Перемотка [Peremotka] - Зелёный луч

Rusya'nın Yekaterinburg kentinde 2015 yılında kurulan Peremotka üç kişiden oluşuyor. Çok tatlı bir post-punk yapıyorlar ve altı adet stüdyo albümleri var. "Çok tatlı"yı tanımlarsak, power pop, jangle pop (ki bu ikisi aslında birbirlerinden pek farklı değiller) ve indie pop paslaşması yaparak post-punk icra ediyorlar. Power-jungle ikilisiyle nadir isimler haricinde aram pek iyi sayılmaz. Her daim mutlu olan bu müzik, hele de hep aynı şarkıymış gibi dönüp durunca hiç ciddiye alamıyor, havasına giremiyorum. Sorun müzikte değil, bende... demek isterdim ama özellikle bu ciddiyet yoksunluğunu gördükçe kendimde sorun falan aramıyorum. Neyse, Peremotka'nın tatlığı içinde hüzün de var, ciddiyet de var, karizma da var. Post-Punk'ın gotik atmosferi baskın olan gruplarından bir miktar farklı olarak bu gotiklik yerine power-jangle pop koymuş adeta. Bu buluşma da birbirinden tatlı tatlı rol çalan 15 şarkı ortaya çıkarmış. Ancak 6. albüm Зелёный луч (Green Ray) ile yakalayabildiğim grubun önceki beş albümüyle de en uygun zamanda randevulaştık. Çünkü Peremotka'yı çok sevdim.

Filmlerde o kadar değil ama şarkılarda Rusça hep kulağımı tırmalamıştır. Ama Peremotka'da bunu hiç hissetmedim. Hatta birkaç şarkıda "catchy" nakarat bulmak bile mümkün. Grubun en sevdiğim özelliklerinin başında Gennadiy Volgarev ve Nikita Mukhlynin'in gitarları gelmekte. Hayatımızda ilk kez duyduğumuz bir şey yok elbette. Gitarın bu tonunu post-punk şarkılarda bir ayrı seviyorum. Beni yaz mevsimine, gece manzaralarına, tren kompartımanına, tek kişilik bir otel odasına, gri gökyüzünün altına, bağlandığım bir kitabın son sayfalarına, şafak vakti sarhoşluğuna, nadiren güneş ışığı yakalayan tarihi bir binaya, bir kadının rüzgarda dalgalanan saçlarına, ama ille de hüzne götürüyor. Yani bütün bunları daha ilk şarkı Южный ветер (South Wind) ile hissetmezsiniz ama değil mi? Ben hissettim. Peşinden gelen Бесконечное лето (Endless Summer) ve Так хорошо (So Good) cıvıl cıvıl post-punk-power-pop olsalar bile o hüzün dipten duyuluyor. Bunun baş sorumlusu da işte o gitarlar.

Аллаки (Allaki) ile post-punk'a kısa bir ara verip flütün shoegaze edalarıyla serbestçe takıldığı çok şeker bir pop yapıyorlar. Hatta o arayı biraz daha uzatıp Это любовь (This is Love) ile şahane bir esinti yaratıyorlar. Kadın konuklar Zabey ve Lerochka'nın paylaştığı vokaller bir içim su adeta. Peremotka'nın post-punk tarzını bir drum&bass ritmi üstüne oturtsak nasıl olur sorusuna grubun 2003 adında enfes bir cevabı da var. Geri kalanı Fogs, Barefoot, Our Shadows, Airplanes diye gidiyor. Hepsi çok güzel, birbirinden rol çalan, aynı zamanda birbirini tamamlayan, destek çıkan şarkılar. Hem yılın en iyi post-punk, hem de yılın en iyi albümlerinden biri. Dayanamayıp geri dönerek önceki albümlerden hızlıca birkaç dakika dinlediğim şarkıları da aynı minvalde ilerliyordu. Tabii onların da derinlerine inmek, varsa Зелёный луч'daki (veya 'deki) ufak detayları keşfetmek gerek. Zira Peremotka bu mesaiye değecek bir grup.

1. Южный ветер (South Wind)

2. Бесконечное лето (Endless Summer)

3. Так хорошо (So Good)

4. Туманы (Fogs)

5. Аллаки (Allaki)

6. Это любовь (This is Love) (feat. Zabey, Lerochka)

7. Самолёты (Airplanes)

8. Босиком (Barefoot)

9. Наши тени (Our Shadows)

10. 2003

11. 56.854247, 60.603081

12. Хрусталик солнца (Lens of the Sun)

13. 100

14.  Кругосветка (Around the World)

15. Две тысячи третий год (Two Thousand and Three Years)