Drive (OST)

Danimarkalı yönetmen Nicolas Winding Refn'in Amerika yapımı filmi Drive'ı, gündüzleri bir tamirhanede ve aynı zamanda araç dublörü olarak film setlerinde çalışan, geceleri ise özel ayarlanmış bazı soygunlarda direksiyon sallayan isimsiz sürücünün gizemli hikâyesini işleyen bir film. Geçmişi, geleceği, anası, babası, yeri, yurdu herşeyi belirsiz bu adamın birgün komşusu Irene ve onun küçük oğlu ile kurduğu yakınlaşma, hatunun hapisteki kocasının çıktıktan sonra mafya ile olan kapanmamış hesabını kapatma cengâverliğine soyunmasıyla geri dönüşü olmayan bir yola (film tanıtımlarındaki bu ifadeye de hastayımdır!) girer. Olaylar gelişir. (Bu da ayrı bir fenomendir tabiî!) Poizitif eleştirilerden başı dönmüş sıkı bir film olduğu kadar, filmin yarattığı neo-noir dokunun boş beleş olmadığının farkına varmamızın en belirgin nedenlerinden biri de müzikleri.

Albümde 5 adet elektropop şarkı ile birlikte New Yorklu usta müzisyen Cliff Martinez'in irili ufaklı 14 score hadisesi yer almakta. Önce şarkılara değinmek gerekirse hepsinin yarattığı 80'ler synth (ve biraz da dark) pop örneklerinin filmin ruhani nostaljisiyle birebir örtüştüğünü söylemek yanlış olmaz. Fransız electro house kişisi Kavinsky'nin Brazilyalı şirin grup Cansei de Ser Sexy vokalisti Lovefoxxx ile birlikte yaptığı Nightcall ile açılış yapan albüm, Kanadalı synth popçu Desire'ın Under Your Spell hoşluğuyla sürüyor. Kendisine College adını vermiş yine Fransız electro clash müzisyen Mitch Silver'ın Electric Youth diye daha albümü bile olmayan bir grupla (ya da şarkıcı da olabilir, artık bu isimlere hiç güven olmuyor!) yaptığı A Real Hero çizgiyi bozmuyor. Çizgiyi bozan ise yine usta bir score sanatçısı olan İtalyan Riz Ortolani'nin hemşehrisi Katyna Ranieri'ye vokal yaptırdığı hisli Oh My Love ki, şarkı bu albümden çok bir Disney animasyonunun bünyesine yakışırdı. Son olarak Seattle kökenli indie electronic, synth pop, post-punk grubu Chromatics'in 2007 tarihli IV: Night Drive albümlerinin kapanışında da yer alan ve birazdan gelecek Cliff Martinez'in olağanüstü bestelerine hazırlık mahiyetindeki enstrümantal Tick Of The Clock ile ufaktan arka koltuğa pısan soyguna karışmış ergen ürkekliğine bürünebiliyoruz.

Martinez besteleri, ortalama bir bakışla çoğu score albümde rastlayacağımız bestelerden oluşmakta. Ambient genişliğini sinematik olarak tamama erdiren, ama özellikle asansör, deniz feneri altındaki plaj, soygundan kaçış gibi sahnelerdeki ruhu ancak filmi izledikten sonra yaşayabileceğiniz şeyler bunlar. O yüzden filmi görmemiş birinin aynı keyfi alması zor sanırım. Pek çok iyi filmde ve müziklerinde aynı örtüşme bâkidir. Drive'da sanki biraz daha fazla. Çünkü filmi izledikten sonra akılda kalan en mühim unsurlardan birinin müzikleri olması filmi de seyircinin gözünde ileri taşır. Drive'ı görmeden şu albümü dinlemek herkeste aynı etkiyi uyandırmaz, hatta sıkıcı bile gelebilir. Cliff Martinez belki henüz Ennio Morricone veya Hans Zimmer yoğunluğunda bir sanatçı sayılmaz. Fakat yine de filmden bağımsız bir albüm duygusu yaratmama ustalığına (ki bu benim gözümde bir ustalıktır) sahip bir insan. Bu sayede önce filmi görmeye ve bir taşla iki kuşu devirmeye yönelik bir amacı gerçekleştirmiş olmakla olumlu bir iş yapıyor.

1. Kavinsky & Lovefoxxx - Nightcall
2. Desire - Under Your Spell
3. College - A Real Hero (feat. Electric Youth)
4. Riz Ortolani - Oh My Love (feat. Katyna Ranieri)
5. The Chromatics - Tick of the Clock
6. Cliff Martinez - Rubber Head
7. Cliff Martinez - I Drive
8. Cliff Martinez - He Had a Good Time
9. Cliff Martinez - They Broke His Pelvis
10. Cliff Martinez - Kick Your Teeth
11. Cliff Martinez - Where's the Deluxe Version
12. Cliff Martinez - See You in Four
13. Cliff Martinez - After The Chase
14. Cliff Martinez - Hammer
15. Cliff Martinez - Wrong Floor
16. Cliff Martinez - Skull Crushing
17. Cliff Martinez - My Name On a Car
18. Cliff Martinez - On the Beach
19. Cliff Martinez - Bride of Deluxe