1992'de Portland, Oregon'da kurulmuş olan surf rock grubu Satan's Pilgrims, soyadı Pilgrim olan beş kişiden oluşuyor. Akraba olduklarından mı, yoksa grup için imaj fikri mi olduğunu bilmediğim, çok da takmadığım bu durumun gayet şık müzikleriyle pek bir ilgisi yok. Surf rock'ın gereklerini fazlasıyla uyguladıkları 6 albümlük kariyerlerine takılırsanız, onları tanımlayacak en uygun kelimenin "tecrübe" olduğunu görebilirsiniz. Surf rock grupları genelde kendilerine biçtikleri bir konsept etrafında bu müziği icra ettiklerinden, dinleyen üzerindeki etkileri daha sinematik boyutlardadır. Tabii sadece deniz, güneş, bikinili kızlar temalarında takılan gruplardan bahsetmiyorum. İsmen 60'ların B filmlerinden "Satan's Sadists"ten esinlenen Satan's Pilgrims ise, cismen özellikle vampir pelerinleri ve yer yer surf rock'ın karanlık ve gerilimli yüzünü yansıtan soundlarıyla kendine bu atmosferden bir konsept oluşturmuş.
The Ventures, The Wailers, The Sonics, The Kingsmen gibi surf rock efsaneleri ile kıyaslanan grup, bu kıyaslamayı sonuna dek hak eden 60'ların lo-fi nostaljisini yansıttığı şarkılarını enstrümantal bir deneyim haline getirme tecrübesine sahip. Albüm yapmaya başladıkları 1994'ten 2000'lere kadar kısa aralıklarla beş albüm çıkarmış, konserleri ve gizemli duruşlarıyla hep saygın bir konumda yer almışlar. Bu beş albümü de aradan çıkardıktan sonraki fikrim, 2009 tarihli 6. albüm Psychsploitation'ın diğerlerine göre bir başka güzel tınladığı yönünde. Biraz daha açarsam, ilk beş albümü dinledikten bir süre sonra olayın bir rutine döndüğünü hissettim. Psychsploitation akmaya başladıktan sonra aynı rutini ufak dokunuşlarla farklılaştırmaya, zenginleştirmeye çalıştıklarını düşündüm. Gitar melodisini fena halde bizim yerli şarkılardan birinin ezgisine benzettiğim In The Past, klas bir rock'n roll olan Wylde Tymes, insanın twist damarlarını bulup oraya hunharca basan Psycle Pswami, modern bir surf rock algısı yaratan Psych-A-Go-Go (Psych Out!) grubun ritim ve coşku yönündeki tecrübesini masaya vuran şarkılar.
Ritim biraz daha yavaşlayıp orta tempoya dönünce bu kez tüm karizmasıyla Colours Of Your Mind'ın liderliğinde Dilation, Chestnut Trees & Bumblebees, 10,000 Mirrors, Tomorrow Night's Mourning sörf tahtasının tadını çıkarmaya başlıyor. Nostaljik anlar kadar, o nostaljiye saplanıp kalmayan dengeli bir atmosfer oluşturuyorlar. Belki de önceki albümlerin biraz fazla nostaljiye saplandıklarını, bazılarının bu döngü içinde hapsolduklarını düşünmüş olabilirim. Tempo bir alt dereceye düşünce orada da karşımıza sadece ba-ba-ba vokalleriyle lezzet katılmış şahane Tracers (Of Love) çıkıyor. Albümün tam ortasına konmuş olan bu şarkı, adeta kilometreyi sıfırlayıp albümü başka şarkılarla tekrar başlatıyor. Grubun artık önceki gibi döngülere, rutinlere, birbirinin aynı melodilere tıkılıp kalmadığını, evcilleştirilmiş bir psychedelic bilinçle, olgun bir rock'n roll anlayışla şarkıların sıralamasında bile titiz davranmaya başladığını gösteren Psychsploitation'dan bu yana sekiz sene geçti. Adamlar şimdi ne yapıyor bilinmez. Birgün geri dönerlerse kapım açık bekliyor olacağım. B tipi vampir filmlerinden, sörf tahtalarından, surf rock efsanelerinden falan konuşuruz.
1. Dilation
2. In The Past
3. Chestnut Trees & Bumblebees
4. Tomorrow Night's Mourning
5. Wylde Tymes
6. Kaleidoscope
7. Tracers (Of Love)
8. Night Of The Face
9. Colours Of Your Mind
10. Psycle Pswami
11. Rainy Day Green Stop Sign
12. Psych-A-Go-Go (Psych Out!)
13. 10,000 Mirrors
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder