Harry McVeigh (vokal, gitar), Charles Cave (bas) ve Jack Lawrence-Brown'dan (davul) kurulu Londralı üçlü White Lies, 2007'de kurulmuş bir indie rock grubu. Bu sıkıcı girişten daha sıkıcı birşey varsa, o da grubun ilk albümü To Lose My Life'tı sanırım. Albüme adını veren şarkı dışında elle tutamayıp gözle göremediğim bir hoşluk bulamamak neyse de asıl zoruma giden, çok iyi bir kumaşı ve teorileri pratiğe dökme yetenekleri varken bana sürekli topu auta atan yıldız adayı topçular gibi gelmeleriydi. Böyle yaparak teorilerinin sağlamlığından da şüphe ettirmişlerdi bana. Yine de ikinci albümlerinde daha iyi bulmayı umuyordum kendilerini. Gün geldi, o ikinci abüm Ritual yüzünü gösterdi. Müzikal anlamda To Lose My Life'tan farklı olmayan (ki bu iyi birşey!), teorileri pratiğe dökme yönünden ise To Lose My Life'tan çok daha oturmuş bir albüm buldum. Şimdi adamların teorilerini nereden biliyor da üfürüyosun diye biri sorsa tek kelime edemem. Sadece his! Zaten iyi çalıyorlardı ama To Lose My Life şarkıları beni biryerlere çağırmıyordu. Ben de gitmiyordum. (Ya da sevmediğim birileri tarafından çağrılıyordum da gitmek istemiyordum.)
Ritual'ın en belirginmiş gibi gelen özelliği, grubun bu albümde elektronik altyapısını daha da güçlendirmesi. Örneğin Streetlights, ilk albümde synth pop yapmak isteyip de elini korkak alıştıran şarkılardan daha cesur bir atılım sayılabilir. Böylelikle new wave yeteneklerini de daha bir cilalama fırsatı yakalamışlar. Holy Ghost için de aynı şeyler düşünülebilir ve söylenebilir. Kısacası bu albümde sevdim onları. Çağırsala giderim. Hatta ...Is Love gibi şarkılar yazmaya/çalmaya devam etsinler, çağırmadan giderim. Albüme çok fazla gelen sıkı bir şarkı gerçekten. Gerçi sıkı bir nakarattan akustik gitarla çıkarılan bu tip şarkıları lazerlerle, havai fişeklerle acayip hallere büründürebiliyorsunuz ama ...Is Love, bana bile akustik gitar çıktısı hissi verebilmişse tamamdır. İsterse modifiye edilip Bentley'e dönüştürülsün, iyi şarkı size bir şekilde sızdığı yerlerden ulaşmayı başarır. Yalnız White Lies'ın bazı yönlerden hâlâ şarkıların ham halini modifiye etme ya da ham haldeki bazı şarkılara altın semer de vursa işe yaramayacaklarını anlayamama sıkıntısı sürüyor bence. Ritual, ilk albümü aşan, ama çok fazla da ileriye oynamayan bir gelişim albümü sanki. Özellikle "Post-Punk" olarak etiketlenmiş müziği daha tam olarak idrak edememiş bir James Brown hayranı olarak ancak kendi çöplüğümde böyle ötebilirim. Duymayan varsa White Lies iyi bir grup. Ama genelde 10 şarkıdan oluşturdukları albümlerinde 10 şarkının da iyi kötü birşeyler ifade ettiğini hissettrdikleri vakit çok daha iyi olacaklar uzun vadede.
1. ...Is Love
2. Strangers
3. Bigger Than Us
4. Peace & Quiet
5. Streetlights
6. Holy Ghost
7. Turn the Bells
8. The Power & The Glory
9. Bad Love
10. Come Down
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder