Nasser Bouzida yani The Bongolian, 9. albümü Indian Summer Of Love ile yine sessiz sakin ortaya çıktı. Benim için bırak kötüyü, vasat tek bir albümü bile olmayan The Bongolian'ı ilk defa 5. albüm Bingos For Beatniks (2011) ile tanımış, bayılmış, geçmişine dönüp önceki albümlerine dalmış, onlara da bayılmış, sonra da ilgiyle takip eder olmuştum. Moog Maximus'a da (2016) çok yükselmiş ve bu adı ve tarihleri yazılı iki albümle ilgili duygularımı dile getirmeye çalışmıştım. Araya 2020 tarihli Harlem Hipshake girdi, o da çok iyiydi. Zaten ne yapsa seviyoruz. Indian Summer Of Love ile aralarında 5 sene olduğunu anlayamamış olmamı, ara sıra The Bongolian albümlerine dönüş yapıp o bongo funk tadını içimde taze tutmama bağlıyorum. Bu son albümde yine eğlenceli, enerjik, saykodelik bir groove atmosferi bizi bekliyor. Tamamı enstrümantal bir albümden beklentilerim, söz konusu tamamı enstrümantal bir funk albümüyse o groove olmazsa olmaz. Bir de bazı The Bongolian albümlerinde belli temalar belirlenip o temalar üzerinden şarkılar kuruluyor. Mesela 100% Heavy Bongo Vibes'da (2004) adı üstünde bongo ağırlığı, Moog Maximus'da modüler bir synthesizer olarak moog yoğunluğu vardı. Indian Summer Of Love'da ise isminden de çıkarabileceğimiz üzere hint enstrüman ve ezgilerinin funk müzikle kaynaşma hallerini duyuyoruz. Zaten her ikisi de kaynaşmaya müsait, bir çok defa da kaynaşmış türler.
Yine bongoya doyduğumuz albüm, Bouzida'nın her zaman yaptığı gibi kararında bongo tasarımlarıyla sınırlarını bilen tecrübede seyrediyor. Hint müziği deyince perküsyon, sitar, flüt zenginliği de The Bongolian tarzı içinde eritilince çok eğlenceli anlar ortaya çıkıyor. Açılıştaki ısınmadan sonra ikinci şarkı Master Blaster Tendulkar ile albümün ortamına akıyoruz. Başlangıçta hatta uzun süre ismen ve cismen aklımızda tutmakta zorlanacağımız bir dolu The Bongolian şarkısı üzerimize yağmaya başlıyor. Birbirinden lezzetli 11 şarkı bu groove iklimini sürdürürken arada Acid Test Angel gibi psychedelic tonu bir gıdım fazla olan güzelliklere de rastlıyoruz. "Calcutta", "Tendulkar", "Kathakali", "Baadshar", "Varanasi" gibi kelimelerin İngilizce kelimelerle karışımı, müzikal karışımla da uyum içinde. En sevdiğim şey ise The Bongolian müziğindeki o funky yoğunluğunun hipnotize edici etkisinin hiç bitmemesi. Belki bazılarına sitar gıygıylığı bir müddet iç bayıcı gelebilir. Ama Bouzida'nın belli fazlalıkları sağaltıp denge sağlamak için müdahaleleri her zaman olmuştur. Tempoyu biraz düşürdüğü kapanış şarkısı Farewell to Varanasi'ye gelene kadar bu groovy meditasyon hiç hız kesmiyor. Netice olarak The Bongolian hakkında yeni bir şeyler söylemek pek mümkün olmuyor. Fakat her yeni albümünü dinlemek benim için büyük keyif. Bu yeniler için 5 yıl beklemek de pek hoş değil açıkçası.
1. Burning Man of Calcutta
2. Master Blaster Tendulkar
3. Nehru Jacket Required
4. Indian Summer of Love
5. Kathakali Eye Dancer
6. Acid Test Angel
7. Baadshar of Bollywood
8. Mucha Mushroom Man
9. Beyond the Perfumed Garden
10. Human Be In
11. Farewell to Varanasi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder