1949 doğumlu multi-enstrümantalist, besteci, şarkıcı, yapımcı Lindsey Adams Buckingham, solo bir müzisyenden ziyade 1975-87 arasında görev yaptığı Fleetwood Mac'in demirbaşlarından biri olarak bilinir. Ama belki de onun hakkında bilinmeyen şeylerden biri, Fleetwood Mac'i ayakta tutanların başında gelen isim olması. Grubun en mühim başarılarından olan Tango In The Night albümünün aslında Buckingham'ın 3. solo albümü olarak piyasaya çıkacağını, ancak grup arkadaşlarını birarada tutmak ve onlarla beraber takılabilmek için albümü Fleetwood Mac adıyla ve bu arkadaşlarının katkılarıyla çıkarmayı tercih ettiğini söylemiştik. İlginçtir ki albümün çıkmasından birkaç ay sonra Buckingham'ın gruptan ayrıldığını da sözlerimize eklemiştik. Kendisi 1997'de gruba tekrar dahil oldu ve en son 2003'te çıkan Say You Will albümünden beri gruptan haber alınamamakta. 1987'ye geri dönersek, Tango In The Night'ın olağanüstü başarısına rağmen grupla beraber tura çıkmak istememesi, en önemlisi de ayrıldığı sevgilisi Stevie Nicks ile aynı grupta müzik yapıyor olmanın gergin ve hüzünlü duygusal gelgitlerinden uzaklaşma ihtiyacı duyması yüzünden Fleetwood Mac ile yollarını ayıran Buckingham, inzivaya çekildiğini düşündürdü. Ama gruptan ayrılması ile yeni solo albümü arasındaki beş yıllık süre boyunca Out Of The Cradle'ı yazmış, çizmiş, çalmış, söylemişti.
Liriklerin büyük bir kısmına yansıdığı üzere Buckhingham'ın Nicks ile olan bitmiş ilişkisinin izlerini taşıyan Out Of The Cradle, adeta Tango In The Night'ın devamı gibi. Gitar, bas, keyboard ve perküsyon çalan, The Beach Boys'tan sonra en çok etkilendiği gruplardan The Kingston Trio şarkısı All My Trials'dan uyarladığı All My Sorrows dışında tüm şarkıları yazan (bazılarını Richard Dashut ile birlikte yazan) Buckingham, bu albümüyle bana göre solo kariyerinin en iyi albümüne adını yazdırmış. Yine kaset şeklinde hayatıma girmişliği, oradan uzun süre çıkmamışlığı olan bu albümü satın almaya karar verme sebebim, 80'lerin sonlarında kaset olarak boynuma asıp gezmek istediğim Tango In The Night sevgimdi. Hemen öncesinde Countdown single'ını duyunca "bu adam Fleetwood Mac'ten ayrıldıktan sonra ölmemiş meğer" dedim. Tabii o zamanlar neden gruptan ayrıldı, bunca zaman nerelerdeydi öğrenemedik, ince işlerinden, sevdiceğinden ayrıldığından, hatta bir sevdiceği olduğundan haberimiz yoktu. Kaseti alır almaz kulaklarım ilk Countdown'ı aradı, bulunca da yine o dönem müdavimi olduğum Traveling Wilburys şarkılarına benzediğini daha iyi anladım. Ardından gelen All My Sorrows ile birlikte bu iki şarkı benim için albümün zirve anı oldu bir süre.
Fakat albüm demlendikçe, ben de ince bellide onu her içtiğimde yeni şeyler keşfetmeye başladım. Big Love'a çok ama çok benzeyen (bundan şikayetçi de olmadığım) Doing What I Can, 70'lerin progressive rock ruhunu kendi modern tarzına uyarladığı This Is The Time, single olarak çıkmamış bir hit gözüyle baktığım You Do Or You Don't, yağmur efektiyle iyice ıslatılmış bir gece atmosferi solutan Street Of Dreams, bütün ana ve geri vokalleri kendisinin yaptığı, bu suretle süper bir gitarist olması yanında süper de bir vokal olduğunu bir defa daha gösterdiği Don't Look Down, tropikal esintileriyle altyapısı bu kez Family Man'i andıran Soul Drifter, yaklaşık son bir dakikasını elektro soloyla süsleyen Wrong, benim Out Of The Cradle'dan çıkardığım inciler. Albümden Wrong, Countdown, Soul Drifter, Don't Look Down sıralamasıyla çıkan single ekibi, Tango In The Night single ekibi kadar olmasa da zamanında iyi satmış, listelerde fink atmış besteler. Yapımcı Richard Dashut, kallavi Fleetwood Mac albümlerindeki katkılarını bu albümde de sürdürerek hoş bir devamlılık sağlamış.
Out Of The Cradle ile ilgili hala içimde kalan bazı şeyler var. Mesela 1973'te Stevie Nicks ile Buckingham Nicks adıyla ilk ve son albümlerini yapmış, uzun süre FM kanatları altında Nicks ile çalıp söylemiş Lindsey Buckingham, bu mühim ayrılık sonrasında biraz daha hüzünlü bir albüm yapabilir miydi diye aklıma takılmıştır. Gerçi bu derin hüznün emareleri yok değil. Yine de öyle ağlak bir adam olmadığını, efkarını da kendi tarzında yaşadığını belli eden şarkılar bunlar. Hayat devam ediyor. Zaten evli ve üç çocuk babası Buckingham 1997'de gruba geri döndü, Nicks ile de çok iyi iki dost olarak çalışmayı sürdürüyor. Bana göre bir Out Of The Cradle olmasalar da Gift Of Screws (2008), Seeds We Sow (2011) gibi albümlerle solo faaliyetlerini sürdürüyor. Pena kullanmadan tüm zamanların en iyi 100 gitaristi arasında olmaya, sesini şekilden şekile sokup karakterize ederek şarkılarını söylemeye devam ediyor.
1. Don't Look Down
2. Wrong
3. Countdown
4. All My Sorrows
5. Soul Drifter
6. This Is the Time
7. You Do or You Don't
8. Street of Dreams
9. Surrender the Rain
10. Doing What I Can
11. Turn It On
12. This Nearly Was Mine
13. Say We'll Meet Again
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder