Function Creep (2007), A Death That We Can Cure (2008) ve Freedom is Work (2009) adlarına sahip üç albümü bulunan Miserylab, aslen Porl King diye bir İngiliz evladının projesi olarak hâlâ yoluna devam eden karizmatik bir new wave, post-punk ve gotik rock temsilcisi. Her sene bir albüm geleneğine iki yıl ara verdikten sonra 2011'in Şubat'ında From Which No Light Escapes ile tekrar sahalara dönen Miserylab, King'in yoğun çabaları sonucu belli bir hayran kitlesi ile omurgasını hep güçlü tutan underground oluşumlardan biri. MySpace ve Facebook'tan yararlanan, bütün albümlerini de download edilebilir formatlarda sunan King, hayranlarından gelen baskılar sonucu sadece ilk albüm Function Creep'in CD formatında piyasaya sürülmesine razı olmuş ilginç bir kişilik. Tabiî buradaki "ilginç"in kötü anlamda olması düşünülemez. Öyle ki, projenin orijinal ismi Misery:lab olduğu halde, millet internetten daha kolay ulaşabilsin diye aradaki noktaları silip atarak kitlesine bir babalık daha yapmış.
Türü icâbı, havada bir sürü karşılaştırmalık isim uçuşacaktır. Bu isimlerden çoğu da bir şekilde birbirlerinden esinlenmiş saygın gruplardır. Joy Division, Echo and The Bunnymen, The Cure, Siouxsie and The Banshees, New Order gibi demirbaşlardan feyz almayanın tekme tokat dövüldüğü new wave hudutlarından gayet olgun ve ustaca ses veren Miserylab, fazla iddialı sayılmayacak (o da underground duruşu yüzünden) fakat bu türün atalarına saygısı olanları ziyadesiyle memnun edecek bir albüm yapmış. From Which No Light Escapes'deki 13 şarkı (bu arada nedense 6 saniyelik None adında bir sessizlik de var) nasıl başladıysa öyle bitiyor. Aynı tempo, aynı vokal, aynı gitar, aynı bas... İlk şarkı Cut'dan itibaren volüm, ekolayzır, bas, kulaklık vs. ayarlarını nasıl yaptıysanız, son şarkı W The Skin Thing'e kadar o ayarlarla oynamasanız da olur.
Bu durumun bir monotonluğa yol açtığı düşünülmesin derim. Zira baştan sona aynı şarkıyı dinliyormuş hissi pek lezzetli birşey değildir. Ama dinledikçe birbirinden milimetrik farklarla da olsa ayrılabilen güçlü bir organizmanın ürünü olan Flags, Escapes, Stranger, Spin, W The Skin Thing ve albüm genelindeki temponun bir derece altına inmiş tek şarkı Drowning, bana yıllar önce bekar öğrenci evimde grunge sonrası dinlediğim bazı albümlerin alkollü loş yalnızlıklarını anımsattı. Aslında bunu bu albümün tamamı, hatta new wave adına bugüne kadar her ne dinlediysem hep anımsattı. Synth pop ve rock karışımının dipten beslediği melankoli ve gotik ruh halinin en belirgin karşılıklarından biri benim için new wave ve post-punk içinden çıktı. Miserylab ile gördüm ki, hâlâ o karşılığı görmek mümkün olabiliyor. New wave'in "yeni"liği benim için hiç eskimiyor.
1. Cut
2. Escapes
3. Downplay
4. Flags
5. Seem
6. Stranger
7. Fraud
8. Static
9. Spin
10. Religion
11. Drowning
12. None
13. Dystopia C
14. W The Skin Thing
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder