M.I.A. - MATA

 

Mathangi Arulpragasam ya da onu tanıdığımız adıyla M.I.A. 2016'da çıkardığı beşinci stüdyo albümü AIM'in son albümü olduğunu, müzikten kopmayacağını, başka projelerle karşımıza çıkabileceğini fakat albüm çıkarmayacağını söylemiş, aralarında benim de olduğum sevenlerini üzmüştü. AIM çok sevilmese de bence 2016'nın en iyi albümlerinden biriydi. "M.I.A.'nın son albümü" diye tanıtılan AIM'den sonra gözyaşlarımızın çoktan kuruduğu 2019'da yaptığı bir açıklamayla yeni albümünün çalışmalarına başladığını açıklayan M.I.A., bu defa sevindirdi. Ama bir yandan da "son albümüm", "müziği bırakıyorum" "ortamlardan çekiliyorum" tipinde açıklamalar yapanlardan bildiğimiz üzere acaba reklam mı yapılıyor diye de düşündürmedi değil. Reklam veya değil, bu durumdan gayet memnunum. Bu kadar üretken, zeki, enerjik bir müzisyenden böyle erken bir jübile beklemiyorduk zaten. Derken Mart 2020'de OHMNI 202091 ve Eylül'de CTRL adında şimdilik hiçbir yerde bulamadığım iki tekli çıkardı. Instagram hesabından da yeni albümünün adını MATA olarak duyurdu. 2022'ye girdiğimizde de sırasıyla The One, Popular ve Beep teklileriyle müzik ortamlarına çıkarma yapmaya adım adım başladı.

Her zaman olduğu gibi bu şarkıları da beğenen oldu, beğenmeyen oldu. Tıpkı albüm olarak MATA'yı beğenip beğenmeyenler olduğu gibi. Reklam mevzunun arından M.I.A. başka bir açıdan da olumsuz eleştiriler almakta. Birtakım müzik yazarlarına göre 6 yılın ardından gerçekleşen bu geri dönüş bir yenilik içermiyormuş. M.I.A., aynı M.I.A. olarak geri dönmüş. Yani bundan güzel bir şey var mı? Acaba insanlar bu geri dönüşten tam olarak ne bekliyorlardı? 33 dakikalık MATA'yı bitirdiğimde bana olumsuz gelen şey, AIM'in altında kalması ve birazdan adını sayacağım şarkıların dışında pek yaratıcı olmaması. Ama artıları ağır basan bir albüm olarak ben kendisinden razıyım. Zaten ona dair her şeyi çok seviyorum. Olabildiğim kadar da objektifim. Kimsenin duymadığı ya da sadece benim duymadığım çeşitli DJler, ses mühendisleri, rapçiler, yapımcılar ona omuz vermişler. Bu sayede ortaya altyapısı çok kaliteli bir albüm çıkmış. Birkaç şarkının yapımcı ekibi arasında Rick Rubin'i de gördüm ki, kalitenin kokusunu alan bu adamın adını bir M.I.A. albümünde görmek kalp atışlarımı hızlandırdı. Rubin ve M.I.A.'nın birbirlerini tanıyor olmaları gerçeği çok acayip geldi. Hatta beraber çekilmiş bir fotoğrafları var mı diye baktım, bulamadım.

Başta 2022'de duyduğum en iyi pop şarkılarından biri olan Zoo Girl olmak üzere, Popular, Beep, Energy Freq, Tamil rapçi Navz-47'ın konuk olduğu Puththi, Amerikalı indie rock grubu Yeah Yeah Yeahs'in Maps şarkısının gitarlarından sample yapılan, Londralı çocuk korosu Capital Children's Choir'ın vokalleriyle şenlendirdiği K.T.P. (Keep The Peace) ve F.I.A.S.O.M. Pt. 2 daha ilk dinlediğimde bu geri dönüşün değerli olduğunu bana hissettirdi. Yapımcılığını ve co-writerlığını Pharrell Williams'ın yaptığı Time Traveller da yakında bu ekibe dahil olur gibi geliyor. Bhangralar, Tamil ezgileri, etnik samplelar albümün otantik, eklektik, alternatif pop yönünü yine canlı tutsa da, ilk single The One ve kapanışta yer alan Marigold'un ana akıma yakın pop duruşları da kesinlikle sakil durmuyor. İşte M.I.A.'nın çok iyi yaptığı şeylerden biri de bu farklılıkların eğreti durmasını önleyecek çarelerinin, hamlelerinin, dokunuşlarının hiç bitmemesi. Boşuna sevmiyoruz. AIM'in bir veda albümü olduğunu okuduğumda ne kadar üzüldüysem, MATA ile geri dönüşüne de o kadar sevindim. Umarım tekrar arayı öyle 5-6 yıl uzatmaz da yine ve yeni bir M.I.A. albümünün o tatlı beklentisi içinde buluruz kendimizi.

1. F.I.A.S.O.M. Pt. 1

2. F.I.A.S.O.M. Pt. 2

3. 100% Sustainable

4. Beep

5. Energy Freq

6. The One

7. Zoo Girl

8. Time Traveller

9. Popular

10. Puththi (feat. Navz-47)

11. K.T.P. (Keep The Peace)

12. Mata Life

13. Marigold