas, keyboard ve perküsyon çalan, The Beach Boys'tan sonra en çok etkilendiği gruplardan The Kingston Trio şarkısı All My Trials'dan uyarladığı All My Sorrows dışında tüm şarkıları yazan (bazılarını Richard Dashut ile birlikte yazan) Buckingham, bu albümüyle bana göre solo kariyerinin en iyi albümüne adını yazdırmış. Yine kaset şeklinde hayatıma girmişliği, oradan uzun süre çıkmamışlığı olan bu albümü satın almaya karar verme sebebim, 80'lerin sonlarında kaset olarak boynuma asıp gezmek istediğim Tango In The Night sevgimdi. Hemen öncesinde Countdown single'ını duyunca "bu adam Fleetwood Mac'ten ayrıldıktan sonra ölmemiş meğer" dedim. Tabii o zamanlar neden gruptan ayrıldı, bunca zaman nerelerdeydi öğrenemedik, ince işlerinden, sevdiceğinden ayrıldığından, hatta bir sevdiceği olduğundan haberimiz yoktu. Kaseti alır almaz kulaklarım ilk Countdown'ı aradı, bulunca da yine o dönem müdavimi olduğum Traveling Wilburys şarkılarına benzediğini daha iyi anladım. Ardından gelen All My Sorrows ile birlikte bu iki şarkı benim için albümün zirve anı oldu bir süre.


Fakat albüm demlendikçe, ben de ince bellide onu her içtiğimde yeni şeyler keşfetmeye başladım. Big Love'a çok ama çok benzeyen (bundan şikayetçi de olmadığım) Doing What I Can, 70'lerin progressive rock ruhunu kendi modern tarzına uyarladığı This Is The Time, single olarak çıkmamış bir hit gözüyle baktığım You Do Or You Don't, yağmur efektiyle iyice ıslatılmış bir gece atmosferi solutan Street Of Dreams, bütün ana ve geri vokalleri kendisinin yaptığı, bu suretle süper bir gitarist olması yanında süper de bir vokal olduğunu bir defa daha gösterdiği Don't Look Down, tropikal esintileriyle altyapısı bu kez Family Man'i andıran Soul Drifter, yaklaşık son bir dakikasını elektro soloyla süsleyen Wrong, benim Out Of The Cradle'dan çıkardığım inciler. Albümden Wrong, Countdown, Soul Drifter, Don't Look Down sıralamasıyla çıkan single ekibi, Tango In The Night single ekibi kadar olmasa da zamanında iyi satmış, listelerde fink atmış besteler. Yapımcı Richard Dashut, kallavi Fleetwood Mac albümlerindeki katkılarını bu albümde de sürdürerek hoş bir devamlılık sağlamış.

Out Of The Cradle ile ilgili hala içimde kalan bazı şeyler var. Mesela 1973'te Stevie Nicks ile Buckingham Nicks adıyla ilk ve son albümlerini yapmış, uzun süre FM kanatları altında Nicks ile çalıp söylemiş Lindsey Buckingham, bu mühim ayrılık sonrasında biraz daha hüzünlü bir albüm yapabilir miydi diye aklıma takılmıştır. Gerçi bu derin hüznün emareleri yok değil. Yine de öyle ağlak bir adam olmadığını, efkarını da kendi tarzında yaşadığını belli eden şarkılar bunlar. Hayat devam ediyor. Zaten evli ve üç çocuk babası Buckingham 1997'de gruba geri döndü, Nicks ile de çok iyi iki dost olarak çalışmayı sürdürüyor. Bana göre bir Out Of The Cradle olmasalar da Gift Of Screws (2008), Seeds We Sow (2011) gibi albümlerle solo faaliyetlerini sürdürüyor. Pena kullanmadan tüm zamanların en iyi 100 gitaristi arasında olmaya, sesini şekilden şekile sokup karakterize ederek şarkılarını söylemeye devam ediyor.

1. Don't Look Down
2. Wrong
3. Countdown
4. All My Sorrows
5. Soul Drifter
6. This Is the Time
7. You Do or You Don't
8. Street of Dreams
9. Surrender the Rain
10. Doing What I Can
11. Turn It On
12. This Nearly Was Mine
13. Say We'll Meet Again

22 Ocak 2015 Perşembe

Fleetwood Mac - Tango In The Night


Amerikalı Lindsey Buckingham ve Stevie Nicks ile İngiliz Mick Fleetwood, John McVie, Christine McVie çekirdek kadrosuyla müzik tarihinin en hatırı sayılır gruplarından biri olan Fleetwood Mac, kurulduğu 1967'den bu yana 17 stüdyo albümü çıkarmış bir oluşum. Aslında çekirdek kadro dememizin bir sebebi var. Zira kurulduğu yıldan bu yana yaklaşık 10 farklı ismin gruba girip çıkmışlığı da var. Ancak sanılmasın ki Fleetwood Mac, öyle bir arkadaşa bakılıp çıkılan bir gece kulübü ismi. 68 kuşağından kopmuş, 70'lerin harharlı zamanlarında soft ve blues kalarak karakterini oluşturmuş, iyi kötü 2000'leri bile görmüş bir okul. İlginçtir ki, bu çekirdek kadroya dahil edilmemiş olan ünlü blues gitaristi Peter Green, grubun kurulmasında en etkin rol oynamış, hatta grubun ismini Fleetwood ve McVie soyadlarından türetmiş kişiydi. Grubun 1967-70 yılları arasındaki yolculuğunda özellikle blues ve folk kimliği kazanmasında önemli pay sahibi olan Green, 70 sonrası kendine solo bir kariyer rotası çizdi. 1975'te gruba katılan Lindsey Buckingham ile yavaştan bu kimliğe pop ve soft rock öğeler de dahil olmaya başlayınca Fleetwood Mac, üzerine yapışan "68 kuşağının bayraktarları" klişesinden adım adım uzaklaşıp daha kendine has bir müzik üretmeye başladı.

Aslında Fleetwood Mac tarihi, kısa kısa geçiştirilmeyecek kadar çalkantılı ve görkemli anlarla dolu. Gruba katılanlar, ayrılanlar, ilişki yaşayanlar, ayrılanlar, evlenenler, ayrılanlar, sonra tekrar geri dönenler falan derken bildiğin uzun metrajlık zengin bir malzeme barındırdığı da söylenebilir. Bizi alakadar eden müzik kısmına bakarsak, soyadı "Buckingham" olduğu halde grubun iki Amerikalısından biri olan Lindsey Abi'nin kazandırdığı ivmeyle çıkan Fleetwood Mac (1975), Rumours (1977) ve Tusk (1979) üçlüsü, genel klasmanda grubun en iyi albümleri olarak kabul edilir. Ama ilk tanışma gibisi yoktur. O yüzden grubun 1987 tarihli 14. albümü Tango In The Night'ın yeri zengin Fleetwood Mac kariyerinde benim için hep ayrıdır. Yukarıda adı geçen güzel insanlardan kurulu klasik kadro, Tango In The Night ile en fazla ticari başarı elde etmişlerdir. Bunun adı da dünya çapında 12 milyon kopya olarak konmuş. Fakat Tango In The Night aynı zamanda bu klasik kadronun son birlikteliği olmuş. Hem de albüm çıktıktan sadece birkaç ay sonra Lindsey Buckingham'ın solo projelerine yoğunlaşmak istemesi yüzünden.


Aslında Tango In The Night da önce Buckingham'ın solo albümü olarak başlamış. Ama zamanla yapılan takviyeler bu projeyi Fleetwood Mac'in yeni albümü olmaya doğru götürmüş. Big Love, Everywhere, Little Lies, Seven Wonders gibi eskimeyen hitleri arşivine / arşivimize katan grup, Caroline, Mystified, Tango In The Night, Isn't It Midnight gibi başka güzellikleri de kapsayan, dinledikçe 80'lerin Fleetwood Mac'li geçen dönemlerine nostaljik methiyeler düzme isteği uyandıran besteleri hep buraya toplamış. Kim ne derse desin, engin Fleetwood Mac denizinde Tango In The Night gibi bir tekneye rastlamamışımdır. Albümün habercisi Big Love'ın klibini TV'de ilk izlediğim an direk kendilerine yazılmıştım zaten. Big Love, 80'lerin şimdiye nazaran masum sayılabilecek "seksi" tanımını tümüyle karşılayan bir şarkıydı benim için. Bunda şarkının sonlarına doğru Buckingham'ın bir hatun vokalle halvet olur gibi çıkardığı "ah, oh" seslerinin payı da var elbet. Yıllar sonra o hatun sesinin de stüdyo hileleriyle Buckingham'ın bizzat kendisine ait olduğunu öğrenmem biraz dumur yaratmıştı. Big Love'ın tek kişilik canlı versiyonunu izlemek de kesinlikle bir dumur sebebidir. Lindsey Buckingham insan değildir o performansta, uçmuştur!

Solo vaziyetlerde irili ufaklı başarılar kazanan bu beşli birarada iken ortaya çıkan kimya karşı konulamaz bir ilham sağlamıştı. Bu kimya Buckingham, Nicks, McVie karışımı vokaller ve bu vokalleri çeşitlendiren türlü vokal tasarımları, bu tasarımlarla oynamayı seven stüdyo numaraları, Buckingham'ın "fingerpicking" tekniği ağırlıklı olağanüstü gitar ustalığı, Mic Fleetwood'un davul ve perküsyon mevkiinde her türlü kendini belli etmesi ve daha neler nelerden oluşmakta. Sırf ticari başarısından dolayı burun kıvıranlara (mesela Bjork'u, Grizzly Bear'ı falan yere göğe sığdıramayan, herşeyi deneysel gören birtakım entellektüel müzik mecralarında düşük puan verenlere) inat, Tango In The Night'ı yıllar boyu dillerden düşmeyecek birkaç şarkıyı, yanında da hep gizli bir bahçenin lezzetli meyveleri olarak kalacak diğerlerini barındıran bir başyapıt olarak ilan ediyorum. Big Love'ı ilk duyduğumda nasıl çarpılmışsam, bu beş kişiyi aynı karede gördüğümde de o kadar cool bulmuştum. O zamanlar bana bir gruptan ziyade bildiğin bir aile gibi görünmüşlerdi. Tango In The Night da tüm bu imge ve algıların üstüne şahane bir soundtrack olmuştu. İyi bir film ve soundtrack nasıl asla eskimez ise, bu albüm ve onu dünyaya getiren kadro da gözümde hiç eskimedi.

1. Big Love
2. Seven Wonders
3. Everywhere
4. Caroline
5. Tango in the Night
6. Mystified
7. Little Lies
8. Family Man
9. Welcome to the Room...Sara
10. Isn't It Midnight
11. When I See You Again
12. You and I, Pt. 2

14 Ocak 2015 Çarşamba

TV Girl - French Exit


2010 yılında Brad Petering, Jason Wyman ve Wyatt Harmon'ın Los Angeles'ta kurduğu TV Girl, bugüne dek bir mixtape albüm, birkaç EP ve bilimum single'lar ile kulaklara chillwave katkılı hoş bir indie pop lezzeti sunmuş gruplardan. Sıra albüm yapmaya geldiğinde de iyi iş çıkarıyorlar ve 2014 yaz başında debut French Exit ile daha geniş kitlelere ulaşıyorlar. Onları dinlemek ancak sonbahar sonuna kısmet olmuştu. Kendileri daha önce bu türe dair dinlediğim örneklerden Acid House Kings, Work Drugs gibi grupları biraz anımsattıkları için hemen ısındım. Çünkü indie pop'a chillwave katkısının ve beraberinde getirdiği nostaljik atmosferin hayranıyım. Bu türde beğendiğim çok örnek çıkmaması da TV Girl benzeri grupları havada kapmama sebep oluyor. Gerçi önceki birkaç EP'lerinde öyle bir hava sezmemiştim.

Hiç lafı dolandırmadan ve şişirmeden TV Girl'ün dolandırılmamış ve şişirilmemiş 12 şarkısına bakarsak Pantyhose, Daughter Of A Cop, Talk To Strangers, The Blonde, Lovers Rock öne çıktığını söyleyebiliriz. Ama bunlara yenilerini ekleyenler, bazılarını çıkaranlar, hatta "benim böyle şeylerle işim olmaz" diyenler bile çıkabilir. Eline gerekli enstrümanları verdiğinizde bir grup maymunun bile kaydedebileceği onca debut yanında French Exit bir başyapıt sayılır. Tabii ki öyle değil, öyle bir iddiası yok, o iddianın yakınından bile geçmiyor. Ama kurulmasının üzerinden dört yıl geçmiş TV Girl, çeşitli üretkenlik belirtileriyle artık piştiğini samimiyetle kanıtladığı bir albüm yapmış ki, o içtenliği fark edip kapıldığınızda yarı yolda bırakıldığınızı düşünmüyorsunuz. Zaten aradığınız şeyin bir başyapıt olmadığının rahatlığını size aşılıyorlar. Beklentiler dizginlenince tat almak kolaylaşıyor. Şu olunca, bu olunca dedikçe cümleler uzuyor. Halbuki bu şarkılar, cümleleri çok uzatmayacak kadar mütevazi takılıyorlar.

1. Pantyhose
2. Birds Don't Sing
3. Louise
4. Hate Yourself
5. The Gateway
6. Talk To Strangers
7. The Blonde
8. Daughter of a Cop
9. Lovers Rock
10. Her and Her Friend
11. Come When You Call
12. Anjela

7 Ocak 2015 Çarşamba

Bryan Ferry - Avonmore


70'ine merdiven dayamış usta İngiliz şarkıcı Bryan Ferry, kariyerinin 14. solo albümü Avonmore ile "işte bu" dedirtti. Tabii 8 albümlük Roxy Music kariyerini bunun dışında tutuyoruz. Gerçi Ferry'nin Roxy Music ile birlikteliği grup dağılana dek gayet seviyeli biçimde ilerlemiş. Mesela Roxy Music, kendi adını taşıyan ilk albümünü 1972'de çıkarırken, bir yıl sonra da Ferry ilk solo albümü These Foolish Things'i çıkarmış. Hatta aynı yıl, yani 1973'te iki Roxy Music albümü birden piyasaya çıkmış. Üretkenliğin gözünü çıkardıkları 70'lerde yıldızı parlayan grubun dağılma tarihi, son albümleri Avalon'u 1982'de çıkarmış olmalarına rağmen resmi kayıtlarda 2011 olarak görünüyor. Bu kadar Roxy Music muhabbetinden sonra 1987 yılına ait Bête Noire albümüyle takip etmeye başladığım Bryan Ferry'nin hayran olduğum o müzik yolculuğuna kendi penceremden kısaca bakmak isterim. Aslında beni o dönem Bryan Ferry takip etmeye iten yegane sebep, bir önceki Boys and Girls albümünde bulunan, duyduğum an aşık olduğum Don't Stop The Dance şarkısıdır.

Bête Noire ve Taxi (1993) ile fazlasıyla ısındığım Ferry'nin kadife sesli pop ağırlıklı, rock azınlıklı, her daim yakışıklı müziği -ki adına "Sophisti-Pop" da dedikleri oluyor- Mamouna (1994) ile beni iyice kendine bağladı. Uzun sayılacak bir aradan sonra eski pop caz standartlarını coverladığı As Time Goes By (1999) albümü hatırladığım kadarıyla bende az da olsa bir hayalkırıklığı yaşatmıştı. Frantic (2002) ile tekrar kendi pop kimliğine dönerek bana göre ortalarda seyreden bir albümle yoluna devam etti. Bu albümde coverladığı iki Bob Dylan şarkısı onu kesmemiş olacak ki, uzun bir aradan sonra 2007'de 11 adet Bob Dylan şarkısını yorumladığı Dylanesque ile dönüş yaptı. Tıpkı Ferry gibi bir cover sever olmama rağmen, hatta albümü de beğenmeme rağmen ondan böylesi bir rock dönüşü beklemiyor, istemiyordum. Eski pop soundunu çok özlemiştim.

Fakat 2010'da David A. Stewart (Eurythmics), Brian Eno, Groove Armada, David Gilmour, Marcus Miller, Scissor Sisters, Nile Rodgers, Jonny Greenwood (Radiohead) ve Flea (Red Hot Chili Peppers) gibi zengin katılımcı kadrosuyla Olympia imdada yetişti. Eski Bryan Ferry, kendini yenilediğini hissettirerek geçmişiyle 2010 arasına nefis bir köprü kurmuştu. Ferry'nin bizzat iştirak etmediği, The Bryan Ferry Orchestra'nın eski şarkılardan derlemeler yaptığı enstrümantal The Jazz Age'i (2012) saymazsak dört yıl sonra Avonmore ile özlenen takım elbiseli pop şıklığını sürdüren bu güzel insan, fırtınalı geçmişini, aşklarını, ayrılıklarını, bunları damıttığı şarkılarını bir kez daha önümüze koyarak kendi tarihine sıcak tanıklığımızı sağlıyor.


Gelelim meselenin "işte bu" dedirten kısmına. Ferry, benim tutkulu ve bilinçli bir şekilde müzik dinlemeye başladığım yıllarda Don't Stop The Dance, Slave To Love, Kiss and Tell, The Right Stuff, More Than This, Hiroshima gibi harikulade şarkılarla pop algılarıma ayar çeken çok önemli bir ustaydı. Ona duyduğum saygı, müziğine duyduğum sevgiyle uyum içindeydi. Yıl 2014 olduğunda bazı şeylerin eskisi gibi kalmayacağını çoktan öğrenmiştik. Ama yine o eski güzel günlerde aynı sevgi saygıyı duyduğum, ama uzunca bir süre iyi şarkılarını göremediğim U2 ve Simple Minds gibi grupların 2014 içinde birbirinden kötü albümlerle geri dönüşleri, Ferry'ye duyduğum sevgi saygıları kaygıya dönüştürüyordu bir yandan. (Bu arada U2'nun şu an adını bile unuttuğum son albümünün Rolling Stone dergisi tarafından yılın albümü seçilmesi de hiç komik olmayan şakalar gibidir.) Neyse ki usta kelimesinin anlamını boşa çıkarmayan Bryan Ferry, aradan geçen yıllara rağmen 14. albümü Avonmore ile sevenlerini o büyülü pop ülkesine doğru nostaljik bir yolculuğa çıkarıyor.

Bryan Ferry'nin pop bileşenlerini tam tekmil izah etmek pek kolay değil aslında. Ticari kaygılardan tamamen uzak ve sofistike nitelikteki bu müzik, belli bir yol haritasını takip ediyor görünse de emprovize bir tavır hep hissediliyor. Tıpkı dans ettirirken karmaşık koreografiler değil, özgür ve içten salınışlar gerektirmesi gibi. Ama bu salınışlar esnasında bir elde yarısına kadar dolu bir kadeh bulunduğunu da söylersek müziğin sahip olduğu stilize hassasiyeti ve dengeyi belirginleştirebiliriz. Dinlerken daha çok elit mekanları, iki dirhem bir çekirdek giyinilen partileri, kaliteli içkileri, loş ışıklar altında yapılan kurları, kaçamak bakışları, çakırkeyif ölçüdeki kahkahaları hissettirmesi, itici bir elitistlik olarak algılanmasın. Kadife sesi ve müziğiyle Bryan Ferry, her türlü duyguya kendi yakışıklı pop penceresinden bakabilen bir adam.

Bazen fazla "şehirli" olmakla itham edilse de Ferry müziğinin şehir manzaralı bir jakuziyi olduğu kadar, sobalı loş bir odayı da anlamlandırma gücü var. Hangi tür olursa olsun müzik dediğimiz olgu zaten bu işe yarıyor diye düşünebiliriz. Ama Bryan Ferry'den başkasından duymadığım bu benzersiz pop, benim için kaliteli zaman geçirmek adıyla tarif edilen zevk alma duygusunun müzik ayağına mükemmel uymakta. Şehir manzaralı bir jakuzimiz veya sobalı loş bir odamız yok belki ama en azından bizi hayal ettiğimiz zaman ve mekanlara ışınlayabilecek Avonmore gibi değerli albümlerimiz var. Onun içinde ise Loop De Li, Midnight Train, Driving Me Wild, Avonmore gibi Ferry tempolu klas şarkılar, Soldier Of Fortune, Lost gibi Ferry efkarına kani harikulade baladlar var. Ayrıca efsanevi The Smiths gitaristi Johnny Marr başta olmak üzere Mark Knopfler, Nile Rodgers, Marcus Miller, Flea gibi güçlü konuk müzisyenler yine var.

 
Adını Ferry'nin Londra'daki stüdyosunun bulunduğu bölgeden alan Avonmore, bazı şarkılar dışında söz ve müzikleri kendisine ait şarkılardan oluşuyor. O bazıları ise Johnny Marr ile birlikte yazdığı ve kanımca Ferry'nin en güzel şarkıları arasına konması gereken Soldier Of Fortune ve 2005'ten beri Ferry'yi yalnız bırakmayan gitarist Oliver Thompson'ın katkıda bulunduğu Avonmore şeklinde. "Coversız Bryan Ferry albümü olmaz" atasözüne istinaden albümün son iki şarkısı da Avonmore klasına yakışır cinsten coverlardan oluşuyor. Oscar ödüllü müzikal bestecisi Stephen Sondheim'ın 1973 tarihli Broadway müzikali A Little Night Music'te yer alan bestesi Send In The Clowns ve Robert Palmer'ın 1980 yılı şarkılarından Johnny and Mary, Ferry'nin nostaljik sesiyle yeniden hayat buluyorlar. Nostaljik ses demişken, Ferry'nin sesinin artık eskisi gibi olmadığı haliyle bazı şarkılarda belirginleşse de, 70 yaşındaki bu centilmenin sesindeki hafif çatallaşma ve kısıklaşma ona farklı bir kırılganlık, şarkılara ayrı bir teslimiyet duygusu katmış.
 
Aradan geçen yıllar beni Bryan Ferry'ye daha çok bağlamış onu anladım. Adam o kadar güzel yaşlanıyor ki, aradaki zaman farkına rağmen Bête Noire, Taxi, Mamouna albümleriyle Avonmore arasındaki kilo, kırışıklıklar, ağarmış saç telleri, neon ışıkları, kalp kırıklıkları neredeyse aynı. Bazı müzisyenler için "yıllar geçti ama hala yerinde sayıyor" negatifliğinde bulunuyoruz ister istemez. Mesela istikrarlı biçimde yazdığı şık liriklere rağmen Morrisey ne yazık ki benim için müzik olarak yerinde sayan bir adamdır. Ama Bryan Ferry gibi insanlar için yıllar geçse de aynı kalabilmek gerçek bir ustalık belirtisi. Hatta eskilerin hatırına bile tahammül edemediğim 2014 model U2, Simple Minds, Neil Young vs. kaynaklı müzik kirliliği düşünüldüğünde ihtiyacı duyulan bir "yerinde sayma" bu.
 
1. Loop De Li
2. Midnight Train
3. Soldier of Fortune
4. Driving Me Wild
5. A Special Kind of Guy
6. Avonmore
7. Lost
8. One Night Stand
9. Send in the Clowns
10. Johnny and Mary

3 Ocak 2015 Cumartesi

Yılın Albümleri (2014)


1. Rival Sons - Great Western Valkyrie
2. The Spiracles - Last Night I Dreamt About You
3. Bryan Ferry - Avonmore

4. Brownout - Brownout Presents Brown Sabbath
5. The New Division - Together We Shine
6. Spiders - Shake Electric
7. The Grape and The Grain - The Grape and The Grain
8. Dum Dum Girls - Too True
9. Jaws - Be Slowly
10. Tying Tiffany - Drop
11. Vandenberg's MoonKings - Vandenberg's MoonKings
12. Lazuli - Tant que l'herbe est grasse
13. Kate Miller-Heidke - O Vertigo!
14. Augustines - Augustines
15. Larkin Poe - Kin
16. Robert Plant - Lullaby and… The Ceaseless Roar
17. Ryan Adams - Ryan Adams
18. Noura Mint Seymali - Tzenni
19. Caught A Ghost - Human Nature
20. Beggar’s Blues Diary - Desperate Rock 'N' Roll
21. Emmanuelle Seigner - Distant Lover
22. Jack White - Lazaretto
23. Royal Blood - Royal Blood
24. California Breed - California Breed
25. Lisa Smith's Powerhaus - 612
26. Tinariwen - Emmaar
27. Dream The Electric Sleep - Heretics
28. Tides Of Man - Young and Courageous
29. Joe Bonamassa - Different Shades Of Blue
30. Imarhan Timbuktu - Akal Warled
31. Midnight Faces - The Fire Is Gone
32. Devin Townsend - Z²
33. Mount Carmel - Get Pure
34. Johnny Marr - Playland
35. Imogen Heap - Sparks
36. TV Girl - French Exit
37. Talisco - Run
38. L.P. - Forever For Now
39. Sharon Jones & The Dap-Kings - Give The People What They Want
40. Kitten - Kitten
41. Spotlight Kid - Ten Thousand Hours
42. Pink Floyd - The Endless River
43. Planet Of Zeus - Vigilante
44. Alcest - Shelter
45. Nicole Sabouné - Must Exist
46. The History Of Apple Pie - Feel Something
47. Allah-Las - Worship The Sun
48. Karise Eden - Things I've Done
49. Oh Land - Earth Sick
50. Vaudou Game - Apiafo


51. Athena - Altüst
52. Palya Bea - No
53. Riot Horse - This Is Who We Are
54. Bruce Springsteen - High Hopes
55. The Brew - Control
56. Magnetic Mountain - Lodestone Sanctuary
57. Alvvays - Alvvays
58. Eli Cook - Primitive Son
59. The Primitives - Spin-O-Rama
60. First Aid Kit - Stay Gold
61. The Raveonettes - Pe'ahi
62. Insomnium - Shadows Of The Dying Sun
63. Kurtalan Ekspres - Göğe Selam 2
64. Superfood - Don't Say That
65. Sólstafir - Ótta
66. The Cambodian Space Project - Whiskey Cambodia
67. Tom Petty and The Heartbreakers - Hypnotic Eye
68. Leonard Cohen - Popular Problems
69. Damien Jurado - Brothers and Sisters Of The Eternal Son
70. Slowness - How to Keep From Falling Off A Mountain
71. Joy - Under The Spell Of Joy
72. Powersolo - The Real Sound
73. The Ghost Wolves - Man, Woman, Beast
74. Hanne Kolstø - Forever Maybe
75. Mokhov - Future Hope
76. The Sonic Beat Explosion - Electrophonic Soul
77. The Tea Party - The Ocean At The End
78. Phoenix Again - Look Out
79. Jeremy Blake - Psychic Realty
80. Ben Granfelt Band - Handmade
81. VA - Ronnie James Dio: This Is Your Life
82. Khepri - Ascension
83. Imelda May - Tribal
84. Black Swan Lane - A Moment Of Happiness
85. Bungalow Bums - Lawless Days In Reservation
86. Kill It Kid - You Owe Nothing
87. The Texas Flood - Young Dogs, Old Tricks
88. Emmon - Aon
89. Lykke Li - I Never Learn
90. Mike Oldfield - Man On The Rocks
91. Angus & Julia Stone - Angus & Julia Stone
92. Silya & The Sailors - Unanchored
93. Woman's Hour - Conversations
94. Hadewych Minis - The Truth and Nothing But The Truth
95. Tilts - Cuatro Hombres
96. Shake Some Action! - Catch The Sun
97. Kareyce Fotso - Mokte
98. Aziza Brahim - Soutak
99. Fallujah - The Flesh Prevails
100. The Hobbes Fanclub - Up At Lagrange

1 Ocak 2015 Perşembe

Yılın Şarkıları (2014)


1. Damien Jurado - Silver Timothy
2. Rival Sons - Electric Man
3. The Apache Relay - Katie Queen Of Tennessee
 
4. Dum Dum Girls - Rimbaud Eyes
5. The Afghan Whigs - Matamoros
6. Alvvays - Archie, Marry Me
7. Brownout - Into The Void
8. Hunterchild - No Anchor
9. The New Division - Smile
10. Bryan Ferry - Loop De Li
11. Lucky Peterson - Blues In My Blood
12. The Grape and The Grain - Lord I'm Coming Home
13. Lazuli - Homo sapiens
14. Di-Rect - Invincible
15. Augustines - Kid You're On Your Own
16. Noura Mint Seymali - Tzenni
17. Blondfire - Walking With Giants
18. The Deaf - Soul Trapper
19. Ryan Adams - Gimme Something Good
20. Spiders - Shake Electric
21. The Spiracles - Tremble
22. - Left Hand Free
23. Painted Palms - Hypnotic
24. Luca Vasta - Cut My Hair
25. Coldplay - Magic


26. Tori Amos - Wedding Day
27. Spotlight Kid - I'll Do Anything
28. Martel - Magnetic
29. Larkin Poe - Jesse
30. Jaws - Swim
31. Caught A Ghost - Sleeping At Night
32. Golden Fable - Avalanche
33. Ex Cops - Teenagers
34. Tying Tiffany - A Lone Boy
35. Misun - Eli Eli
36. Mr. Probz - Waves (Robin Schulz Remix)
37. The Intersphere - Panic Waves
38. Oh Land - Head Up High
39. First Aid Kit - Waitress Song
40. Jack White - Lazaretto
41. Mike Doughty - Light Will Keep Your Heart Beating In The Future
42. Thea & The Wild - Ropes
43. L.P. - Night Like This
44. Robert Plant - Little Maggie
45. Maroon 5 - Maps
46. Youngteam - It's Getting Dark
47. SOHN - Artifice
48. Karise Eden - House On Fire
49. Young The Giant - Eros
50. Alexz Johnson - Let 'Em Eat Cake


51. Tides Of Man - We Were Only Dreaming
52. Emmanuelle Seigner - Bore Me To Tears
53. Anouk - Wigger
54. Javiera Mena - Otra era
55. Johnny Marr - Easy Money
56. Planet Of Zeus - Burn This City Down
57. Kitten - Sex Drive
58. Bruce Springsteen - Heaven's Wall
59. Kate Miller - Heidke - Jimmy
60. The Shins - So Now What
61. Mike Oldfield - Chariots
62. Tiny Victories - Systems
63. Shake Some Action - Colors Exploding
64. Julius - Higher
65. Sallie Ford - Coulda Been
66. Andersons - Liberty
67. Beech - Dance For The Money
68. Angus & Julia Stone - A Heartbreak
69. Imogen Heap - Minds Without Fear (feat. Vishal-Shekhar)
70. Triggerfinger - Big Hole
71. The Clarks - Some Call It Destiny
72. Betty Bonifassi - How Does It Feel
73. No More Kings - New James Bond
74. Mount Carmel - Whisper
75. We Are Twin - Baby Please

 
76. The Asteroids Galaxy Tour - Rock The Ride
77. Cold War Kids - Hotel Anywhere
78. Die Mannequin - I'm Just A Girl
79. Linus Young - Cool Trip
80. Literature - Kites
81. Royal Blood - Loose Change
82. Dotan - Fall
83. Palya Bea - A no
84. Gemma Ray - The Right Thing Did Me Wrong
85. Nicole Sabouné - Win This Life
86. White Slaver - The Room
87. Nico & Vinz - Am I Wrong?
88. The Pierces - Creation
89. The Luxembourg Signal - Heaven
90. The Raveonettes - Kill!
91. The Vacant Lots - Before The Evening's Thru
92. Beatrice Eli - Equality
93. Trevor Hall - Jagadeesha
94. TV Girl - Daughter Of A Cop
95. Sheppard - Geronimo
96. Slow Motion Rider - Love Will Find A Way
97. Jeremy Blake - Holdon
98. Take That - These Days
99. Delay Trees - Fireworks
100. Caravane - Chien Noir