Kurulum tarihi 2000 Londra olarak görünen The Chap, beşinci albümleri We Are Nobody ile tanıdığım bir grup. Geçmişine dair bulabildiklerim ise şimdilik Ham (2005) ve Well Done Europe (2010) albümleri oldu ki, bu iki albümden de grubu tam anlamıyla çözdüm sayılmaz. Hoş, belli istisnalar dışında "bir grubu çözmek" gibi uğraşlarım yoktur. Ama We Are Nobody'nin eli yüzü düzgün indie pop tınısını duyunca, geçmişte ne yaptığını merak edecek kadar da sevdikçe şöyle bir bakayım dedim. Karşıma çıkan bu iki albümden yaptığım çıkarım, bir halta yaramayacak deneysel pop(umsu) ıvır zıvır bir müzik yaptıkları oldu. Ha, arada tek tük de olsa daha dinlenilebilir ve katlanılabilir şarkılar yazabildikleri de mevcut. Nedense bireysel becerilerden medet uman, henüz takım olamamış takımlara benzettim. Aynı uyuz deneyselliklerden henüz kurtulamamış bazı şarkıların varlığına rağmen We Are Nobody, The Chap'in en "takım olmuş" albümü gibi geldi kulağıma. (En iyi albümlerinden biri kabul edilen 2003 tarihli henüz duymadığım The Horse'u bu değerlendirmenin dışında tutmaktayım.)
Albümde öyle yerkabuğunu yerinden sarsacak bir müzik yok. Hatta iki indie pop albümün ardından dinlenmeye kalkılırsa kendine sövdürme potansiyeli bile var diyebiliriz. Lâkin sağduyulu indie pop dinleyeni bu tahriklere kapılmayıp albümün sonunu getirecek, ya albümün başlarındaki harika What Did We Do'ya, ya ortalardaki We Are Nobody'ye, ya da sonlara doğru Painkiller'a, Hands Free'ye mutlaka takılıp düşecek, yattığı yerden bir süre kalkmak istemeyecektir. Aralarda Talk Back ve Running With Me de mütevazi pop şekilleriyle onlara eşlik edeceklerdir. Grubun tek kadın elemanı Claire Hope'u fazla duyamıyor olmak biraz üzdü. Pop pop derken birden indie punk oluverip coşturan Hands Free'ye gaz veren de bir parça kendisi. Çok fazla tanımadığım, hâlâ da tanımadığımı düşündüğüm The Chap ile eksiklerimi tamamlamak niyetindeyim. Ama We Are Nobody onların temelde oldukça iyi ve verdikleri fotoğraflardaki gibi cıvıl cıvıl bir grup olduklarını, önceki albümlerindeki bazı deneysel tembelliklerini biraz olsun mini deneysel arayışlara çevirdiklerini düşündüren bir albüm oldu benim için.
1. Rhythm King
2. What Did We Do
3. Better Place
4. Talk Back
5. We Are Nobody
6. Curtains
7. Painkiller
8. Running With Me
9. Hands Free
10. Look at the Girl
11. This Is Sick
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder